Kız telefonu yanına koydu. Sonra dikkatini kutuya vermişken bir ses duydu.
- evet... Bu kız bu evde kaçak oturuyor polis bey...
************
- nasıl ya... Ben burada oturmuyorum ki...
- yinede burada bulunmanız yasal değil bayan...
- ama... Burası benim için özel lütfen anlamıyorsunuz...
- hayır anlayabiliyorum bayan fakat buradan çıkmalısınız aksi taktirde ben zor yolu kullanacağım...
Kız polisle didişirken kulağıma sulu ruh fısıldadı.
- halledeceğiz.. Şu an sadece dediklerini yap...
- pekala.. Gidiyorum ama bu gelmeyeceğim anlamına gelmez...
Aiden: geldiğinde burası bir park olmuş olacak genç bayan...
- kabusumda demek istedin her halde... Dedi kız ve kutuyu ve çantasını alıp evden çıktı. Kendi evine döndüğünde piper uyumuştu. Kızda yorgunlukla kendini yatağa attı. Nasıl uyuduğu hakkında hiçbir fikri yoktu.**************
Alarm... Yine alarm... Yine alarm... Lanet olası ses... Tam güzel bir rüyanın ortasına giren siren gibi... Berbat... Kız lanet sesle uyandı. Bugün okula gitme kararı aldı. Yataktan kalkıp bir süre halıya bakarak hayatı sorguladı... Daha sonra kalkıp elini yüzünü yıkadı be eline geçen siyah pantolon mavi bluz ve kot ceketi giydi. Saçlarını taradı. Hafif bir makyaj yaptıktan sonra çantasını koluna atıp aşağı indi. Piper mutfakta değildi. Kahvaltıda hazır değildi... Her sabah görmeye alışık olduğu manzara yoktu. Bu sefer sürpriz sırası ondaydı. Mutfağa gitti ve eline birkaç yumurta aldı. Kendi kendine mırıldanarak omlet yaptı. Daha sonra mavi krepler... Neden mavi? Belki bu da unuttuğu bir anıdır... Kahvaltı sofrasını da hazırladıktan sonra arkadaşının odasına gitti. Genç kız mışıl mışıl uyuyordu. Annabeth sessizce yanına yaklaştı ve birden uyan diye bağırdı.
**************
- vay annabeth chase'in kahvaltı hazırladığını ölmeden önce görebilecek miydim?
- gördün işte... Ama bil ki ilk ve son görüşün...
Kızlar kıkırdadı ve masaya oturdu. Sarışın kız mavi krebine bakarken gözünde birkaç anı canlandı."- mavi pizza nasıl yok!?
Garson: üzgünüm efendim... Mavi pizza zaten olamaz...
Annabeth: percy sakin ol... Gel eve gidelim ben sana mavi pizza yapacağım...
- gerçekten mi?
Annabeth: gerçekten... Hatta bundan sonra yiyeceğimiz yemekler hep mavi olacak... Söz veriyorum...
- kurabiye de dimi?
Annabeth: evet kurabiye deEvde
Sarışın kız mutfağa geçti. Percy onu içeride bekliyordu. Ona mavi pizza yapacağına söz verdi. Ama nasıl!? Hemen eline pizza hamuru yapmak için yumurta ve un aldı. Birde mavi gıda boyası... Kız malzemeleri karıştırırken yanlışlıkla içine süt döküldü...
- hmmm... O zaman bende mavi krep yaparım!!!
Kuz kafasında yanan ampulle mavi krepleri yaptı. İçeri götürdüğünde percy nin tepkisi görülmeye değerdi.
- mavi pizza! Mavi malzemesiz pizza? Mavi krep?
- mavi krep doğru tahmin...
- ama ben pizza istiyordum...
Adeta küçük bir çocuktu. Dudaklarını büzmüş yavru bir fok balığı gibi bakıyordu.
- hadi ama percy... En azından dene...
- peki... En azından mavi... Dedi ve çatalını bir tanesine batırıp bir lomikmada yuttu. Sonra zaten onu kimse durduramadı. Sarışın kız aç kalmıştı. Yinede onu izlemek çok zevkliydi..."Kız yüzünde hafif bir gülümsemeyle kreplere bakarken piper
- onu yiyecek misin? Yemeyeceksen ve kreple aşk yaşayacaksan ben yerim...
- yiyeceğim... Onun için... O gün yiyemediğim için...
- wtf
- boşver... Önemli değil... Hadi çıkalım artık...***********
Kızlar çıkarken konuşuyorlardı. Okula geldiklerinde bahçe çok kalabalıktı. Herkes yine bir yere toplanmıştı. İlk günkü gibi... Kızlar sorup araştırdıktan sonra bir cinayet daha işlendiğini öğrendiler... Bu sahneler sarışın kıza bir yerden tanıdık gelmişti... Sulu ruhu gördüğü ilk gün... Cinayet işlendiği gün.... Bugün... Tam bir ay geçti... 18'i... Ayın 18'i... Sulu ruhun doğum günü... Her ay aynı gün cinayet... Neden başlarındaki dertler bitmiyor? Ev yıkılacak, her ay yeni bir cinayet, bozulmaya başlayan arkadaşlıkları, unuttuğu hatıralar... Hatırlanmaması gereken şeylerde mi vardı? Piper ın percy den nefret etmesinin bir nedeni olmalı değil mi? Olmalıydı... Olaylar bağlantılı mı? Bağlantılı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PERFECT | Dark Percy! |
FanfictionKaçmaya çalışıyorum... Kaçmayı bırak şu an nefes alamıyorum... Hareket edersem ölecekmiş gibiyim... Ruhumu bilmediğim yollara terk etmiş gibi hissediyorum... Özel alanıma yaklaşan biri var... Biri ya da bir şey... Ama ne ya da kim bilmiyorum... Belk...