Habang Tumatagal Lalong Sumasarap (COMPLETED)

Chapter 49

Sa mundong ito maraming kapang dapat matutunan. Marami kapang pag dadaanan.

Once na sumuko ka , talo ka.

Pero hindi ba pwedeng sumuko kapag sobrang nasasaktan kana? Yung alam mong kahit anong laban mo alam mong dehado ka?

Bawat karanasan may natututunan. At ang natutunan ko ay ang mas mahalin mo ang sarili mo kaysa sa ibang tao. Dahil in the end , sarili mo lang din ang tutulong sayo , ang magiging kakampi mo.

"Are you done to all files?" Tanong ni Cherry ka tabraho ko.

"Yes. "

Inabot ko sa kanya ang mga files na kagabi ko pa ginagawa. Napaayos ako ng upo dahil sa nangangalay ang aking likod.

"Vi! Are you coming later?" David asked me , habang nakasilip sa cubicle ko.

Nakangiti akong tumango.

"Of course. I already finished all my work , so I'll be with you later."

" Great. So  see you!" He still wiggle before returning to work.

Ako naman ay nag ayos ng gamit. Tutal tapos nanaman ako , so pwede na akong umuwi. At para makapag ayos na para manaya.

Nag paalam na ako sa mga katrabaho ko. Inayos ko ang suot kong pencil skirt ng makasakay sa elevator. Nang makalabas ay agad akong dumiretso sa guard ng office para mag sign out.

"Madam. This is for you." Nakangiting inabot ng guard ang isang bouquet ng bulaklak.

Nakangiti ko itong tinanggap. Kahit hindi ko na itanong , alam ko naman kung kanino galing ang bulaklak na laging napapadala sa akin.

Nang makarating sa bahay ay agad akong umakyat sa kwarto ko. Ilang years na akong nag wo-work dito sa canada pero wala padi  akong sariling bahay.

2 years ago , napag desisyunan kong dito na mag stay sa canada. Bukod sa citizen na ako ay kilala ko na ang mga katrabaho ko. Nandito pa ang parents ko na laging support sa akin.

I am now happy. Single but contented , I do not have to look any further , dahil masaya na ako sa kung anong meron at natatanggap ko ngayon.

A few years ago , I learned how to live be independent. Maging isang malakas at matapang na babae , na kayang humarap sa anong problemang dadating.

Napangiti ako.

Akala ko noon , hindi ako makakaalis sa karanasan ko. I thought na makukulong na ako sa sakit ng nakaraan , ngunit hindi. Yun mismo ang nag turo sa akin kung paano mag let go. Kung paano mag umpisa.

Kaya eto ako ngayon. Masaya.

Napatingin ako sa cellphone na hawak ko. Agad kong sinagot ng makita ang caller.

"Hi." Masayang bungad ko.

"Asan kana ba? Ive waiting for you for so long." Alam ko kahit hindi ko siya nakikita ay nakasimangot siya.

Natawa ako.

"On the way na ako. Just wait , Ms. Soon to be bride." Ngiti ko.

"Faster. You know naman na hindi ko pasisimulan tong Bridal shower kapag wala ka."

"Oo na. Sige na , malapit na ako bye." Paalam ko.

You know who is that? It was Sofae. My bestfriend. She finally found her love of her life , and I'm happy for her.

Malapit na siyang ikasal , this week na. Napangasawa nya ay isang Canadian na talaga naman may mabuting loob at magandang muka. I'm so excited na makita siyang mag karoon ng sariling pamilya.

Maingay ang buong bar dahil sa lakas at sigawan ng tao. Ni-rent ata ni Sofae at Rex to dahil puro kaibigan namin ang nandito.

"Virginia! Oh god , I miss you." Madramang salubong sakin ni Sofae.

"Wow ha? Ganyan ba talaga pag buntis? Madrama. " Ngiwi ko.

Pero tumawa lang siya. Nakadikit sa kanya ang soon to be asawa nya.

Binati ako ni Rex. Pinakilala nya din ako sa mga kaibigan nya. Ganon din si Sofae na pinakilala ako sa mga friend nyang diko oa kilala.

Pinag sabay na nila ang party ng groom and brides kaya pati ang boys ay naka join samin mga girl. Maraming palarong ginawa , pag bet ko yung game ay sumasali ako pero pag malaswa nag e-excuse ako para kunyari mag c.r. Ganon ako katino , char.

Nang malapit ng matapos ang party ay nag bigay na ng message ang mga malalapit na kaibigan nilang dalawa.

Una akong nag bigag ng message kay Rex.

I told him na , once na saktan nya ang bestfriend ko ay iuuwi ko si Sofae ng pinas para itago ito mula sa kanya.

Nang si Sofad naman ang kakausapin ko ay wala pa nga akong sinasabi ay umiiyak na siya.

"Why are you crying mommy sofae?" Ngiti ko. " But first. I want to congratulate you , because finally you are getting married with you love one. I hope your baby be as good as you are.  " Ngumiti ako ng makitang humahagulgol siya. " Thankyou for being my friend , my mom and my teacher sometimes." Nag tawanan ang iba. " You deserve the best , bes. Remember I'm just here for you no matter what. I love you Sofae. " Ngiti ko.

Tumayo siya sa inuupuan nya at patakbong yumakap sakin. Hindi ko na tuloy napigilan ang iyak ko.

"V-Vi. Thankyou so much. Alam kong wala pa man ngayon yung taong tutupad sa pangarap mo na mag propose sayo sa harao ng madaming tao , alam kong masaya ka. Ikaw ang isa sa mga hinahangaan ko tandaan mo yan. Napaka tapang mo at napaka bait. Kung deserve kong maging masaya. Mas deserve mo iyon , I love you. Thankyou ulit , bumalik ka dito ulit ha? Gusto ko pag lumabas ang baby ko ikaw ang unang makakita na ninang nya sa kanya." Naka ngiti at umiiyak nyang sabi.

Hindi ako nakapag salita , umiiyak nalang ako habang niyayakap siya.

Masaya na ako dahil natupad na ang pangarap ni Sofae. Isa ako sa mga nakatuklas ng pag mamahalan nilang dalawa , kaya naman kahit naiinggit ako ay masaya ako dahil ikakasal na silang dalawa.

Ang sara0 sa feeling no? Yung kahit alam mong wala ka pero nakikita mo na meron yung taong mahal mo masasayahan kana din.

Isa sila sa patunay na ang love ay nakakapag hintay. Ang love ay kung para sayo kahit anong problema , ay mananatili itong matibay.

Napapikit ako at humiling.

Alam kong hindi pa ngayon , pero lord. Mag t-thankyou na ako dahil alam ko na yung taong ibibigay mo sa akin ay deserve ang love na ibibigay ko.

-

A/N: The end is near.