မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္ Season - 1( Zawgyi+Unicode)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္အပိုင္း (၃၄)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၃၄)

ေတးဟာခန္သည္ ကမာ ျမွားပစ္သင္ဖုိ႕ေျပာလိုက္စဥ္ ကမာ အံ့အားသင့္သြားျပီး စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားဟန္ေပၚသျဖင့္ ကမာ့ကို ဖက္္ကာေမးလိုက္သည္။

"ကမာေလး ဘာျဖစ္လို႕လဲ။ ဒီမွာ ရွိတုန္း ကမာေလးလုပ္ခ်င္တာ အားလံုးကိုယ္ေတာ္ျဖည့္ဆည္း ေပးမယ္။ ဟိုေန႕က ကမာေလး ျမွားပစ္ျပန္သင္ခ်င္တယ္ ေျပာလို႕ ကိုယ္ေတာ္စီစဥ္လိုက္တာေလ။"

ကမာ မင္းႀကိီးရင္ခြင္ထဲ တုိး၀င္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"ကမာ အျခားတပ္မႈးနဲ႕ သင္ပါ့မယ္ မင္းႀကီး။"

"ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ"

"ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုက ကြ်န္ေတ္ာမ်ိဳး ေႀကာက္လို႕။ အကိုႀကီးတင္ေပးထားတာကို ေမ့သြားလို႕။ အကိုႀကီးဆူမွာေႀကာက္လို႕။"
ေတးဟာခန္က ရယ္ကာ ကမာ့ နဖူးေလးကို နမ္းကာေျပာလိုက္သည္။

"အျခားတပ္မႈးနဲ႕ ကမာ့ကို ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္လိုစိတ္ခ်နို္င္မွာလဲကြယ္။ စစ္သူႀကီးနဲ႕ပဲ သင္ပါ။ ကိုယ္ေတာ္ ေျပာလိုက္ပါ့မယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ ခ်စ္သူေလးကို မဆူပါနဲ႕လို႕။"

အတြင္း၀န္က စစ္သူႀကီးေရာက္ေနေႀကာင္းေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ မင္းႀကီးက ၀င္ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။

"စစ္သူႀကီး မနက္ျဖန္ကစျပီး ကမာ့ကို လက္ေျဖာင့္ေအာင္ ျပန္ေလ့က်င့္ေပးပါ. ဒါေပမယ့္ ကမာ့ကို သိပ္မဆူပါနဲ႕ကြယ္။ ကမာေလးက စစ္သူႀကီးကို ေႀကာက္ေနတာ..."

မင္းႀကီးက ေပါင္ေပၚထိုင္ေနေသာ ကမာ့ကို ခါးဖက္ရင္း ပါးျပင္ကို နမ္းျပီးေျပာလိုက္သည္။ ကမာ မ်က္နွာနီသြားျပီး အကိုႀကီးကို မႀကည့္ရဲေတာ့ေပ။ မင္းႀကီးက တမင္လုပ္ေနသလိုခံစားလိုက္ရသည္။

တင္တက္ရင္သည္ လွည့္လည္စျပဳေနေသာ ေဒါသေသြးမ်ားကို မ်ိဳသိပ္ကာ အရိုအေသေပးလိုက္သည္။

"အမိန္႕အတို္င္းပါ မင္းႀကီး။ မိဖုရားကို မဆူပါဘူး။"

အကိုႀကီး၏ စကားက ကမာ့ကို နာက်င္ေစသည္။ အကိုႀကီးက မိမိိကို ဒီလိုျမင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ နာက်င္မည္ကို သိပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကမာ မင္းႀကီးရင္ခြင္မွ မရုန္းရဲပါ။ မင္းႀကီးပိုျပီးသံသယ ၀င္သြား နိုင္သည္။ ကမာ့ မင္းႀကီးလည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ကာ ခြ်ဲလိုက္သည္။

