YALNIZLIĞIMIN EZGİSİ

Bölüm I : Gülmek Mi O Da Ne ?

Bi kolye vardı . Artık o da yok . Yaşadığımız onca güzel anının ardından şimdi bu yaşadıklarımız... Geriye kalan sadece adımızın yazdığı iki üç parça kâğıt . Peki ya , o da senin yüzünden ağladığım onca günde " Bana anlamadığım konuları anlat. Ama ben seni dinlemem . Gözlerine bakmaktan dinleyemem . " dediğin gözlerimden akan yaşlarla ıslanıp yırtılırsa .

İşte o zaman kafamda , gökyüzüne fısıldadığım sadece bir adın kalır . İsminin her bir harfi bir cam parçasına dönüşür bir anda . Ve ben adını ağzıma bile alamam , yutkunamam . Sussam acıtacak , konuşsam kanatacak .

Ve ben seni sol yanım gibi sevdim . Kalbim dursa öleceğim , atsa acı çekeceğim . Ben hep bir papatya olmak isterdim biliyor musun ? Yapraklarımı kopartsan , evet biraz canım yanardı ama belki de sen olmasan bile başkalarını mutlu ederdim , senden gelen acı mutluluk verirdi .

Ben seni tüm kalbimle , en saf halimle sevdim . Ama gel gör ki sen beni oyuncak bir bebek gibi kullandın attın . Şimdi ne olacak ? Sen yeniden geri dönüceksin o lanet olası yalanlarını söyleyeceksin tekrar .

Bende salak gibi inanacağım .
Benim ne kadar canımın yandığından haberin var mı senin , konuşmak isteyip de sustuklarımdan , içime attıklarımdan , adının geçtiği her bir cümlenin boğazıma sımsıkı bir ip gibi dolanmasından , sensizlikten , sessizlikten .. Tabi senin bunlardan hiç haberin yok . Çünkü ben , hep senin yanındaydım . Yalnızlığı hiç yaşama istedim . Ama sen ne yaptın , beni hep tek başıma bıraktın . Ben yalnızlığın en acısını yaşadım .

Herkesi yanlış seni doğru sandım , herkesi yalancı seni dürüst sandım , herkesi şeytan seni melek sandım ve en önemlisi ben , seni insan sandım . Sevmek gerekmez . Çünkü insan olan bana bunları yaşatmaz . Çevremdeki herkes beni yalnız bıraktığında sadece sen olacaksın sanmışım . Yanılmışım .

Ben bunları yaşarken ne kadar üzülmüşüm . Kırılmışım . Unutulmuşum . İnsanlara karşı acımasızlaşmışım . Onların hayallerine saygı duymaz olmuşum . Ben senin sayende ne kadar hissizleşmişim meğerse ...