မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္ Season - 1( Zawgyi+Unicode)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္အပိုင္း (၅)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၅)

"မင္းႀကီးေတြ႕တဲ့ မိန္းကေလးပံုကို ဆြဲေပးပါလား။ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး ရုပ္ကိုေတြ႕ရင္ တနိုင္ငံလံုး ေျမလွန္ရွာေပးပါ့မယ္။"
ေတးဟာခန္ သေဘာတူလိုက္သည္။
"ေအး ေကာင္းတယ္။ က်ဳပ္ဆြဲထားတာ ရွိတယ္။ အတြင္း၀န္ႀကီး ယူျပီး အမတ္ႀကီးကို ေပးလိုက္။ ကဲ ေမာ္ရင္။ ဒီပံုထဲက မိန္းကေလးကို ရေအာင္ရွာေပးေပေတာ့။ က်ဳပ္ သတိရလို႕ သူ႕ပံုကို ညကဆြဲထားတာ။"
တင္ေမာ္ရင္သည္ ညခ်င္တြင္း မငး္ႀကီးဆြဲထားသည္ဆိုသည့္ စကားကိုႀကားေသာ္ မင္းႀကီး ေရာဂါအေတာ္ရင့္ေနျပီးကို သိလိုက္သည္။ ရင္တထိတ္ထိတ္နွင့္ပံုကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ထဲ ေအးခနဲျဖစ္သြားသည္။ မ်က္နွာမပ်က္ေအာင္ မနည္းထိန္းထားရသည္။ ပန္းခ်ီေတာ္ေသာ မင္းၿကီးဆြဲထားေသာ ပန္းခ်ီကားက ကမာျဖစ္ေနသည္။ ေဘးတေစာင္းျဖင့္ပင္ တိက်ေသာ နွာတံ။ နွင္းဆီငံုနူတ္ခမ္း၊ ေျပျပစ္ေသာ နဖူးျပင္၊ ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ ဆံႏြယ္၊ သြယ္လ်ေသာ ကိုယ္ဟန္ စသည္တို႕က ကမာမွ ကမာ စစ္စစ္ပါ။
"ဘယ္လိုလဲ။ နတ္္သက္ေႀကြတဲ့ နတ္သမီးလို႕က်ဳပ္ေျပာတာ မလြန္ပါဘူးေနာ္။"
မင္းႀကီးက ၀ံ့ႀကြားစြာေျပာသည္။
"မလြန္ပါဘူး မင္းႀကီး။ "
မင္းႀကီးက သက္ျပင္းခ်ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"က်ဳပ္ပန္းခ်ီက သူ႕အလွက္ို ျပည့္စံုေအာင္ မေဖာ္ျပနိုင္ဘူး ေမာ္ရင္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ေႀကာင့္ က်ဳပ္ရူးေတာ့မယ္ထင္တယ္။ က်ဳပ္သူ႕ကို ခ်စ္တယ္ ေမာ္ရင္။ သူ႕ကို မရရင္ က်ဳပ္ရူးသြား နုိင္တယ္။ မင္း က်ဳပ္ရဲ႕ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပါ။ မင္းက်ဳပ္ကို ကူေပးပါကြာ။"

တင္ေမာ္ရင္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ေပ။ မင္းႀကီးကို ကတိေတာ့ေပးခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ အကိုႀကီးနွင့္တိုင္ပင္ျပီးမွ ဆက္လုပ္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
တင္တက္ရင္သည္ ေမာ္ရင္ထံမွ စကားကို ႀကားေသာ္ ေတြေ၀သြားသည္။ ကမာကို စိုးရိမ္ သည့္အတုိင္း မင္းႀကီးျမင္သြားေလျပီ။ ျမိဳ႕ေတာ္တစ္ခုလံုး ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ပံုကပ္ျပီးရွာ လွ်င္ ကမာကို တေယာက္မဟုတ္တေယာက္ေတြ႕ျပီး သြားေလွ်ာက္တင္မွာေသခ်ာသည္။ ကမာကို မိမိတို႕ဆက္ဖြက္ထားလို႕မရေတာ့ေပ။ ေနာက္ဆံုး တင္တက္ရင္ ညီကို ေျပာလိုက္ ရေတာ့သည္။
"ကမာကို မင္းႀကီးဆီေခၚသြားျပီး ေတြ႕ေပးလိုက္ေတာ့။"

