(7) ปรึกษาหมอครั้งที่ 1

950 28 11
                                    

งานแต่งงานของวันด้าทำให้เราเริ่มจริงจังกับคำว่าครอบครัวมากขึ้น อย่างน้อยๆการที่อยากเอาชนะของโทนี่ก็เป็นเรื่องเข้าทางผมไม่น้อย ผมอยากมีเด็กน้อยตัวเล็กๆ แต่นั่นเป็นคำที่เห็นแก่ตัวเกินไปหากอีกคนไม่เห็นด้วยจะมี

ไม่ใช่ว่าชีวิตเราตอนนี้ไม่สมบูรณ์แบบแต่ผมอยากโตขึ้นอีกขั้นหนึ่งเท่านั้น ผมอยากเห็นเขาในอีกรูปแบบหนึ่ง ครอบครัวของเราในอีกรูปแบบหนึ่ง

อา...แย่ชะมัดผมกำลังคาดหวัง อย่างเห็นแก่ตัว

เรายังอยู่ที่สก็อตแลนด์ ตอนเช้าแบบนี้ อากาศดีๆแบบนี้ พวกเราเลยออกมาเดินเล่นในสวน

พื้นที่ของบ้านพักเป็นที่ดินเก่า จึงมีเนื้อที่หลายร้อยเอเคอร์ ทุ่งกว้าง ป่าไม้ และลำธาร

โทนี่กำลังนั่งมองดอกเดซี่กลางทุ่งของพวกมัน มือเรียวของเขากำลังขีดเขียนรูปร่าง สเก็ตเจ้าดอกไม้ชนิดโปรดลงใน Journal Diary

ผมเดินมาหยุดข้างๆ นั่งลง เหยียดขา ยืดขามั้งสองข้างออก ยันมือกับพื้นด้านหลังรับน้ำหนักตัว มองเขาวาดรูปอย่างตั้งใจ เขามักใส่แว่นในเวลาทำงาน แว่นกรองแสงสีชา กับท่าทีจริงจังเวลาวาดรูป ผมรักทั้งหมดนั่น

"ถ้ามีลูกผู้หญิง คุณจะตั้งชื่อเขาว่า เดซี่ไหม?" ผมถามขึ้น

"ไม่มีทาง" เขาเอ่ยตอบ

สายลมยามเช้าพัดผ่านทุ่งหญ้า กระทบหมู่มวลมาลา พัดพริ้วสวัดสไว ผมยิ้มให้กับธรรมชาติตรงหน้าแสนงดงาม เขายังคงก้มๆเงย ระหว่างดอกเดซี่กับหน้ากระดาษ ผมเด็ดดอกเดซี่สีเหลืองเยื้องกัน ทัดมันเข้ากับใบหูของเขา โทนี่เงยหน้า ยิ้มให้อย่างสงสัย ผมไล้หลังนิ้วกับกรอบใบหน้าของเขา และดึงคางมาแนบริมฝีปากในที่สุด ผะแผ่วราวผีเสื้อขยับปีก

"คุณสวย...รู้ใช่ไหม"

เขาหัวเราะน้อยๆ หน้าผากเรายังคลอเคลียกันอยู่

"ไม่รู้ก็แปลก"

"มันเข้ากับคุณ"

"เหมือนที่ริบบิ้นเข้ากับธอร์น่ะเหรอ"

(AU) ชีวิตหลังแต่งงานของคุณโทนี่ สตาร์ก (จบ)Where stories live. Discover now