Yandai Xie Jie No.10 myan translation(​ေဆးတံလမ္​း အျမတ္​၁၀)

အခႏ္​း(၁၀)ႏြစ္​ညအိပ္ ၁ရက္​ခရီး

..ဆေးတံ...၁၀

လျန်းဇီ>> ''ဟဲလို...ကိုလူချော..´´

ဟန်ဟန်>> ''#*$....´´

လျန်းဇီ>> ''သွားတော့ မလို့ လား..´´

ဟန်ဟန်>> ''အင်း..´´

လျန်းဇီ>>'' ဒီကားက မော်ဒယ်အဟောင်းပဲ´´

ဟန်ဟန်>> ''#*$...´´

လျန်းဇီ>> ''ဒါမဲ့လေ ဒီ မစ်ဆူဘစ်ရှီ ကား
ဟောင်းကြီးက အတော်မိုက်တယ်လို့ ထင်တယ်´´

ဟန်ဟန်>> ''ကျေ းဇူးပဲ..´´

လျန်းဇီ>> '' ဘယ်သွားမလို့လဲ..´´

ဟန်ဟန်>> ''မသိသေးဘူး...ဟိုဟို ဒီ
ဒီ လျှောက်မောင်းပေါ့...´´

လျန်းဇီ>> ''အော်...လေကောင်းလေသန့်
ရှူ မလို့ပေါ့..´´

ဟန်ဟန်>> '' ဆိုပါတော့..´´

လျန်းဇီ>> ''ဟုတ်တယ်...နေ့တိုင်း စတိုးဆိုင်
ထဲ နေနေရတာက ပင်ပန်းတာပဲ...ခဏလောက်
အညောင်းပြေအောင် သွားအုံးမှပဲ..´´

ဟန်ဟန်>> ''#*$....´´

လျန်းဇီ >>'' တစ်ယောက်တည်း သွားမလို့လား´´

ဟန်ဟန်>> ''အင်း..´´

လျန်းဇီ>> ''ကျတော်လည်း သွားချင်တယ်
ကျနော့်ကို ဆယ်မိနစ်လောက် စောင့်ပေး..´´

(လျန်းဇီ ဆိုင်ထဲ ပြေးဝင်သွားတာ ကြည့်မိတယ်
ဘာကိစ္စ သူ လျန်းဇီကို ၁၀ မိနစ် စောင့်နေခဲ့လဲ
နားမလည်တော့ဘူး။
ဆယ်မိနစ်အကြာ)

လျန်းဇီ>> ''သစ်ရွက်လေးရော သူ့ကလေးရော
အိတ်ချ် လေးတောင် ဒီနေ့ တအား.တက်ကြွနေ
တယ်´´

ဟန်ဟန်>> ''မင်း...မင်း ဘာကိစ္စ ကားထဲ
ဝင်လာတာလဲ..´´

လျန်းဇီ>> '' ကိုလူချောနဲ့ အတူ သွားမယ်လေ
အရင်ရက်တွေက ဦးနှောက်တွေ ပူနေတာပဲ
ခုချိန်က လေကောင်းလေသန့် ရှူ ဖို့ အချိန်ပဲ
ကျတော် တို့ အတူတူ အပြင်မသွားတာတောင်
ုကြာပြီ.ပဲ...´´

ဟန်ဟန်>> ''ဘယ်လို...´´

လျန်းဇီ>> ''ဟား...ဟား...ကျတော့်ကို
ကျေး ဇူးတင်ဖို့ မလိုဘူး...သူငယ်ချင်းတွေ ပဲကို..´´