I feel so happy today. Hindi ko alam bakit. At dinala ako ng mga sarili ko'ng paa sa isang abandoned building. Nakakatakot ang pinuntahan ko'ng lugar pero ni isang katiting na kaba, wala ako'ng nararamdaman. Ano ba'ng nangyayari sa akin?
But, this abandoned building remids me of..something. It's like, naka-punta na ako dati dito. I entered the building and a beautiful sighting welcomed me. Sa loob pala nito, may garden na agad na sasalubong sayo. Wow, may nag-mmaintain pa yata nito'ng building. May mga butterflies pa nga eh. This is a magical place—I mean, parang sa mga fairy tales, yung garden puno ng butterflies na nag-sisiliparan. Basta ganun.
"Woah!" Sigaw ko ng may bigla ako'ng nataman na box. The box looks like a ancient piece that can be broken anytime whenever you touched it. But, the box is still looks like a brand new one. Brown ang kulay ng box, obviously. Para talagang na aalagaan.
"Buksan ko kaya?" Tanong ko sa sarili. Nag-kibit balikat na lang ako at lumuhod para makuha ang box. Binuksan ko ito at bumungad sa akin ang dalawang kwintas. Heart ang shape nila and there are lavender flowers inside them. Woah! Ngayon lang talaga ako naka-kita ng mga kwintas na ganito.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I was startled when the necklace I am wearing went crazy. Bigla siyang uminit at biglang nagbago ang kulay niya. From color green to rose quartz. Ang weird nito! Wala namang rose quartz ah?! Wth?
"What's happening?!" I said panicking. Habang tumatagal umiinit yung kwintas at nagbabago-bago ng kulay. Rose quartz and serenity.
Dali-dali ko'ng binaba yung box at tinanggal ang kwintas ko. Nabitawan ko iyon dahilan para mabasag ito. But, nah, hindi siya nabasag. Amazing right?
"I'm shookt! I'm good, I'm done." Sabi ko at kinuha yung box. Lumabas na ako doon sa building at nag-abang nang taxi.
Nang nakapag-para na ako ng taxi, agad akong sumakay at sinabi sa driver ang address ng bahay ko. Phew! Buti na lang alam ni kuya papunta doon.
Naka-titig lang ako sa kahon buong byahe papuntang bahay. Nang may isang scenario na pumasok sa isip ko.
' "Wear this everyday, okay?" He said pointing at the necklace he gave me. I nodded at hiniga ang aking ulo sa mga balikat niya.
"Of course! Galing sayo 'toh eh." Sabi ko at pinoke ang kaniyang pisngi.
Sinubukan ko siyang tignan ng pa-ulit ulit pero malabo talaga ang kaniyang hitsura. Bakit ba pinag-kakait sa akin ang mukha niya?'
"Miss, nandito na po tayo." Nabalik ako sa realidad ng sabihin yun ni kuya. Nag-patay malisya na lang ako at nag-bayad bago bumaba.
Pumasok na ako sa loob ng bahay at dumiretso sa kwarto ko. Tatago ko lang naman yung box, baka may mag-hanap nito. Pero napa-impossible, parang walang nag-mamay ari nito. I'll just keep it.
Pinatong ko ang box sa study table ko at tinignan 'yon. Ngayon ko lang napansin na may nakasulat sa harapan nito.
Parehas nung nasa flash drive.
'YXY9793'
So, you mean, this box belongs to Yoongi? Diba, nakita ko yung flash drive sa bahay nila? And it has letters and numbers written in front saying YXY9793.
I'm so dead confused right now.
—
" Love is circumstantial; we can love anyone if need be; and losing the one we love is the singular catastrophe. Time does not heal it. Every present moment yearns for even the roughest past. "