"ေနာင္ေတာ္..."
တင္ေမာ္ရင္ တစံုတခုကို ေျပာသင့္မေျပာသင့္ ခ်ိန္ဆေနသည္။ မေတာ္ မင္းႀကီးက ကမာကို ခ်စ္သြားလွ်င္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟု ေတြးမိလိုက္ေသာေႀကာင့္ျဖစ္သည္။
"ေျပာေလ.."
"ကြ်န္ေတာ္ စိုးရိမ္တာ မင္းႀကီး ကမာကို ေယာက်္ားေလးမွန္းသိလ်က္နဲ႕ စြဲလန္းသြားမွာကိုပဲ"
"မျဖစ္နိုင္ေလာက္ပါဘူး။ မင္းႀကီးက ကမာကို ေယာက်ာ္းေလးမွန္းသိရင္ သူစိတ္ေျပာင္းသြား မွာပါ။"

"အင္းေလ... မင္းႀကိးက ကမာကို မိန္းကေလးမွတ္လို႕ စြဲလန္းေနတာျဖစ္မွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ခဏ ေစာင့္ႀကည့္လိုက္ဦးမယ္။ ေနာက္ ၃ ရက္ေလာက္ႀကာမွ ကမာကို ေခၚသြားမယ္။ ဒီႀကားထဲ မင္းႀကိး စိတ္ေျပာင္းသြားရင္ ကမာကို မင္းႀကီးေရွ႕ကို ေခၚမသြားေတာ့ဘူး။"
"ဘာျဖစ္လို႕လဲ.."
တင္တက္ရင္ေမးလိုက္သည္။ ေမးသာေမးလိုက္ရသည္။ အေျဖကို မိမိလည္း ႀကိဳသိေနသည္။.
"ကမာကို ေဘးကင္းေစခ်င္လို႕ပါ။"
တင္တက္ရင္ေခါင္းျငိမ့္လိုက္သည္။
"ေကာင္းျပီ။ မင္းႀကီး အာရံုေျပာင္းသြားေအာင္ ေနာင္ေတာ္လည္းေတာကစားဖို႕ စိီစဥ္ လိုက္မယ္။"
ညီအစ္ကို နွစ္ဦး ကမာ့အေပၚ မင္းႀကီး၏ စြဲလန္းစိတ္ကို လြင့္ပ်ယ္သြားေအာင္ တတ္နိုင္သမွ် လုပ္ေနသည္။ ကမာကေတာ့ ဘာမွမသိပဲ အကိုေလးခိုင္းထားသည့္ က်မး္ကို ဖတ္ရွဳ႕ေလ့လာ ေနသည္။
အင္္မတန္ကို အင္အားႀကီး့သည့္ မြန္ဂိုျပည့္ရွင္မင္းႀကီးက မိမိကို ေတြ႕ကာစြဲလန္းသြားသည္ကို မသိပဲ ကမာ စိတ္ေအးခ်မ္းစြားအိပ္စက္သြားေတာ့သည္။

