Saber en Salma

013 💕

Voordat we beginnen: Ramadan Moubarak voor jullie allemaal❤️
Ik ben nu ook aan het vasten dus ik dacht om de tijd te doden gooi ik er een deeltje op. Veel sterkte allemaal!❤️❤️ Ramadan Karim

Wat voorafging:
Ik wil Salma. Ik wil dat Salma tegenover mij zit. Niet deze make-up monster. Ik zucht. "Zullen we dan wat bestellen?". Vraagt ze lief. "Ja". Zeg ik. "Ey, Saber, waarom doe je zo?". Zegt ze. Ze legt haar hand op die van mij. 
Dan komt er iemand binnen die me bekend voorkomt. W-wacht is d-dat Salma?!

Perspectief Salma:
Die vieze klootzak. Ik wist wel dat hij niet deugde. Hij neemt de eerste beste hoer om mee te eten! Ik ren het restaurant uit. Mijn moeder en mijn zus roepen me nog na maar ik hoor helemaal niks. Ik wil gewoon weg. Nooit wordt mij liefde gegund. En al helemaal niet door Saber. Ik hoor Saber keihard mijn naam schreeuwen maar ik negeer het. Ik wil nu gewoon even alleen zijn.

Ik ren verder tot ik bij een bos kom. Ik leun tegen een boom. Ik ben helemaal buiten adem. Ik zak naar beneden en leun tegen de boomstam. Kon ik hem vertrouwen? Waar was ik met mijn gedachtes? Ik was helemaal blind door de liefde dat ik niks heb opgemerkt. Saber kan iedereen krijgen. Kijk hoe knap hij is. Dus ik voel me wel bijzonder dat hij mij kiest. Maar toch hangt hij met een andere hoer. Zogenaamd "familie op bezoek".

Perspectief Nada
We lopen het de maccie binnen en als we om ons heen kijken voor plek zie ik Salma langzaam wit wegtrekken. Wat zal er met haar aan de hand zijn. Ik zie haar starend naar een stelletje. Althans dat denk ik. Ik zie de jongen geschrokken kijken naar Salma. Wat speelt er hier? Ik kijk mijn moeder vragend aan. Ze haalt haar schouders op.

Dan draait Salma zich opeens om en rent hard weg. Mijn moeder roept haar na maar ze luistert niet. Dan roep ik haar honderd x. Dan staat de jongen op en wil net naar haar toe rennen als ik hem pak mijn zijn kraag. "Rustig Nada". Zegt mijn moeder. Ik knik naar haar. Ik pak hem bij zijn keel. "Luister, als jij mijn zusje iets hebt aangedaan ofzo dan breek ik als je botten, begrepen?". Zeg ik boos. "O-oke". Zegt hij bang. Eigenlijk is het best zielig. Ik laat hem los. "Wie ben jij, of nog beter wat ben jij van mijn zusje?". Zeg ik een beetje boos. "Ik b-ben saber". Zegt hij nog steeds een beetje bang. Saber? Owhja daar had ze me over verteld! "Ga haar achterna eh zebbi". Zeg ik. Hij rent hard weg.

Als ik hun net ook wil achterna rennen wordt ik tegengehouden door mijn moeder. "Laat hun het eerst goed maken". Zegt ze. Ik knik en we lopen naar een tafeltje. Die bitch met wie saber was is daar nog steeds. Dat je zo een relatie wil kapot maken begrijp ik echt niet. Ik gun haar een vieze blik en gooi hc mijn haar naar achteren. Mijn moeder kijkt me lachend aan en we nemen plaats..

Perspectief Saber
"Salma!!". Schreeuw ik. Dit is al de 2de x. Ik ben de grootste mogool op aarde. Ik had gewoon niet met haar mee moeten gaan. Ik wil dit eigenlijk tegen haar moeder zeggen maar ik was ook dom bezig. Ik ren zo hard als ik kan. Opeens is ze verdwenen. Ik kijk ongeduldig om me heen. Ik ben nu vlakbij het bos. Zal ze daar zijn? Nee sws niet Salma vindt dat soort dingen veels te eng. Ik ga met mijn hand door mijn haren en kijk wanhopig om me heen. Wat als ze zelfmoord pleegt?! Ik wil net mijn telefoon pakken als ik gesnik hoor uit de bosjes. Het is vast een hond ofzo.

Even later hoor ik wat harder gesnik. Zo huilt een mens geen hond toch? Ik loop er rustig naar toe. Ik duw de bosjes open en zie Salma daar gebroken liggen. Zo zielig. Bijna willen de tranen bij mij ook komen. "S-salma". Zeg ik zachtjes. "Donder op". Zegt ze huilend. Dit x laat ik haar niet achter. "Alsjeblieft Salma luister nou eens". Zeg ik. "Naar wat moet ik luisteren dan!!, dat je weer met me gaat spelen!?". Zegt ze verdrietig. Ik laat een paar tranen over mijn wangen rollen. Ik veeg ze hard weg. Ze gaat me een baby vinden als ze me zo ziet. "Ik wil alleen zijn". Zegt ze schor. "Luister Salma". Zeg ik terug. Ik vertel haar het hele verhaal van begin tot eind.

Nadat ik ben uitverteld is ze stil. Nu maar hopen dat ze me gelooft. En niet al die onzin verzint. "D-dus je h-hebt niet m-et haar gezoend?". Vraagt ze zachtjes. Ik lach. "Ik ga toch niet zoenen met mijn nichtje!". Zeg ik lachend. "Dat doe ik liever met jou". Ze bloost en kijkt de andere kant op. "Is het nu weer helemaal goed?". Vraag ik met hoop in mijn stem. Ze blijft heel even stil. "Natuurlijk gekkie van mij!". Zegt ze blij. Ik neem haar in mijn armen. "Maar-". Zegt ze. "Dit is je laatste kans, als je deze verpest is het helemaal over oke?". Vraagt ze. "Jaaaaa!". Zeg ik. Ik geef haar een kus op haar wang en til haar op.

Even later als we ergens wat gaan drinken vraag ik haar: "Uhm- Salma mag ik het nummer van je vader?". Vraag ik verlegen. Oke wtf ik die verlegen ben? "Awhh, je vraagt het zo lief!". Zegt ze blij. "Wil je me hand komen vragen?". Vraagt ze. "Ja, we hebben lang gewacht enzo dus waarom niet?". Zeg ik. Ze kijkt blozend naar beneden. "Salma, je wilt toch wel?". Vraag ik voor de zekerheid. "Ja duhh, wat dacht jij dan?!". Zegt ze lachend. "Love you". Zegt ze. "Love you too". Zeg ik terug ❤️

Leuk deel? Oefff over 2 uurtjes pas weer eten. Sterkte nog en veel succes ! XOXO schrijfster ❤️❤️