မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္ Season - 1( Zawgyi+Unicode)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္အပိုင္း (၂၂)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၂၂)

တင္တက္ရင္သည္ ညီေတာ္နွင့္စကားစျဖတ္ကာ နန္းေတာ္ထဲ အခစား၀င္ရန္ထြက္ခဲ့သည္။ ညီျဖစ္သူ မိိမိကို မယံုသကၤာျဖစ္ေနျပီ။ တင္တက္ရင္ သက္ျပင္းကို ခိုးခ်လိုက္မိသည္။ အျပင္ပန္းကေတာ့ ဘာကိုမွ မခံစားရသလို ဟန္ေဆာင္ေနရသည္။ နန္းေတာ္နားနီးလာသည္နွင့္ ကမာနွင့္ မင္းႀကီး အေႀကာင္းကို သတိရကာ ရင္ကနာလာျပန္သည္။

ထိုစဥ္ မင္းႀကီး၏ အတြင္း၀န္ႀကိီးက တင္တက္ရင္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သျဖင့္ ေမာ္ရင္နွင့္ လမ္းခြဲကာ သြားေတြ႕လိုက္သည္။
"မင္းႀကီးေခၚခိုင္းလိုက္လို႕။"

တင္တက္ရင္ ေခါင္းျငိမ့္ကာ ေနာက္မွ လိုက္ခဲ့သည္။ မင္းႀကီးသိီးသန္႕ဘာေျပာခ်င္မွန္းမသိေပ။

"ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးေရာက္ပါျပီ မင္းႀကိီး"

"တင္တက္ရင္ မေန႕က ကမာ နန္းေတာ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ မ်က္နွုာမေကာင္းဘူး။ "

မင္းႀကီးက ေျပာသည္က္ို တင္တက္ရင္ ဘာမွ ျပန္မေျဖေပ။ ေျဖရန္လည္းမလိုေသးေပ။

"မင္းက ကမာကို မိဖုရားလို႕ေခၚလိုက္တာကို ကမာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ "

မင္းႀကီးက ေျပာရင္း စစ္သူႀကီးမ်က္နွာကုို အကဲခတ္ေနသည္။
တင္တက္ရင္က မင္းႀကိးက ေလွ်ာက္လိုက္သည္။

"မွန္လွပါ မင္းႀကီး။ ကမာက ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးတို႕ညီငယ္ျဖစ္ေပမယ့္ အခု သူက နွင္းမိဖုရားျဖစ္ေနျပီ။ ဒါေႀကာင့္ ကြ်န္ေတ္ာမ်ိဳးသူ႕ကို ရိုေသစြာဆက္ဆံျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ "

ေတးဟာခန္သည္ တင္တက္ရင္၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ေႀကာင့္ ေခါင္းျငိမ့္ကာ ဆက္ေျပာလိုက္သည္။

"မင္းေျပာတာကို ကိုယ္ေတာ္ နားလည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုယ္ေတာ္က ကမာကို ေပ်ာ္ေစခ်င္တယ္။ မင္းဆီလာရင္ သူ႕ကို အရင္လိုပဲ ဆက္ဆံေပးပါ ။ သူက အကိုေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ႀကင္နာမႈကို ေတာင့္တ ေနတယ္။ "

"မသင့္ေတာ္ပါ မင္းႀကီး။ မိဖုရားတပါးကို ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးတို႕ ညီလို မဆက္ဆံနုိင္ပါဘူး။"

တင္တက္ရင္ ေခါင္းမာစြာ ျငင္းသည္။ မျဖစ္နိုင္ပါ။ မိမိ နားကို ကမာလာလို႕ မျဖစ္ေပ။ သူနဲ႕ ေ၀းေ၀း ေနမွ။ မေတာ္ မိမိစိတ္ေဖာက္ျပန္ေနသည္ကို ကမာသိသြားလွ်င္ မိမိမ်က္နွာ ဘယ္ထားရမွန္း သိမည္ မဟုတ္ေပ။

ေတးဟာခန္ စိတ္မရွည္ေတာ့ေပ။

"ဒါ ကိုယ္ေတာ့္အမိန္႕႔ပဲ။ ကမာ မင္းဆီလာရင္ ေယာက္်ားေလးလို ၀တ္ျပီးလာလိမ့္မယ္။ သူ႕ကို ညီေလးကို ဆက္ဆံပါ။"