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၄)
မြန္ဂိုျပည့္ရွင္မင္းႀကိီး ေတးဟာခန္သည္ တင္ေမာ္ရင္ကို အာဏာကုန္လႊဲျပီး နတ္သမိးေလးကို ေစာင့္ေနသည္။ တေန႕ျပီး တေန႕ ကုန္လြန္သြားေသာအခါ ေတးဟာခန္သည္ ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္ရေလျပီ။
မိဖုရားမ်ားထံသို႕ လံုး၀မသြားပဲ ညတိုင္း ပံုသာထိုင္ဆြဲေနသည္။ ညီလာခံတြင္လည္း စိတ္နွင့္ကို္ယ္နွင့္ မကပ္သျဖင့္ ညီလာခံပင္ မေခၚေတာ့ေပ။ အမတ္မ်ားက တင္ေမာ္ရင္ကို ဖိအားေပးႀကေတာ့သည္။
"တင္ေမာ္ရင္ မင္းႀကီး အလိုရွိတဲ့ မိန္းကေလးကို ရေအာင္ရွာျပီး မိဖုရားေျမွာက္ေပးလိုက္။ မဟုတ္ရင္ တိုင္းျပည္ေရးကို ဘယ္လိုမွ ဆက္လုပ္နုိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။"
အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေခၚေျပာေသာအခါ တင္ေမာ္ရင္ ကမာကို ေခၚဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ မင္းၿကီး ထမင္းေမ့၊ ဟင္းေမ့ ပန္းခ်ီကားပဲ ထိုင္ဆြဲေနသည္ မဟုတ္လား။
"မင္းႀကီး..."
"နတ္သမီးေလးကို ေတြ႕ျပီလား ေမာ္ရင္... ၃ ရက္ျပည့္ျပီေနာ္။"
"နတ္သမိးေလးကို ေတာ့မေတြ႕ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ ညီေလးကို မင္းႀကီးနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ေပး ေတာ္မူုပါ။"
"ဘာေႀကာင့္ ေတြ႕ခ်င္ရတာလဲ။ က်ဳပ္မေတြ႕ခ်င္ဘူး။"
"သူက မင္းႀကိးေတြ႕ခ်င္တဲ့ နတ္သမီးေလးအေႀကာင္းကို သိပါတယ္။"

"တကယ္လား။ ဒါဆို ေရွ႕ေတာ္ သြင္းေစ။"
တင္ေမာ္ရင္သည္ ကမာကို ေခၚကာ ေရွ႕ေတာ္သို႕၀င္ခဲ့သည္။
"စစ္သူႀကီးတင္တက္ရင္ ရဲ႕ အသက္ကိုကယ္လို႕ ညီအျဖစ္ေမြးစားထားတဲ့ ေကာင္ေလး မဟုတ္လား။ မင္းကို ကို္ယ္ေတာ္ တခါမွမေတြ႕ဖူးေသးဘူးကိုး။ ေမာ္ဖူးေစ။"
ကမာ ေမာ့ဖူးလိုက္စဥ္ မင္းႀကီးက ကမာကို စို္က္ႀကည့္ကာ အံ့အားသင့္သြားသည္။
"မင္း.... က်ဳပ္ေတြ႕လိုက္တဲ့ နတ္သမီးေလးနဲ႕ ဘာေႀကာင့္တူေနရတာလဲ... နတ္သမီးေလးက မင္း ညီမလား။"
ေတးဟာခန္ ထရပ္ကာ အေလာတႀကီးေမးလိုက္သည္။ ကမာပင္ လန္႕သြားသည္။
"မင္းႀကီးေတြ႕ခဲ့တာ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ ညီေတာ္ ကမာပါ။"
ေတးဟာခန္သည္ ကမာကို မယံုႀကည္စြာ စို္က္ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"တကယ္လား။ သူ႕ကို ကိုယ္ေတာ္ေတြ႕ခဲ့တာ တကယ္ပဲလား။"
တင္ေမာ္ရင္က ေခါင္းျငိမ့္လုိက္သည္။
"မွန္ပါတယ္ မင္းႀကီး။ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး မင္းႀကီးရဲ႕ပန္းခ်ီကို ေတြ႕မွကမာျဖစ္မွန္းသိတာပါ။ မင္းႀကီးေရွ႕ ေခၚမလာနိင္တာ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး ဘယ္လိုေလွ်ာက္တင္ရမွန္း မသိလို႕ပါ။"
ေတးဟာခန္ အံႀကိတ္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးကုိုမွိတ္ကာ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရွူလိုက္သည္။ ကမာနွင့္ တင္ေမာ္ရင္ အသက္ပင္မရွဴ၀ံ့ေပ။. မင္းႀကီး ဘယ္လိုေျပာမလဲဟု ရင္တထိတ္ထိတ္နွင့္ ေစာင့္ေန ႀကသည္။
"ေကာင္းျပီ.....မင္းက ဘာေႀကာင့္ မိန္းကေလးနဲ႕ တူေနတာလဲ.."
မင္းႀကီး၏စကားေႀကာင့္ ကမာေခါင္းငံု႕သြားမိသည္။
"ကြ်န္ေတာ္မိ်ဳးတို႕ နွင္းျမိဳ႕ေတာ္သားေတြက ဒီလုိရုပ္ရည္ေတြခ်ည္းပါပဲ အရွင္မင္းႀကီး။"
"မိန္းကေလးေတြလည္း ဒီလုိပဲလား.."
"သူတို႕က ပိုလွပါတယ္ မင္းႀကီး"
မင္းႀကီးသက္ျပင္းရွိုက္လိုက္ကာ တင္ေမာ္ရင္ကို ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါဆို က်ဳပ္ နွင္းျမိဳ႕ေတာ္သူတစ္ဦးကို မိဖုရားေျမွာက္ခ်င္တယ္။ မင္း ရေအာင္ရွာေပးပါ။ "
တင္ေမာ္ရင္ ကတိေပးလိုက္သည္။
"အမိန္႕အတိုင္းပါ မငး္ႀကီး။ ေနာင္ေတာ့္က အဲ့ေဒသကို ေရာက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ေနာင္ေတာ့္ဆီက ေမးျပိီး မင္းႀကီးအတြက္ မိဖုရားေလာင္းရေအာင္ရွာခဲ့ပါ့မယ္.."
ေတးဟာခန္ ေခါင္းျငိမ့္ကာ သူတို႕ကို နွင္လိုက္ေတာ့သည္။
"မင္းတို႕ သြားႀကေတာ့။ ကိုယ္ေတာ္ နားခ်င္ျပီ။"
ညီအစ္ကို နွစ္ဦးထြက္သြားေတာ့မွ ေတးဟာခန္သည္ သလြန္ေပၚလွဲခ်လိုက္ကာ မိမိအျဖစ္ကို ေတြးျပီး က်ိန္ဆဲေနမိသည္။
"ကမာ.....ကမာတဲ့လား.... မင္းေလးက ဘာလို႕ ဒိီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းေနရတာလဲ ေကာင္ေလးေရ....."
ေတးဟာခန္သည္ အစားမစားနိုင္ပဲ သလြန္ေပၚလွဲလို႕သာေနသည္။ အတြင္း၀န္မ်ားကလည္း မေလွ်ာက္တင္ရဲေပ။ မင္းႀကီးက စိတ္မႀကည္ေသာအခ်ိန္တြင္ အလြန္ရက္စက္တတ္သည္ မဟုတ္လား။ မင္းႀကီး ညလည္း မအိပ္ပဲ ေနသျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ပညာရွိကို ေျပးကာ အေႀကာင္းႀကား ရေတာ့သည္။

