(AU) ชีวิตหลังแต่งงานของคุณโทนี่ สตาร์ก (จบ)

(19) ดัปสเต็ปไม่มีวันตาย

เสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้นจากห้องของเจ้าลูกพลัมตัวน้อย ผมตัดสินใจเรียกเขาว่าลูกพลัมหลังจากที่โทนน์ทานมันหมดไปอีกลัง คือทุกๆวันในทุกๆมื้อลูกพลัมจะต้องมีเป็นส่วยประกอบของมื้ออาหารเสมอ บางทีก็ทานเล่น บางทีก็มาเป็นขนม ของคาวก็ไม่เว้น

นอกจากตัวผมก็ดูเหมือนผลไม้อย่างลูกพลัมเนี่ยแหละ ที่เจ้าหนูดูเหมือนจะชอบ

ผมกลับจากการไสหิมะให้พ้นทางเข้าออกของบ้านเดินเข้าไปหาเขา กลิ่นของสีคละคลุ้งไปหมด แผ่นเสียงกำลังเล่นเพลงจิงเกิลเบลล์เวอร์ชั่นดัปสเต็ปอยู่ โทนี่ในเสื้อสเวตเตอร์ตัวโค่ง กางเกงวอร์มนุ่มๆ ท้องกลมๆ และหมวกเอลฟ์สีแดง

"ของที่รักวางอยู่ในเตียงลูกน่ะ หยิบมาใส่สิ" เขาเอ่ยไม่ได้มองหน้ากัน และกำลังเก็บรายละเอียดของลายบนพื้นผนังห้องอยู่ ผมกอดอกมองผลงานของเขาอยู่หน้าประตู

"นึกว่าจะเสร็จสมบูรณ์ไปแล้วเสียอีก" ผมเดินเข้ามาหยิบหมวกเอลฟ์สีเขียวขึ้นใส่ ชอบเสียงกรุ๋งกริ๋งของกระดิ่งที่ปลายหมวกชะมัด

"ก็เสร็จแล้ว แต่ผมอยากให้ห้องนี้เต็มไปด้วนรอยยิ้มของเขา ผมชอบส่วนเพดานนะ ผนังก็ชอบ"

"เหมือนว่าได้ท่องเที่ยวอยู่บนท้องฟ้า ผมชอบเพดานตอนกลางคืนนะ คุณซ่อนจักรวาลไว้ในห้องนี้โทนี่" เขาหัวเราะนิดๆ ยิ้มกับคำเยินยอของผม กัดปากนิดหน่อย และใบหูที่แดงก่ำ

ผมสวมกอดเขาจากด้านหลัง ลูบหน้าท้องนูนผ่านเสื้อ กดจมูกลงบนซอกคอเปือยของเขา กลิ่นดอกเดซี่อ่อนๆ ผิวสัมผัสนุ่มนิ่ม ความเปร่งปรั่งมีน้ำมีนวล

อืม ผมอดทนเก่งใช้ได้เหมือนกันแฮะ

"เขาจะต้องเป็นเด็กที่มีจินตนาการเป็นเลิศ" โทนี่ว่า เขาวางถาดสีลงบนโต๊ะข้างกายเรา

"งั้นเขาก็ไม่เหมือนผมน่ะสิ จินตนาการผมติดลบ"

"โอ๋วว...ไม่จริงซะหน่อย" เขายกแขนผมออกจากการสวมกอดเขา  หันหน้ามาเผชิญกัน เขาวางมือผมไว้ที่เอว แขนของเขาโอบรอบลำคอผม