တင္တက္ရင္ အံ့ႀသသြားသည္။

"မင္းႀကီး။ ကမာကို ေယာက်္ားေလးလိုျပန္၀တ္ခြင့္ေပးတာ က်န္မိဖုရားေတြ သိရင္ စကားမ်ား လာနိုင္ပါတယ္။ အမတ္ေတြလည္းေျပာလာနိုင္ပါတယ္။"

"ကမာက မင္းတို႕အိမ္ေတာ္ထဲမွာပဲ ၀တ္လိမ့္မယ္။ သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးပါ စစ္သူႀကိး။ ကမာ ေပ်ာ္ရင္ ကိုယ္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။"

ေတးဟာခန္၏ စကားကုိႀကားေသာ္ တင္တက္ရင္ သက္ျပင္းရွိုက္မိသည္။ မင္းႀကီးက ကမာကို တကယ္ခ်စ္သည္ကို သိရေတာ့ ရင္နာသည့္ ႀကားမွ ေက်နပ္ရေသးသည္။

"အမိန္႕ေတာ္ အတိုင္းပါ မင္းႀကီး ။ကြ်န္ေတ္ာမိ်ဳးတို႕ကမာကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားပါ့မယ္။"

ေတးဟာခန္ ေက်နပ္သြားသည္။ စိတ္ေတာ့မေကာင္းေသာ္လည္းကမာကို ေပ်ာ္ေအာင္ထားနုိ္င္မည္ ဆိုရင္ ဘာမဆိုလုပ္ဖို႕၀န္မေလးပါ။

ညီလာခံျပီးေတာ့ တင္တက္ရင္ စစ္ရံုးသို႕သြားျပီး နယ္စပ္ေဒသလုပ္ခဲ့သည္မ်ားကို အေသးစိတ္ ေရးသည္။ မင္းႀကီထံ တင္သြင္းရမည္ကို ျပဳစုသည္။ ညေနေစာင္းသည္အထိ အလုပ္ထဲနစ္ေနသျဖင့္ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကိီးလိုက္လာခဲ့သည္။

"သခင္ႀကီး သခင္ေလးက ထမင္းစားဖို႕ အိမ္္မွာေစာင့္ေနပါတယ္။"

"ေအး..ေအး..ျပီးရင္လာခဲ့မယ္လို႕ေျပာလိိုက္။ မဟုတ္ရင္လည္း စားနွင့္လိုက္လို႕ေျပာလိုက္ကြာ။"

တင္တက္ရင္က ေမာ့မႀကည့္ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက ထြက္မသြားသျဖင့္ ေခါင္းေမာ့ႀကည့္ကာ ေျပာလုိက္သည္။

"ဘာလဲ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး။ ဘာေျပာစရာရွိလို႕လဲ။"

အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက အနားမွာလူေတြရွိေနလို႕ မေျပာပဲရွိေနေသာအခါ တင္တက္ရင္သေဘာေပါက္ သြားသည္။ ေစာင့္ေနသူက တင္ေမာ္ရင္မဟုတ္ေပ။
တင္တက္ရင္ သက္ျပင္းရွို္က္လိုက္ကာ

"က်ဳပ္အလုပ္မ်ားေနတယ္ ေျပာလိုက္။ "

အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကိီးက ထြက္မသြားပဲ ဆက္ရပ္ေနသျဖင့္ တင္တက္ရင္ေဒါသထြက္လာသည္။

"ဒါက ဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ။"

"အမတ္ႀကီးက သခင္ႀကိးကို ေစာင့္ေခၚဖို႕မွာလိုက္လို႕႔ပါ။"

အိမ္ေတာ္ထိန္းက မ၀ံ့မရဲ ေလွ်ာက္တင္လိုက္သည္။ တင္တက္ရင္ စာလိပ္မ်ားကို စားပြဲေပၚပစ္ တင္လို္က္စဥ္ လက္ေထာက္ေလးမ်ားက စစ္သူႀကိီးေဒါသထြက္သည္ကို သိလို႕ အျပင္သို႕ ထြက္ သြားႀကသည္။ တင္တက္ရင္ ထိုင္ခံုေပၚထိုင္ခ်လိုက္ျပီး သက္ျပင္းရွိုက္လိုက္သည္။