"ကမာေလး..... မင္းေယာက်ာ္းေလးဆိုတာ ဘာလို႕ က်ဳပ္က ေစာေစာမသိလိုက္ရတာလဲကြာ။ အခု က်ဳပ္ ကမင္းကို ခ်စ္မိသြားျပိ။ မင္းအေပၚက အခ်စ္ကို ဘယ္လို ေျဖာက္ပစ္ရေတာ့မွာလဲ.."
ေတးဟာခန္ တေယာက္တည္းေရရြတ္မိသည္။ ေနာက္ဆံုး ကမာကို မိိမိ မိဖုရားလည္း ေျမွာက္လို႕မရေပ။ ခ်စ္တယ္လို႕ေျပာလွ်င္ အားလံုးရီစရာျဖစ္ေနႀကမည္။ ဘယ့္နွယ္ စစ္ဘုရင္ မ်ိဳးႏြယ္ မိမိက ေယာက်္ားေလး တစ္ဥိးကို စြဲလန္းရတယ္လို.....
ဘုိေဘးမ်ားသိလွ်င္ ရွက္လို႕သတ္ေသသြားနိုင္သည္။ ေတးဟာခန္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လည္း မရသျဖင့္ မိဖုရားမ်ားဘက္သို႕ ထြက္ခဲ့သည္။ ေက်ာက္မိဖုရားဆီေတာ့ မဟုတ္။ အျခား စိတ္ထား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ မိဖုရားငယ္ တစ္ဦးထံသို႕ျဖစ္သည္။ ကမာအေပၚစြဲလန္းစိတ္ကို မိဖုရားမ်ားက ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေပးနိုင္မည္ဟု ထင္ပါသည္။
တင္ေမာ္ရင္သည္ ေနာင္ေတာ္ကို ေမးျမန္းႀကည့္ေသာအခါ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႕ ေပ်ာက္ဆံုးသြားရသည္။
"ဒါဆို နွင္းျမိဳ႕ေတာ္က မ်ိဳးဆက္က ကမာ တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ရစ္ခဲ့တာေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ ေမာ္ရင္။ ကမာေတာင္ကံႀကီးလို႕..."
တင္ေမာ္ရင္ စိတ္ညစ္သြားသည္။
"သြားရွာမွ ျဖစ္မယ္ ေနာင္ေတာ္။ မင္းႀကိးက ကမာကို စြဲလန္းေနျပီ။ အစားထို႕မွရမယ္။"
"ေနာင္ေတာ္လုူလႊတ္လိုက္ပါ့မယ္.."
တင္ေမာ္ရင္တုိ႕ ညိအစ္ကို ေခါင္းျခင္းဆိုင္ကာ တိုင္ပင္ေနႀကစဥ္ ေတးဟာခန္လည္း မိဖုရားအေဆာင္ တြင္ ညမအိပ္ပဲ ျပန္လာခဲ့သည္။ မိဖုရားမ်ားကို အာရံု၀င္စားလို႕မရေပ။ မ်က္လံုးထဲ ကမာကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနလို႕ ခက္ေနသည္။
မင္းႀကီးသည္ မိမိအေဆာင္သို႕ျပန္လာျပီး သလြန္ေပၚလွဲကာ ကမာကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနစဥ္ ေက်ာက္မိဖုရားက အခစား၀င္လာခဲ့သည္။
"ေျပာ....မိဖုရား .."

