မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္ Season - 1( Zawgyi+Unicode)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္အပိုင္း (၂၀)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၂၀)

ေတးဟာခန္သည္ ကမာ၏ စကားကို ႀကားေသာ္ ၀မး္သာလြန္းလို႕ လက္ေလးကို ဆုပ္နယ္လိုက္ မိသည္။
ကမာသည္ မင္းႀကီး၏ အမူအယာအရ မိမိကို လိုလားေနသည္ကို သိေသာ္ ထိုင္ရာမွထကာ မင္းႀကိီးကို အိပ္ေဆာင္ထဲ ေခၚသြားလိုက္ေတာ့သည္။
ေတးဟာခန္သည္ ကမာ၏ အလုိက္သိမႈေႀကာင့္ ေက်နပ္စြာလိုက္ပါသြားေတာ့သည္။

နန္းေတာ္ထဲသို႕ ကမာ ႏွင္းမိဖုရားအျဖစ္ေရာက္လာတာ ဘာလိုလိုနွင့္ ၈လေက်ာ္ခဲ့ေလျပီ။ နွင္းမိဖုရား၏ နန္းေဆာင္နွင့္ ေရကန္ပါေသာဥယ်ာဥ္ျပီးတာလည္း ၃ လရွိခဲ့ျပီ။ နန္းတြင္းတြင္ မင္းႀကီးက မိဖုရားေခါင္ႀကီးထက္ တန္ခိုးႀကီးေသာနွင္းမိဖုရားသည္ ဘယ္ေတာ့မွလူေရွ႕သို႕မထြက္ ခဲ့ပါ။ ဒါကလည္း နွင္းမိဖုရား၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို မင္းႀကီးျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းျဖစ္သည္။

ဘုရင္ထက္ပင္ ႀသဇာအာဏာႀကီးေသာ နွင္းမိဖုရားသည္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏ နူတ္ဖ်ား၀ယ္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေနသည္။ နွင္းမိဖုရားက ခ်မ္းေအးလွေသာ ေဆာင္းတြင္းတြင္ ကေလးမ်ားကို အေႏြးထည္ေ၀မွ်ေပးသည္။ အိမ္ေျခရာေျခမဲ့မ်ားအတြက္ ဒုကၡသည္စခန္းဖြင့္ေပးသည္။ ခိုကိုးရာမဲ့ အဖိုးအဖြားမ်ားအတြက္ ေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာ ဖြင့္ေပးသည္။

နတ္သမီးေလးလို လူေတြကို ကူညီေသာ ႏွင္းမိဖုရားကို လူအမ်ားက လံုး၀မျမင္ဖူးပါ။
ေတးဟာခန္သည္ ကမာကို ရတနာမ်ားစြာေပးပို႕ေသာ္လည္း ကမာေတာင္းဆိုသည္က ျပည္သူလူထု အတြက္ အကူအညီမ်ားျဖစ္သည္။ ပထမ ၇တနာမ်ားေပးသည္ကို မ၀တ္ေသာေႀကာင့္ စိတ္ဆိုး ေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ကမာရွင္းျပသည္ကို ႀကားျပီးေနာက္ ေတးဟာခန္က ကမာျဖစ္ခ်င္သည္ အရာအားလံုးကို ေပးေတာ့သည္။

တင္ေမာ္ရင္သည္ ကမာ့ထံသို႕ ေတြ႕ခြင့္မရွိေသာ္လည္း မင္းႀကီးအတြက္ ရြတ္ရြတ္ခ်ြံခြ်ံ အမႈထမ္း ေသာအခါ နန္းတြင္းရွိ အမႈထမ္းမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ရသည့္ အႀကီးအကဲေနရာကို ရရွိလာခဲ့သည္။
တင္တက္ရင္ကေတာ့ နာက်င္သည့္ နွလံုးသားကို နယ္စပ္မ်ားတြင္ ကုစားေသာ္လည္း နည္းနည္းမွ သက္သာျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ စားလည္း ကမာ။ အိပ္လည္းကမာ။ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္တြင္သာ ကမာကို သိပ္သတိမရေပ။
တင္တက္ရင္သည္ အလုပ္ကို မနားတမ္း လုပ္ေဆာင္သည္။ စစ္တပ္ကို တိုးခ်ဲ႕သည္။ မိမိ၏ လက္ရံုးရည္ကို ေလးစားလို႕ ခို၀င္လာေသာ ဓါးျပအဖြဲ႕မ်ားကို လက္ခံကာ မိမိလက္ေအာက္တြင္ ထားရွိသည္၊