လာမည့္ေဘး ေျပးေတြ႕လိုက္တာပဲ ေကာင္းမည္။
"ေကာင္းျပီ။ အေရွ႔က ေစာင့္ေန။ က်ဴပ္အလုပ္လက္စသတ္ျပီး ထြက္လာခဲ့မယ္။"

တင္တက္ရင္ေျပာျပီး လက္ေထာက္စစ္သူႀကိးမ်ားကိုလွမ္းေခၚကာ ဆက္လုပ္ရမည္ကို ခိုင္းထားျပီး အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးနွင့္ အတူျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္နွင့္နီးလာေလ။ ရင္ဘတ္က ေအာင့္လာေလ ျဖစ္သည္။ တင္တက္ရင္ အံႀကိတ္ကာ အိမ္ထဲ၀င္လာလိုက္စဥ္ အိမ္အေပါက္၀တြင္ မိမိ မျမင္တာ တနွစ္နီးပါးရွိသည့္ ကမာ့ပံုေလးကို ျပန္ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ဆံပင္ကို ထံုးဖြဲ႕ကာ ေယာက်ာ္းေလး၀တ္စံုက ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ျဖင့္ အင္မတန္ ေခ်ာေမာခန္႕ညားသည့္ မိမိညီေလး ကမာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"အကိုႀကီး..."
ကမာ တင္တက္ရင္ကို ျပံဳးကာ နူတ္ဆက္လိုက္သည္။

တင္တက္ရင္သည္ ကမာကို ျမင္ေသာ္ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ လွမ္းဖက္ကာ တီးတိုးေျပာလိုက္မိသည္။

"အရမ္းလြမး္တယ္ ညီေလး ကမာ။ မင္းကို အကိုႀကီး သတိရလိုက္တာကြာ.."

ကမာ ေပ်ာ္သြားသည္။ အကိုႀကီး၏ စကားကိုႀကားေသာ္ မင္းႀကီးရင္ခြင္ႀကားမိမိေနရႀကိဳးနပ္ပါျပီ။

"ကြ်န္ေတာ္လည္း အကိုႀကီးနဲ႕ ျပန္ဆံုနိုင္မယ့္ရက္ကို ေစာင့္ေနတာ အကိုႀကီး။ အကိုႀကိီး အသားေတြ ပိုညိဳသြားတယ္။ "

တင္တက္ရင္သည္ ကမာကို ျပန္လႊတ္ကာ ေသခ်ာႀကည့္ျပီးေျပာလိုုက္သည္။

"ေတာေတာင္ေတြထဲသြားရေတာ့ ဒီလုိပဲေပါ့။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘုူး။ကိုယ္က စစ္သားလူႀကမ္းႀကိီးပဲေလ။"

"ကဲ ညီအစ္ကို နွစ္ေယာက္ အိမ္ထဲ မ၀င္ေတာ့ဘူးလား. အိမ္ေပါက္၀မွာ အလြမ္းသယ္ေနႀကတာဗ်ာ။"
ထိုအခါမွ တင္တက္ရင္ ကမာကို ေခၚကာ အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့သည္။ ညီေလး လက္ကို တြဲထားရသျဖင့္ တင္တက္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာသည္။ ကမာကလည္း အရင္လို အကိုႀကီးလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ကမာ့မ်က္နွာက ျပံဳးေနသည္။ မေန႕က အျပံဳးနွင့္ တျခားစီျဖစ္သည္။