"မင္းႀကီး အေဆာင္ကို မလာတာ ႀကာလို႕။ မင္းႀကီး ေနမေကာင္းဘူးလားလို႕ စိုးရိမ္ျပီးလာႀကည့္ တာပါ မင္းႀကိး။ "
ေတးဟာခန္သည္ ေက်ာက္မိဖုရားကို ခပ္စိုက္စိုက္ႀကည့္ကာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"က်ဳပ္ေနေကာင္းတယ္ မိဖုရား.."
"မင္းႀကီး မိဖုရား အသစ္ေျမွာက္မယ္လို႕ႀကားတာ အမွန္ပဲလား။"
"ဟုတ္တယ္။"
ေတးဟာခန္ စိတ္မပါ လက္မပါေျဖလိုက္သည္။ ကမာအေႀကာင္းေတြးေနစဥ္ မဟုတ္သည့္ေမးခြန္း မ်ားျဖင့္ လာေနွာက္ယွက္ေနေသာ မိဖုရားကို သိပ္မႀကည္ေတာ့ေပ။.

ေက်ာက္မိဖုရားသည္ မင္းႀကီး၏ အေျဖေႀကာင့္ေဒါပြသြားျပီး
"မင္းႀကိး ကြ်န္မကိုေတာင္ ဘာလို႕မတိုင္ပင္ရတာလဲ..."
ေတးဟာခန္သည္ ေက်ာက္မိဖုရားကို ေစ့ေစ့ႀကည့္ကာ
"မင္းက ဘုရင္လား။ ငါက ဘုရင္လား။ ငါ မိဖုရားအသစ္ေျမွာက္တာ မင္းခြင့္ျပဳခ်က္ ဘာေႀကာင့္ ယူရမွာလဲ.. မင္းေျပာစရာ မရွိရင္ျပန္ေတာ့။ ငါ့ အာရံုေနာက္တယ။္"
ေက်ာက္မိဖုရားသည္ မင္းႀကိး၏ ခက္ထန္ေသာ မ်က္နွာထားနွင့္ ေလသံေႀကာင့္ ေဒါပြသြား ေသာ္လည္းတကယ္ အဆိပ္တက္ေနသည့္ မ်က္၀န္းေႀကာင့္ အသာလွ်ိဳကာထြက္သြားေတာ့သည္။