"မင္းႀကီးေနာ္....ကမာ အႀကာႀကီး မေလ့က်င့္နိုင္ဘူး။ ခဏပဲေလ့က်င့္မွာေနာ္။ ေန႕လည္က်ရင္ မင္းႀကီးပန္းခ်ီဆြဲတာ ကိုယ္ဟန္ျပေပးရအံုးမယ္ မဟုတ္လား။"

ေတးဟာခန္က ကမာ၏ စကားေႀကာင့္ သေဘာက်ကာ တဟဲဟဲျဖစ္ကာ

"ကဲ ကဲ စစ္သူႀကီးေရ ကမာေလး စိတ္တိုင္းက် ခဏပဲ ေလ့က်င့္ေပးလိုက္ပါ။ ကဲ ေက်နပ္ျပီလား ကို္ယ့္ေတာ့္ အခ်စ္ကေလး။"

"ဒါမွ မင္းႀကီးကို ခ်စ္တာ။ မင္းႀကီး ပန္းျခံထဲ လမ္းေလွ်ာက္ႀကစို္႕ေနာ္။"

"အင္း အင္း...ကဲ စစ္သူႀကီး သြားလို႕ရျပီ။ "

တင္တက္ရင္ အရိုအေသေပးကာထြက္လာခဲ့ျပီး မိမိအခန္းထဲေရာက္မွ ေပါက္ကြဲေနေတာ့သည္။ စစ္သူႀကီး၏ အခန္းထဲမွ ကြဲရွသံေႀကာင့္ အေစာင့္ကလည္း အထဲကို ၀င္မႀကည့္ရဲေပ။ မိမိတို႕ စစ္သူႀကီးကို မင္းႀကီး တစံုတခု ေခၚေျပာျပီးေနာက္ မ်က္နွာတင္းမာကာ ျပန္လာခဲ့သည္။ တပ္သားမ်ားက တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ရဲေပ။

ေတးဟာခန္သည္ ကမာ့ဆက္ဆံေရးေႀကာင့္ ေက်နပ္သြားသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ စစ္သူႀကီးေရွ႕တြင္ မ္ိမိကို ခြ်ဲႏြဲ႕ေျပာလိုက္သျဖင့္ ေတးဟာခန္ စိတ္ေအးသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ကမာ့ကို ဖက္ကာ ပန္းျခံထဲ လမ္းေလွ်ာက္ႀကသည္။

ေတးဟာခန္က စိတ္ရႊြင္ကာ ငယ္ဘ၀မ်ားကို ေျပာျပေနသည္။ ကမာက အလိုက္သင့္ျပန္ေျပာေန ေသာ္လည္း အကိုႀကီးကို စိတ္ပူေနသည္။အကိုႀကီး ဘယ္ေလာက္ ဟန္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ မိမိကို စိတ္ဆိုးသြားေလာက္သည္။

အကိုႀကီးကို မင္းႀကီးသံသယ၀င္မည္စိုးလုိ႕ တမင္ေျပာလိုက္သည္ကို အကိုႀကီး မရိပ္မိဘူးတဲ့လား စစ္သူႀကိီးအကိုရယ္။ ခင္ဗ်ားက လည္မလိုနဲ႕ အ ပါလားဟု ေတြးမိသည္။

"ကမာေလး။ ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ။"

"ေၿသာ္....အခုလို မင္းႀကီးနဲ႕ အတူေနခြင့္၇တာ ကံေကာင္းပါလားလို႕ေတြးေနမိလို႕ပါ။ "

ေတးဟာခန္က ကမာ့ပါးေလးကို နမ္းကာ ရယ္ျပီး
"ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ကိုယ္ေတာ့္ကို စိတ္ကုန္ေနမွာပဲ စိုးတာ။ ကဲ ကမာေလး ဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲ။ ျမင္းစီးခ်င္လား။ သြားေလ။"

"မသြားေတာ့ပါဘူး။ မင္းႀကီး ေမာေနပါ့မယ္။"

"အဲ့လို အလိုက္သိတတ္တာေလးေႀကာင့္ ကိုယ္ေတာ္ကပိုပိုခ်စ္ေနမိတာ။"