တင္ေမာ္ရင္သည္ ထမင္း၀ိုင္းတြင္ သံုးေယာက္လံုးထိုင္မိသည္နွင့္ေနာင္ေတာ္၏မ်က္ႏွာေပၚမွ အျပံဳး က္ို ႀကည့္ကာ သိလိုက္သည္။ ေနာင္ေတာ္ ကမာကို မ်က္နွာပူကာ ေရွာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဘယ္တုန္းကမွ ဟန္မေဆာင္တတ္ခဲ့ေသာ ေနာင္ေတာ္သည္ ကမာကို မိဖုရား၀တ္စံုနွင့္ေတြ႕လိုက္ ေတာ့ အေတာ္ကို ရွက္သြားပံုရသည္။ ခ်က္ခ်င္းမ်က္နွာတည္သြားကာ ကမာကို စိမ္းကားစြာေျပာ လႊတ္လိုက္သည္။ အခု ေနာင္ေတာ္နွင့္ကမာ၏ မ်က္နွာေပၚမွ ဆင္တူအျပံဳးကိုႀကည့္ကာ တင္ေမာ္ရင္ တစံုတခုကို သတိထားမိသြားသည္။

သို႕ေသာ္ မျဖစ္နိုင္ဟုေတြးကာ ထိုအေတြးကို ေမာင္းထုတ္လုိက္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ညီအစ္ကို ေတြ႕ဆံုပြဲကို အသက္သြင္းလိုက္သည္။ ခရီးေ၀းထြက္ေနေသာ ညီေလးျပန္လာသည္ကို ႀကိဳဆိုသည့္ အေနျဖင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံႀကသည္။

ကမာသည္ ေနာင္ေတာ္ နွစ္ဦး၏ ပန္းကန္ထဲဟင္းမ်ားထည့္ေပးကာ အားပါးတရစားရင္း စကား
ေျပာေနမိသည္။ ေယာက်ာ္းေလးလိုျပန္ေျပာရသည္။ ေယာက်ာ္းေလးလို ျပန္၀တ္ရသည္။ ျပိီးေတာ့ ေနာင္ေတာ္မ်ားက မိမိကို အထင္ေသးျခင္းမရွိ ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုေပးခဲ့သည္။

မင္းႀကီးေဘး မိဖုရားဘ၀ထဲ ပိတ္မိေနသည္မွ ၉လေက်ာ္ျပီ။ ယခုမွ ကမာ လြတ္လပ္မႈကို ခံစားလိုက္ ရသည္။ ေနာင္ေတာ္၏ နယ္စပ္ေဒသ သူပုန္မ်ားကို နွိမ္နွင္းသည္ကို အေသးစိတ္ေမးေနသည္။ တာတာလူရိုင္းမ်ားကို မြန္ဂိုနယ္နိမိတ္အဆံုးသို႕ ေမာင္းထုတ္ခဲ့သည့္ တိုက္ပြဲကို အေငးသားနားေထာင္ ေနမိသည္။ ျပီးေတာ့ တခုကို သတိရကာေမးလိုက္သည္။

"ေနာင္ေတာ္ က်ားျဖဴ ဓါးျပစခန္းကိုနိုင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္က မိ္န္းမဆို ဟုတ္သလား။"
တင္တက္ရင္ အရက္ကို ဌဲ႕ေသာက္ရင္ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္သည္။.

"ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ ယူထားတဲ့မိန္းကေလးေတြက အေယာက္ ၅၀ေက်ာ္တယ္ကြ။ ဘယ္သူက သူ႕ကို မိန္းမလို႕ထင္မွာလဲ။"
ကမာ ကစိတ္၀င္စားစြာေမးလိုက္သည္။

"အဲ့ဒါ သူ႕ကိုဖမ္းမိမွ သိတာလား။ သူက ဘယ္လိုေနလဲ။"

တင္ေမာ္ရင္က မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္ကာ
"ေနဦး .. ေနာင္ေတာ္ရ...သူက မိန္းမမွန္းသိေရာ သူ႕ကို ဘယ္လိုထိန္းရလဲ။ ေနာင္ေတာ့္ တပ္စိပ္တခု ျပဳတ္သြားတယ္လို႕ႀကားတာ။က်န္တဲ့စစ္သည္ေတြကို ဘယ္လိုထိန္းတာလဲ"

တင္တက္ရင္က အရက္ခြက္ကို ေမာ့ခ်ကာ ရွင္းျပသည္။

"မသတ္ခင္ ၀ိုင္းနွိပ္စက္မယ္ေပါ့ကြာ။ ဒါေပမယ့္ ေနာင္ေတာ္ ဘယ္ခြင့္ျပဳလို႕ျဖစ္မွာလဲ။ သူ႕ကို တခါတည္း အဆံုးစိီရင္ပစ္လိုက္တယ္။ သူ႕ေခါင္းကို ျမိဳ႕အ၀င္၀မွာခ်ိတ္ထားလိုက္တယ္။ သူ႕ကိုယ္လံုးကိုေတာ့ မီးရိႈ႕ေပးလိုက္ပါတယ္ကြာ။ "