"က်ဳပ္ အေဆာင္ထဲ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အ၀င္မခံနဲ႕..."
မိဖုရားထြက္လာစဥ္ မင္းႀကိး အမိန္႕ေပးသံကိုႀကားလိုက္ေသာ္ ေက်ာက္မိဖုရားက မင္းႀကီး ျမတ္နိုင္ေနေသာ မိဖုရားေလာင္းကို ရွာျပီးသတ္ျပစ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ေျမေခြးမျဖစ္လို႕ မင္းႀကီးကို ဒီေလာက္ရူးသြပ္ေအာင္ ျပဳစားထားနိုင္သည္ မဟုတ္လား။

"မင္းႀကီး စြဲလန္းတဲ့ မိန္းမကိုရွာျပီး သတ္စမ္း.."
ေက်ာက္မိဖုရား၏ ရန္ျငိဳးက ျပင္းထန္သည္။ မိိမိလင္ကို လုလာသူမွန္သမွ် ရွင္းပစ္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ ျဖစ္သည္။ယခုလည္း ရွင္းပစ္ရမည္။ နန္းေတာ္ထဲတြင္ မိမိကို မည္သူမွေက်ာ္လို႕မရေပ။
မင္းႀကီးက ယခုတေလာ စိတ္မႀကည္သျဖင့္ ညီလာခံတက္သည့္ အမတ္မ်ားက စိတ္ညစ္ေနႀက သည္။တိုင္းျပည္ေရးကို စိတ္မ၀င္စားပဲ ေတြေ၀ေနေသာ မင္းႀကီးေႀကာင့္ ေနာက္ဆံုး အမတ္ႀကီးက နွစ္ကိုယ္တည္း ၀င္ေတြ႕ကာေမးလိုက္သည္။
"မင္းႀကီး တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ျပိး မပိုင္ဆိုင္နုိင္လုို႕ စိတ္ညစ္ေနတာမဟုတ္လား"
အမတ္ႀကီးက မင္းႀကီး၏ ဦးရီးေတာ္ ေတာ္သျဖင့္ ပြင့္လင္းစြာေမးလိုက္သည္။
"ဥိးရီးေတာ္ ဘယ္လိုသိသလဲ.."
အမတ္ႀကီးက ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္ျဖင့္ ေျဖလိုက္သည္.
"ဦးရီးေတာ္က ကိုယ္တုူ မင္းႀကီးကို စိုးရိမ္ျပီး အျမဲေစာင့္ႀကည့္ေနသူပါ။ တူေတာ္ေမာင္ နွစ္သက္တဲ့ သူကို အနားေခၚထားလိုက္ပါ။ "
ေတးဟာခန္က ဦးရီးေတာ္ကို စိုက္ႀကည့္ကာ
"အနားေခၚျပိီး ဘာလုပ္ရမွလဲ.."

"မငး္ႀကီး အနားေခၚထားျပိီး အရမး္လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ သိမ္းပိုက္လိုက္ေပါ့။ မင္းႀကီးက သက္ဥိးဆံပိုင္ ဘုရင္ပဲ။ ဘယ္သူ႕ကို ႀကည့္ေနရမွာလဲ။ မင္းႀကီးက လူအားလံုးရဲ႕ အသက္ကိုေတာင္ပိုင္တာပဲ.."