ကမာသည္ ေတးဟာခန္မင္းႀကီး၏ ရင္ခြင္ထဲ အလိုက္သင့္ ခို၀င္ကာ မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္မိစဥ္ အကိုႀကီးကို ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။

ေနာက္တေန႕တြင္ ကမာ ျမွားပစ္ေလ့က်င့္ရန္ထြက္လာခဲ့သည္။ မငး္ႀကီးက ခပ္လွမ္းလွမ္းခံုမွ ေစာင့္ႀကည့္ေနသည္။ တင္တက္ရင္က ကမာ့ကို ျမွားစမ္းပစ္ခုိုင္းသည္။ လက္ဟန္မမွန္သည္ကို ျပင္ေပးရင္း တိီးတိုးေျပာလိုက္သည္။

"ကမာေလး...အရမ္းလြမ္းတယ္။ "

ကမာ ႀကက္သီးထသြားသည္။ သူ႕ေလသံက မိမိလည္ဂုတ္ကို ထိခတ္သြားသည္ မဟုတ္လား။ ကမာ တံေတြးကို မ်ိဳခ်ကာ စကားျပန္မေျပာပဲ ျမွားကို ပစ္လိုက္စဥ္ လြဲေခ်ာ္သြားသည္။ တင္တက္ရင္က လက္ဟန္ကို ျပန္ျပေပးျပီးထပ္ေျပာလိုက္သည္။

"ကမာ့ကို မေတြ႕ရတာ ၂ ရက္ရွိျပီေနာ္။ ကိုယ္ သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘူး။ "

ကမာသည္ အကိုႀကီး၏ စကားေႀကာင့္ ငိုခ်င္လာသည္။ ဘာမွ ျပန္မေျပာ၀ံ့ပါ။ သူ႕လက္နွင့္ထိမိသည့္ ေနရာတိုင္းမွ သူ႕အခ်စ္စိတ္ကို ခံစားမိေနသျဖင့္ ကမာ ေနရခက္ေနသည္။

တင္တက္ရင္က ကမာ့ ကိုယ္နွင့္ ပူးလိုက္စဥ္ ကမာ အလန္႕တႀကားနွင့္ခြာလိုက္ကာ တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။

"အကိုႀကီး မင္းႀကီး ေစာင့္ႀကည့္ေနတယ္။"

"ႀကည့္ပါေစ"

"အကိုႀကီး "

"ကိုယ္နဲ႕ လာေတြ႕မလား မေတြ႕ဘူးလားေျပာ။"

ကမာ ေခြ်းျပန္လာခဲ့သည္။ မင္းႀကီးက မတ္တပ္ရပ္ကာ လွမ္းႀကည့္ေနသျဖင့္ ျမန္ျမန္ေျဖလုိက္သည္။

"ေရတံခြန္မွာ ေစာင့္ေနပါ။ ညေန ေရတံခြန္မွာ ေရလာခ်ိဳးမယ္။"

ကမာ့ထံမွ စကားကိုရမွာ တင္တက္ရင္ ကမာ့ကိုယ္နွင့္ခြာက
"ကဲ ...စမ္းပစ္ႀကည့့္ပါဦး။"

ကမာ တံေတြးမ်ိဳခ်ကာ ပစ္လိုက္စဥ္ ပစ္မွတ္ကို မွန္သြားသျဖင္ ့ ေတးဟာခန္ လက္ခုပ္တီးကာ အားေပးလိုက္သည္။

"ေတာ္တယ္ ကမာေလး။ စစ္သူႀကီး ကမာ ဘာလိုေနတာလဲ။"

"ကိုယ္ဟန္မမွန္ေတာ့လို႕ပါ မင္းႀကီး။ ဆက္က်င့္ရင္ လက္တည့္ပါျပီ။"

တင္တက္ရင္က ဘာမွ မျဖစ္သလိုေျဖလုိက္သည္။ ကမာ့မွာေတာ့ မင္းႀကီးေရွ႕အတင့္ရဲေသာ သူ႕ေႀကာင့္ ေအာ္ငိုခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။