ကမာသည္ အကိုႀကီးေနာက္ထပ္ အရက္ဌဲ႕သည္ကို တားလိုက္သည္။

"ေနာင္ေတာ္ ေသာက္တာ မ်ားေနျပီ။ "

"တအိုးေတာင္ မကုန္ေသးပါဘူးကြ။ညီေလးကလဲ စစ္သားေတြပဲ အရက္ ၅ အိုးေလာက္ေတာ့ လူတိုင္းေသာက္နိုင္ႀကတယ္။"

ကမာက ေခါင္းကို ယမ္းကာ ေမးလိုက္သည္။

"မေသာက္ပါနဲ႕ အကိုႀကီး။ ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကီးကို အသက္ရွည္ရွည္ေနတာကို ျမင္ခ်င္လို႕ပါ။"

တင္တက္ရင္က ကမာ၏ လက္ထဲမွ အရက္အိုးကို လွမ္းဆြဲကာေျပာလိုက္သည္။
"စိတ္ခ်။ အကိုႀကီးက အရက္နဲ႕ မေသဘူး။ စစ္ပြဲမွာပဲ ေသမယ္။ သူရဲေကာင္းပီပီသသ တိုက္ျပီးမွ ေသမွာ..."

ေျပာျပီး တင္တက္ရင္ အရက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ တင္ေမာ္ရင္က ေနာင္ေတာ္၏ မူမမွန္ေသာ ပံုစံကို ႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"ေနာင္ေတာ္က အထိန္းလိုေနျပီ။ ကမာ မင္းႀကိးကို ေလွ်ာက္တင္လိုက္။ စစ္သူႀကီးကို လက္ထပ္ေပးဖို႕ သင့္ေတာ္တဲ့ မင္းသမီးရွာေပးပါလို႕။"

"ကြ်န္ေတာ္လည္း သေဘာတူတယ္။ မင္းႀကီးကို ေျပာျပီး တခါတည္း မဂၤလာရက္ သတ္မွတ္ခိုင္းလိုက္မယ္။"

တင္တက္ရင္သည္ ညီႏွစ္ဦးေျပာသည့္ စကားေႀကာင့္ သီးသြားသည္။

"ငါ့ကို အေသသာသတ္သြားႀကပါေတာ့ကြာ။ ေတာ္ျပီ။ ေမာ္ရင္ မဂၤလာျပီးရင္ ေနာင္ေတာ္ ျမိဳ႕ေတာ္ကို ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ နယ္စပ္မွာ ပဲေနေတာ့မယ္။ မင္းတို႕ရန္ကို ေႀကာက္ရတယ္ကြ။ ကိုယ့္္ေနာင္ေတာ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနတာကို မျမင္ရက္တဲ့ညီေတြ။ "

ကမာ ျပံဳးလိုက္သည္.။ အကိုႀကီးကို ေျဖာင့္ျဖလိုက္သည္။

"အကိုေလး လက္ထပ္သြားရင္ အကိုႀကီးလည္း အထီးမက်န္ေနေအာင္လို႕ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕က အကိုႀကီးကို ခ်စ္လို႕။ စိတ္ပူလို႕ မိန္းမေကာင္းေလးနဲ႕ လက္ထပ္ေပးခ်င္တာပါ။"

တင္တက္ရင္ ညီနွစ္ဦးကို ေက်းဇူးတင္စြာႀကည့္ကာ
"မင္းတို႕ ဒီစိတ္ေလးေတြကို သိရတာနဲ႕ ေနာင္ေတာ္ ေက်နပ္ျပီ။ မလုိဘူး။ ေနာင္ေတာ္က ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကလြဲရင္ ဘယ္မိန္းမကိုမွ လက္မထပ္ဘူး။"

ကမာ၏ မ်က္လံုးေတာက္သြားသည္။

~ ဆက္ရန္