နယ္စပ္တေလွ်ာက္ရွိ သူပုန္စခန္းမ်ားကို အသက္ကို မငဲ့တမ္း တိုက္ခိုက္သည္။
"နတ္က်ားႀကိီးတင္တက္ရင္ "

"နတ္စစ္သည္ တင္တက္ရင္"

"စစ္နတ္ဘုရား တင္တက္ရင္"

တင္တက္ရင္၏ အမည္သည္ နယ္စပ္သာမက အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံမ်ားကို ပါ ေလးစားလာေစသည္။
တင္တက္ရင္၏ စစ္တပ္သည္ စည္းကမ္းေသ၀ပ္သည္။ တင္တက္ရင္သည္ မင္းႀကီး၏ လွ်ိုဳ႕၀ွက္ စစ္တပ္ ထက္သာေအာင္ မိိမိတပ္ကိုေလ့က်ုင့္ေပးသည္။

နယ္စားႀကိးမ်ားက မင္းႀကီးထံ စစ္သူႀကီးတင္တက္ရင္၏ စစ္တပ္အေႀကာင္း စာလႊာပို႕ခဲ့ေသာ္လည္း အားလံုး တင္ေမာ္ရင္၏ လက္ထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည္။

နန္းေတာ္ထဲတြင္ တင္ေမာ္ရင္ကို အမတ္ခ်ဳပ္ၿကီးထက္ကို ေႀကာက္ရသည္။
မင္းႀကိးကေတာ့ ေမာ္ရင္ကို ယံုႀကည္သည္။ ေမာ္ရင္ျပီးလွ်င္ ျပီးတာမ်ားသည္။
တင္ေမာ္ရင္က ပါးသည္။ အမတ္ႀကီးကို ေက်ာ္ျပီး ဘာမွ မလုပ္ေပ။ အမတ္ႀကီးကလည္း ေမာ္ရင္ကို ယံုသည္။ မိမိသမီးျဖင့္ ေမာ္ရင္ကို လက္ဆက္ေပးရန္ မင္းႀကီးကို တင္ေလွ်ာက္ကာ လက္ထပ္ပြဲ က်င္းပ ေပးသည္။

ေတးဟာခန္လည္း ၀မ္းေျမာက္စြာ လက္ဆက္ေပးလိုက္သည္။ ေမာ္ရင္က မိမိေယာက္ဖျဖစ္လာေလ ျပိ။ တင္ေမာ္ရင္၏ လက္ထပ္ပြဲသို႕ တင္တက္ရင္ တက္ေရာက္ရန္ ျမိဳ႕ေတာ္သို႕ ေရာက္ရွိလာသည္။
တင္တက္ရင္သည္ အိမ္္ေရွ႕တြင္ ျမင္းကို ရပ္ကာ အေတြ႕နုိင္ေတာ့ေသာ ညီေလး ကမာကို သတိရ ေနမိစဥ္ အိမ္ထဲမွ ညီေလး ကမာ တကယ္ကို ထြက္လာသည္ကို ေတြ႕ေသာ္ တင္တက္ရင္ မ်က္လံုးမ်ားကို ပြတ္ကာ ႀကည့္လိုက္မိသည္။

"အကိုႀကီး...."