"မသင့္ေတာ္ဘူးထင္တယ္...သူက မိန္းကေလး မဟုတ္ဘူး..."
ဦးရီးေတာ္က ျပံဳးလိုက္ကာ တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
"တူေတာ္ေမာင္ မင္းႀကိး မသိတဲ့ အခ်က္ကိုေျပာလိုက္မယ္။ မင္းရဲ႕ ဘိုးေတာ္မင္းတရားႀကီး၊ ဦးရီးေတာ္တို႕ ခမည္းေတာ္ႀကီးမွာ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ မိဖုရားတစ္ပါးက မိန္းကေလး မဟုတ္ဘူး။ ပါရွားျပည္က သိပ္ကိုေခ်ာေမာလွပတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေတြ႕ျပီး မိန္းကေလးအေနနဲ႕ မိဖုရား ေျမွာက္ခဲ့တယ္။"
ေတးဟာခန္ အံ့အားသင့္သြားသည္။
"ဘိုးေတာ္ နတ္ရြာစံေတာ့ အဆိပ္ေသာက္ျပီး အတူလိုက္ေသသြားတဲ့ ပါရွားျပည္သူ မိဖုရားက ေယာက်္ားေလးလား..."
ဦးရီးေတာ္က ျပံဳးကာေခါင္းျငိမ့္သည္။
"ဒါက နန္းေတာ္ထဲက လူတိုင္းမသိတဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေပါ့။"
ေတးဟာခန္၏ ရင္ထဲမွ အခက္အခဲတို႕ေျပလည္သြားခဲ့သည္။ ဘာဆက္လုပ္ရမည္ကို သိသြားေလျပိ။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦးရီးေတာ္။ တူေတာ္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိပါျပီ။"
ဥိီးရီးေတာ္ ျပန္သြားေတာ့ မင္းႀကိးက တင္ေမာ္ရင္ကိုဆင့္ေခၚကာ ေျပာလိုက္သည္။

"က်ဳပ္ရဲ႕ စာေတာ္ဖတ္ ေနရာမွာ ကမာကို ထားမယ္ ေမာ္ရင္။ မနက္ျဖန္ကစျပိး နန္းေတာ္ထဲ အခစား ၀င္ခိုင္းပါ။ ျပိးေတာ့ မင္းက စစ္သူႀကိး တင္တက္ရင္ကိုယ္တိုင္ နွင္းျမိဳ႕ေတာ္ကို သြားျပီး မိဖုရား ေျမွာက္ဖို႕ မိန္းကေလး သြားေခၚရမယ္။ က်ဳပ္ အမိန္႕ေတာ္ ထုတ္ျပိးျပိ။ မင္းက ကမာကို အနီးကပ္ သင္ႀကားေပးပါဥိး။က်ဳပ္နားမွာ လက္ေထာက္တစ္ေယာက္ထားဖို႕အခ်ိန္က်ျပိ။"
တင္ေမာ္ရင္က စိုးရိမ္သြားသည္.
"မင္းႀကိး ကမာက မင္းႀကိးလက္ေထာက္လုပ္ဖို႕ အရည္အခ်င္းမမွိီေသးပါဘူး။"
"က်ဳပ္ကို တင္သြင္းလႊာေတြ ဖတ္ျပဖို႕နဲ႕ က်ဳပ္ေျပာတာ လိုက္ေရးဖို႕ေတာ့ လုပ္နိုင္တယ္ မဟုတ္လား။"

"အဲ့ေလာက္ေတာ့ လုပ္နိုင္ပါတယ္။"

"ဒါဆိုရျပီ။ မင္းတို႕အိမ္ကို ၀တ္စံုပို႕လိုက္ျပိီ။ မနက္ျဖန္က်ဳပ္အေဆာင္ကို လာပို႕လွည့္။ သူက က်ဳပ္သြားေလရာ ပါရမယ့္ အမႈထမ္းပဲ။"

တင္ေမာ္ရင္သည္ ရင္ေလးကာ အိမ္ေတာ္သို႕ျပန္လာခဲ့သည္။မိမိစိတ္ထဲထင္သည္ကို ဖြင့္ေတာ့မေျပာမိေပ။ ကမာကို ေသခ်ာကရုစိုက္လုပ္ရန္ မွာႀကားရမည္။
တင္တက္ရင္သည္ ရုတ္တရက္ မင္းႀကီးအမိန္႕ထုန္ျပန္သျဖင့္ ေနာက္တေန႕ခ်က္ခ်င္းခရီးထြက္သြား ရသည္။ ကမာလည္း ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္။ေႀကာက္လည္းေႀကာက္ေနသည္။ မင္းႀကီးအနားတြင္ မိမိမလုပ္နိုင္မည္ကို စိုးရိမ္ေနမိသည္။

~ ဆက္ရန္