ကမာ သူ႕မ်က္နွင့္ အႀကည့္ခ်င္းဆံုတိုင္း ခ်စ္ရည္ရႊမ္းေသာ မ်က္လံုးမ်ားေႀကာင့္ မ်က္ႏွာနီကာ ေနရခက္သြားသည္။

"ကမာေလး အရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ကြယ္။"

"အကိုႀကီးေနာ္... မင္းႀကီးရိပ္မိမယ္။"

ကမာ ဘယ္လိုတားတား သူက ဆက္ေျပာေနသျဖင့္ ေနာက္ဆံုးကမာ ျမန္ျမန္လက္စသတ္ကာ မင္းႀကီးေဘး ကိုသြားလိုက္ေတာ့သည္။

"မင္းႀကိီး ကြ်န္ေတ္ာ မင္းႀကီးနားမွာ လာနားေတာ့မယ္။ စစ္သူႀကီးက အတင္းေမာင္းတာ။ လက္နာ ေနုျပီ"

"ကဲ..ကဲ...လာနား။ စစ္သူႀကီးေရ ေတာ္ေတာ့.."

"မွန္လွပါ မင္းႀကီး။"

တင္တက္ရင္လည္း ကမာ့ထံမွ အခ်ိန္းအခ်က္ရသြားေတာ့ ေက်နပ္ကာ ထြက္သြားေတာ့သည္။
ကမာသည္ မင္းႀကီးဌဲ႕ေပးေသာ ၀ိုင္ကို ယူေသာက္ကာ ပူဆာလိုက္သည္။

"မင္းႀကီး ေရတံခြန္မွာ ေရသြားခ်ိဳးခ်င္တယ္ေနာ္။"

"ကိုယ္ေတာ္ မခ်ိဳးခ်င္ဘူး။ ကမာ ခ်ိဳးခ်င္ခ်ိဳးေလ။ ကိုယ္ေတာ္ကမ္းေပၚက ေစာင့္ေနမယ္။"

မင္းႀကီးအလိုလိုက္ေသာေႀကာင့္ ကမာစိတ္ေအးသြားသည္။ ညေနေစာင္းေတာ့ ကမာ နွင့္ တပ္ဖြဲ႕ ေရတံခြန္သို႕လာခဲ့သည္။

"ေရတံခြန္နားမွာ ခ်ိဳးမယ္ေနာ္ မင္းႀကီး။"

"အင္း...ေအာက္ကို သိပ္မသြားနဲ႕ေနာ္။ ေရစီးနဲ႕ပါသြားမယ္။"

ကမာသည္ ေရတံခြန္ေအာက္တြင္ ေရခ်ိဳးရင္း ေရတံခြန္ေအာက္ကို ၀င္လိုက္သည္။

"ကမာေလး..."

"အကုိႀကိီး.."
ေရကန္႕လန္႕ကာေႀကာင့္ အေနာက္တြင္ လူပုန္းေနသည္ကို မည္သူမွ မသိေပ။

ကမာ စကားဆိုခြင့္မရေတာ့ပါ။ အကိုႀကီးက ကမာ့ကို ေပြ႕ဖက္ကာ နမ္းေတာ့သည္။ ခဏႀကာေတာ့
ကမာ သူ႕ရင္ခြင္မွရုန္းကာ

"သြားေတာ့မယ္။ "

"ေတြ႕ရတာ မ၀ေသးဘုူး။"

"အကိုႀကီးေနာ္။ မင္းႀကီးေစာင့္ႀကည့္ေနတယ္လို႕။ "

"ႀကည့္...ႀကည့္..."

"စိတ္ညစ္လာျပီ။ "

"ကမာေလး..."