တင္တက္ရင္၏ အသည္းႏွလံုးသည္ နူတ္ခမ္းဖ်ားမွ တဆင့္ခုန္ထြက္သြားေလျပီ.။ မိမိ နယ္စပ္တြင္ ရွိသည့္ တေလွ်ာက္လံုး ဘာလို႕ရင္နာခဲ့ရသည္ကို ရုတ္တရက္နားလည္သြားသည္။ တကယ္ေတာ့ မိိမိက ကမာကို ညီေလးတစ္ဦးထက္ပိုခ်စ္မိသြားျပိျဖစ္သည္။

"ကမာ....."

တင္တက္ရင္ ကမာကို စိုက္ႀကည့္ကာ မလႈပ္ရွားနိုင္ေအာင္ ျဖစ္မိသည္။ မိမိေျခလက္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ မရေတာု့ေပ။ မိမိအသည္းနွလံုးက မိုးတိမ္ထက္ သက္တန္႕လို ေရာင္စံုျဖာကာ ခုန္ေပါက္ ေနေတာ့သည္။

"ကမာေလး...."

တင္တက္ရင္ ဒုတိယ အႀကိမ္ေခၚလိုက္မိစဥ္ ေသခ်ာသြားသည္။ မိမိ ကမာကို အရမ္းခ်စ္မိေနျပီ။ မင္းႀကီးကမာကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္မည္ကို မိမိရုတ္တရက္နားလည္သြားသည္။ ကမာေလး အရမ္းကို လွလာသည္။
တိ္မ္ယံထက္က လနတ္သမီးေလးလို အျပစ္ကင္းသည့္ အလွနတ္ဘုရားေလးကို တင္တက္ရင္ အသည္းနင့္ေအာင္ခ်စ္မိသြားေလျပီ။

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၁၆)

"အကိုႀကီး ....အကုိႀကီး..."

ကမာသည္ မိဖုရားအ၀တ္အစား၀တ္ထားသည္ကို ေမ့ကာ ၈ လတိတိ မေတြ႕ခဲ့ရသည့္ အကိုႀကီးူကို ေတြ႕သည္နွင့္ သတိလက္လႊတ္ျဖင့္ အကိုႀကီး၏ ရင္ခြင္ထဲ ေျပး၀င္သြားမိေတာ့သည္။

"ကမာ...."

အကိုႀကီးက တီးတိုးေရရြတ္ကာ မိမိကို ျပန္လည္ သိုင္းဖက္ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ ကမာသည္ သတိမထားမိပဲ အကိုႀကီးမ်က္ႏွာကို ေမာ့ႀကည့္ကာ အငမ္းမရ ေမးလိုက္မိသည္။

"အကိုႀကီး ဘယ္ေတြ သြားေနတာလဲဟင္။ ကမာက အကိုႀကီးကို စိုးရိမ္လြန္းလို႕ ရူးရေတာ့မယ္ သိရဲ႕လား....အကိုႀကီး ရက္စက္တယ္။ ကမာ့ကို ပစ္ထားတယ္။"

တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့ကို ငံု႕ႀကည့္ကာ ျပန္ဖက္ထားခ်င္စိတ္ကို ေသလုေမ်ာပါး ထိန္းထားရသည္။

"မိဖုရား... မသင့္ေတာ္ပါဘူး။"

ကမာသည္ အကိုႀကီး၏ မ်က္၀န္းစိမ္းနွင့္ သူစိမ္းဆန္ေသာ စကားသံေႀကာင့္ သတိ၀င္လာသည္။ မိမိ အကိုႀကီိးကို ဖက္တာကို မင္းႀကီးသိလွ်င္ မိမိ အကိုႀကီိးကို လာေတြ႕ခြင့္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႕ေႀကာင့္ ကမာ အကိုႀကီးကို ကပ်ာကယာလႊတ္ကာ ခပ္ခြာခြာရပ္ကာ အရိုအေသေပးျပီး နူတ္ဆက္ လိုက္သည္။

"အကိုေတာ္ က်န္းခံ့သာလို႕မာပါစ..."

"မခံယူ၀ံ့ပါဘူး အရွင္မိဖုရား...."

တင္တက္ရင္ တမင္ေျပာလိုက္သည္။ ကမာကို မိဖုရားအ၀တ္ျဖင့္ျမင္ေန၇သည္က တင္တက္ရင္၏ ရင္၀ကို ျမွား ၁၀စင္းတျပိဳင္တည္းစိုက္ေနသလို ခံစားရသည္။ ထုိ႕ေႀကာင့္ တင္တက္ရင္ တမင္ ေျပာလုိက္မိသည္။

"ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးတင္တက္ရင္မွ သခင္မကို ဂါရ၀ျပဳပါတယ္။"

အကိုႀကီး၏ စကားကို ႀကားေသာအခါ ကမာ မခံစားနိုင္ေတာ့ပဲ မ်က္ရည္က်ရင္ အိမ္ေတာ္ထဲမွ ေျပးထြက္သြားကာ နန္းေတာ္သို႕ျပန္သြားေတာ့သည္။

"ကမာ...."

တင္ေမာ္ရင္ အေျပးလိုက္ေခၚေသာ္လည္း ကမာ ကေတာင္းပန္ကာ နန္းေတာ္သို႕ျပန္သြား ေတာ့သည္။ တင္ေမာ္ရင္သည္ မ်က္နွာေသျဖင့္ အကိုႀကီးကို ႀကည့္ကာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြား သည္။ ညီအစ္ကို အရင္းျဖစ္ေသာေႀကာင့္ အကိုႀကိး ကမာကို ေတြ႕ေသာအခါ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္သြားသည္ သိလိုက္ကာ အျပစ္မတင္ရက္ေတာ့ေပ။

"ေနာင္ေတာ္... ကမာက ေနာင္ေတာ္ ျပန္လာမွာမို႕ မင္းႀကီးကိုေတာင္းပန္ျပီး လာေစာင့္ေနတာပါ။"

တင္တက္ရင္ ဘာတခြန္းမွ မေျပာပဲ အိမ္ထဲတန္း၀င္သြားေတာ့သည္။ မိမိအခန္းထဲတန္း၀င္သြားျပီး အရက္အိုးကို တန္းေမာ့လိုက္ေတာ့သည္။

"ေနာင္ေတာ္...ဘာျဖစ္လာတာလဲ..."
တင္ေမာ္ရင္က ေနာင္ေတာ္ကို ေမးလိုက္သည္။

"ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ေမာ္ရင္။ မင္းသြားေတာ့။ ေနာင္ေတာ္ နားခ်င္ျပီ။"

တင္ေမာ္ရင္က ထြက္မသြားပဲ ေမးလိုက္သည္။
"ေနာင္ေတာ္ ကမာကို ဘာလို႕ အဲ့လို ဆက္ဆံလြတ္လိုက္တာလဲ။"

တင္တက္ရင္သည္ အိပ္ယာထက္ အရက္အိုးကို ဖက္ကာ အိပ္လိုက္ျပီး ေျပာလိုက္သည္။

"မင္းႀကီးလူေတြ ေနရာတိုင္းမွာ ေစာင့္ႀကည့္ေနတယ္ ေမာ္ရင္။ ကမာကို မင္းႀကိီး အမ်က္ရွလိမ့္မယ္။"

တင္ေမာ္ရင္ မယံုပါ။ ေနာင္ေတာ္ ကမာကို ဆက္ဆံလြတ္လိုက္တာ အေတာ္ဆိုးသည္။ တင္ေမာ္ရင္ တစံုတခုေျပာမည္အျပဳ ေနာင္ေတာ္ မ်က္နွာေပၚမွ စိတ္မခ်မ္းသာရိပ္ကို ေတြ႕ေသာအခါ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားေတာ့သည္။
တင္ေမာ္ရင္မရွိေတာ့မွ တင္တက္ရင္ မ်က္လံုးဖြင့္ကာ ကမာ့မ်က္နွာေလးကို တစိမ့္စိမ့္ျပန္ေတြးေန မိသည္။

"ကမာေလး...ကမာေလး....."