"ေဟာ... မင္းႀကိးေခၚေနျပီ။ "
ကမာသည္ တင္တက္ရင္ဆြဲသည့္ႀကားမွ ေရထဲ ဆင္းသြားေတာ့သည္။ ကမ္းစပ္တြင္ မင္းႀကိီးက စိုးရိ္မ္ကာ ေခၚေနသည္။ ကမာ မင္းႀကီးရွိရာသို႕ကူးသြားျပီး

"မင္းႀကိီး ေရတံခြန္ေအာက္က ေႏြးေနတာပဲ။ "

"ေတာ္ေသးတယ္။ ကိုယ္ေတာ္မ်က္စိေအာက္က ေပ်ာက္မသြားပါနဲ႕ကမာေလးရယ္။"

"ဟုတ္ကဲ့ မင္းႀကီး "

ကမာ ခဏခ်ိဳးျပီးတက္သြားေတာ့သည္။ တင္တက္ရင္က ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့မွ ေရထဲကတက္လာခဲ့ သည္။ ကမာ့ကို သူပိုေတြ႕ခ်င္လာျပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။ တင္တက္ရင္သက္ျပင္းရိႈက္လိုက္မိသည္။

"ခ်စ္တယ္ ကမာရယ္။"

ကမာသည္ ေနာက္ရက္ ျမွားပစ္ေလ့က်င့္တိုင္း သူ႕အထိအေတြ႕ေႀကာင့္ မနည္းစိတ္ကို ထိန္းထား ရသည္။

"အကိုႀကီး ပိုပိုဆိုးလာတယ္ေနာ္။"

"ကမာက ဘာလို႕ပိုပိုေခ်ာလာတာလဲ။"

ကမာ ျပန္မေျဖနို္င္ေတာ့ေပ။ အကိုႀကီး၏ မ်က္၀န္းအႀကည့္ကိုလည္း ရင္မဆိုင္ရဲပါ။ အကိုႀကီး၏ ေရာဂါ ပိုပိုရင့္လာေလျပီ။ မင္းႀကီးေရာဂါသက္သာလာသေလာက္ အကိုႀကီးပိုဆိုးလာသလိုပင္။

ကမာသည္ မင္းႀကိီးနွင့္ အကိုႀကီးႀကား မလူးသာ မလြန္႕သာျဖစ္ေနစဥ္ မင္းႀကီးထံ စာခြ်န္ေတ္ာ ေရာက္လာခဲ့သည္။

"ကမာေလး... ေနျပည္ေတာ္ျပန္ႀကစို႕။"
ေတးဟာခန္က ကမာ့ကို ေ ျပာလိုက္သည္။

"ဘာျဖစ္လို႕လဲ မင္းႀကီး။"

"ဂိုယိုျပည္က သံတမန္ေတြေရာက္မယ္။ ကိုယ္ေတာ္ လက္ခံေတြ႕ဆံုရမယ္။"

ကမာ တို႕အားလံုး ေနျပည္ေတာ္သို႕ျပန္ခဲ့ရသည္။ တစ္လတာ လြတ္လပ္သမွ် နန္းေတာ္ထဲ အခ်ဳပ္က် ေတာ့မည္ကို သိေနပါျပီ။

ေနျပည္ေတာ္သို႕ေ၇ာက္ေသာ္ မင္းႀကီး ကမာ့အနားသိပ္မကပ္နိုင္ေပ။ တိုင္းျပည္ေရးေတြ က ေစာင့္ႀကိုေနျပီမဟုတ္လား။ မင္းႀကီးက လွ်ိဳ႕၀ွက္စစ္တပ္ကို တင္တက္ရင္လက္ထဲ ဆက္အပ္ထား ကာ နန္းေတာ္ လံုျခံဳေရးကို ပါစီစဥ္ေစသည္။ တင္တက္ရင္သည္ လံုျခံဳေရးကို ေသခ်ာ ျပန္ေနရာ ခ်လိုက္သည္။

ကမာ နန္းေတာ္ထဲတြင္ ေန႕ခင္း တေမွးေမွးေနစဥ္ ပါးျပင္ေပၚအနမ္းက်လာသျဖင့္ နိုးသြားသည္။

"အြန္း... မင္းႀကီး..."