စေတြ႕ကတည္းက နူနယ္ေသာကမာကို တင္တင္ရင္ ႀကင္နာခဲ့ရသည္။ ညီအျဖစ္မေမြးစားခင္ မိမိလက္ေစခံဘ၀ ကတည္းက အလိုက္သိတတ္ေသာေႀကာင့္ သတိျပဳမိခဲ့သည္။ မိမိအသက္ကို တာတာလုပ္ႀကံသူ လက္မွကယ္ခဲ့ကတည္းက ညီအျဖစ္ေမြးစားရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့စဥ္ ကမာေလးကို ခ်စ္ခဲ့သည္။ မင္းႀကီးထံတင္ေလွ်ာက္ကာ တရား၀င္ညီအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳျပီးကတည္းက တင္ေမာ္ရင္ထက္မသာေတာင္ မေလ်ာ့ေသာ အခ်စ္နဲ႕ ခ်စ္ခဲ့သည္။

မင္းႀကီးက ကမာကို သိမ္းပိုက္ေတာ့ ရင္၀ယ္နာက်င္ျခင္းနွင့္ ညီကို မကာကြယ္နိုင္ျခင္းဆိုသည့္ အရွက္မ်ားႀကား တင္တင္ရင္ ေသာကေရာက္ခဲ့ရသည္။ မိမိတို႕အတြက္ မင္းႀကီး၏ မိဖုရား ဘ၀ကို ကမာကိုယ္တိုင္ လိုလိုလားလားလက္ခံခဲ့စဥ္ မိဖုရားအ၀တ္နွင့္ကမာကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ တင္တင္ရင္ ၏နွလံုးသားကြဲေႀကခဲ့ရေလျပီ။

ညီကို ဆံုးရွံုးရလို႕ နာက်င္တာလား။ ခ်စ္သူကို ဆံုးရွံုးရလို႕ နာက်င္တာလားေတာ့မသိေတာ့။ ေသခ်ာ တာေတာ့ စစ္ပြဲတြင္ ေသလုေမ်ာပါးဒဏ္ရာရခဲ့သည္ထက္ နာက်င္ခံစားခဲ့ရသည္။ ျငိမ္မေနနိုင္ ေလာက္ေအာင္ တည္ျငိမ္မႈပ်က္ျပားခဲ့ရသည္။

နယ္စပ္တြင္ ျငိမ္မေနနိုင္လြန္းလို႕ သူပုန္မ်ား၊ ဓါးျပမ်ားကို တိုက္ခိုက္နွိမ္နွင္းခဲ့သည္။ ေန႕ခင္းတြင္ အလုပ္မ်ားသည့္အခ်ိန္တြင္ ေတာ္ေသးသည္။ ညေရာက္ေသာ္ ကမာ့ကို သတိရေသာေႀကာင့္ တင္တင္ရင္ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ေတာ့ေပ။ နာက်င္သည့္နွလံုးသားကို အရက္ျဖင့္စိမ္ရေတာ့သည္။ ညိီေလးကို မကာကြယ္နိုင္သည့္ အကိုႀကီးဘ၀က ဒီေလာက္နာက်င္ခံစားရသည္ကို တင္တက္ရင္ အံႀကိတ္ခံပါသည္။ မိိမိက အသံုးမက်တာကိုး။ သူ႕ကြ်န္ဘ၀ဆိုေတာ့ မိမိညီကို မကာကြယ္နိုင္တာ ဘာဆန္းလဲ။

ကမာအေပၚ မိမိခံစားခ်က္ကို တင္တက္၇င္မစစ္ေဆးမိခဲ့ပါ။ ညီအစ္ကို သံေယာဇဥ္ေႀကာင့္သာ ထင္ခဲ့ရာမွ တင္ေမာ္ရင္လက္ထပ္မည္ဆိုလို႕ အိမ္ျပန္လာရင္း ကမာကို ေတြ႕လိုက္ရစဥ္ တင္တက္ရင္ မိမိခံစားခ်က္ကို သိျမင္သြားသည္။

"သိပ္လွတယ္ ကမာေလး..."

ရင္ထဲတြင္တီးတိုးေျပာလိုက္မိစဥ္ ကမာက မိမိရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္ခဲ့သည္။ တင္တက္ရင္ တကိုယ္လံုး ရိွန္းဖိန္းသြားသည္။ လွည့္လည္ေနေသာ ေသြးမ်ားခဲသြားသလို၊ ျမင့္မားလွေသာ ေတာင္ေပၚမွျပဳတ္ က် သြားသလို၊ ေရခဲျမစ္ႀကိီးထဲ က်သြားသလို။

တင္တက္ရင္သိလိုက္သည္က ကမာကို မိိမိ ခ်စ္သြားမိျပီ......
တင္တက္ရင္ မိမိစိတ္ကို သိလိုက္ရစဥ္ အရမ္းတုန္လႈပ္သြားသည္။ မျဖစ္သင့္ပါ။ ေရနစ္ေနေသာ ညိီေလးကို ကယ္တင္ရမည့္အစား မိမိက ညီေလးအေပၚ ခံစားခ်က္ရွိသည္က အင္မတန္ကို ရွက္ဖို႕ ေကာင္းပါသည္။ ေသဖို႕ထိုက္တန္ေနျပီ။

ကမာအေပၚ မိမိခံစားခ်က္ကို ရေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ တင္တက္ရင္ ကမာကို တမင္ မာထန္စြာ စိမ္းကားစြာ ရက္စက္စြာ ဆက္ဆံလႊတ္လိုက္ပါသည္။
မ်က္ရည္၀ဲကာ ေျပးထြက္သြားေသာ ကမာကို ေက်ာခုိင္းထားကာ အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့စဥ္ တင္တက္ရင္၏ အသည္းတို႕က စူးေအာင့္ေနေအာင္ နာက်င္လာသည္။.

"ခံလိုက္စမ္း။ ညီအေပၚေတာင္ မရိုးသားစိတ္ေမြးတဲ့အေကာင္ ခံလိုက္စမ္းပါ။ ဒါလား ေနုာင္ေတာ္ တေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္။ တင္တက္ရင္ မင္းေသသင့္ေနျပီကြ။ ကမာသာ မင္းစိတ္ထားကို သိရင္ မင္းကို ရြံမုန္းသြားေတာ့မွာ။ ခံလိုက္စမ္းကြာ...အသည္းကြဲတာ မေသေလာက္ပါဘူးကြ...."

တင္တက္ရင္ အရက္ကို အိုးလိုက္ေမာ့ကာ တေယာက္တည္း စိတ္ထဲမွ ေရရြတ္ေနမိသည္။
မိဖုရား၀တ္စံုနွင့္ကမာေလးကို ျမင္လိုက္၊ အရက္ကိုေမာ့ေသာက္လိုက္လုပ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး မူးျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့မွ အရက္ေသာက္တာ ရပ္ေတာ့သည္။
ကမာသည္ အကိုႀကီး၏ စိမ္းကားေသာ ဆက္ဆံေရးေႀကာင့္ နန္းေတာ္သို႕ ငိုျပီးျပန္လာခဲ့သည္။
အေဆာင္သို႕ေရာက္ေသာ္ မင္းႀကီးေရာက္နွင့္ေနသျဖင့္ မ်က္ရည္ကို သုတ္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ ေတးဟာခန္က ျမင္းလွည္းထဲမွ ဆင္းလာေသာကမာကို ေသခ်ာေစာင့္ႀကည့္ေနသူျဖစ္လို႕ မ်က္ရည္စ မ်ားနွင့္ ငိုလာသည္ကို ေတြ႕ေသာ္ အျမန္လာခဲ့ျပီး ကမာ့ေမးေလးကို ပင့္မကာ ေမးလိုက္သည္။

"ကမာ့ကို ဘယ္သူငုိေအာင္လုပ္ခဲ့တာလဲ..."

ေတးဟာခန္ ေဒါသျဖင့္ေမးလိုက္သည္။ ကမာ မင္းႀကီးရင္ခြင္ထဲ တုိး၀င္ကာေျပာလိုက္သည္။

~ ဆက္ရန္