ကမာ မင္းႀကီးေအာက္ေမ့ကာ တီးတိုးေရရြတ္လိုက္စဥ္ အနမ္းကပိုႀကမး္လာသျဖင့္ ကမာ နို္းသြားသည္။ မင္းႀကီးမဟုတ္။ အကိုႀကီးျဖစ္ေနသည္။

"အကိုႀကီး... အြန္း..."

တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့ အေဆာင္ကို တိတ္တဆိတ္၀င္လာစဥ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ခ်စ္သူကုိ ဖြဖြနမ္း လိုက္စဥ္ မင္းႀကိးက တ လိုက္သျဖင့္ ရင္ထဲ ေအာင့္သြားျပိး အနမး္ႀကမး္ႀကမ္းေပးလိုက္စဥ္ ကမာ နိုးလာသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ရုန္းဟန္ျပင္သည္ကို တင္္တက္ရင္ ကိုယ္နွင့္ဖိကာ စကားမဆိုနိုင္ ေအာင္ ျပဳစားလိုက္သည္။ ကမာ့ အ၀တ္မ်ား ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ကုန္သည္။

"အကိုႀကီး...မလုပ္နဲ႕...မလုပ္ပါနဲ႕..."

"ကိုယ္ ခ်စ္သူလို ဘယ္ေလာက္ဆက္ေနရမွာလဲ။ ကမာ့ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ျပီ။"

ကမာ အကိုႀကီးကို ဖက္ကာ နွစ္သိမ့္သည္။

"အကိုႀကီးရယ္... ေရရွည္ကို ႀကည့္မွေပ့ါ...မေလာပါနဲ႕။ လူခ်င္းေပါင္းဖက္ဖို႕ထက္ စိတ္ခ်င္းနီးဖို႕က ပိုအေရးႀကီးတယ္ မဟုတ္လား။ "

"ကမာ့ကို ခ်စ္လို႕ အကိုႀကိိီးဒီေလာက္သည့္ခံတာေနာ္။ မဟုတ္ရင္ ကမာ့ကို ခိုးေျပးျပီးျပီ။"

"အကိုႀကီးရယ္ အဲ့လိုလုပ္လို႕ မရဘူးေလ။ အကိုေလး ကုိငဲ့ပါဦး။"

တင္တက္ရင္ သက္ျပင္းရိႈက္မိသည္။

"ဘယ္ေတာ့မွ ကမာေလးကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ခ်စ္နုိင္မွာလဲကြာ။"
ကမာ ရယ္ေမာကာ စလိုက္သည္။

"အကိုႀကီး မြန္ဂိုဘုရင္ျဖစ္ရင္ ကမာ့ကို ပိုင္ျပီေပါ့။"

"အင္း...."
တင္တက္ရင္ ျငိမ္က်သြားသည္။ ကမာက ပ်ာပ်ာသလဲ ေျပာလိုက္သည္။

"ညီေလးက စတာေနာ္။ မဟုတ္တာ မႀကံပါနဲ႕ေနာ္။"

တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့ကို နမ္းကာ ေျပာလိုက္သည္။

"ဘယ္လုိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ အကိုႀကီးသိျပီ။ ကဲ..ကမာေလး... အကိုႀကိးကို တစ္နွစ္ေစာင့္။ ေနာက္နွစ္မွာ ကမာ့ကို အကိုႀကိီး ရေအာင္ လက္ထပ္မယ္။"

"အကိုႀကီး ဘာမွ ေလွ်ာက္မလုပ္နဲ႕ေနာ္။"

"အင္း မလုပ္ဘူး။ ကဲ အကိုႀကီးသြားေတာ့မယ္။"

ကမာသည္ အကိုႀကီးထြက္သြားသည္ကို ေႀကာင္ႀကည့္ေနမိသည္။ မိိမိဘာမ်ား မွားေျပာလိုက္မိတာပါ လိမ့္ဟု ေတြးေနမိသည္။

တင္တက္ရင္သည္ ကမာေျပာသည္ကို ႀကားေတာ့ မိမိလုပ္ရမည္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိသြားသည္။ မိမိလုပ္သင့္တာ ႀကာျပီ မဟုတ္လား။

~ ဆက္ရန္