Huwag Mo Ng Itanong {soonhoon}

I K A T L O

★

2 years ago.

"Hyung.. Sorry.." Sabi ni Jihoon at nag-walk out. He left Seungcheol and the others. Tumakbo siya papuntang main gate para umuwi pero habang tumatakbo may humila sa kanyang braso at pumigil sa pagtakbo niya.

"Soon-"

"Hindi ka uuwi ng luhaan. Hindi ka uuwi ng pugto ang mga mata. Sasama ka sa akin ngayon din."

"Per-"

"Huwag kang mag-aalala iuuwi kitang boo at buhay. Hindi ako mamamatay tao. Pro-protektahan kita. Hanggang sa makakaya ko."

Soonyoung offered his hand.

"Hawakan mo kamay ko kapag handa kang sumama sa akin."

"Saa-"

"Sasama ka ba sa akin, Lee Jihoon?"

"Eh? Saan nga-"

"Look, I don't need balloons, banners, party poppers, bouquet of flowers just to show how much I am willing to court you. I can show you I love you by my own way. Kaya kong patunayan yun sa kung anong makakaya ko, Lee. Kaya kung gusto mong sumama sa akin, hawakan mo ang kamay ko. Ibig sabihin din nun, pinagbibigyan mokong ligawan ka't marinig ang matamis mong oo. So, ano?"

Jihoon was stunned. Nabato siya sa kinatatayuan niya. Iba ang pakiramdam. Iba ang naramdaman niya dito kesa kay Seungcheol.

Parang saya. Masaya siya.

Parang ito yung kulang kanina. Parang hindi niya naramdaman tong klaseng emosyon kanina.

Nag-isip ng mabuti si Jihoon.

"You like him, don't you? Ayos lang.. I won't lose ho-"

Napatigil si Soonyoung ng naramdaman niya ang malambot na palad ni jihoon na nakapatong sa kamay niya.

"I want to go with you, Soonyoung."

||

(Ujibabes~! Ujibabes~!)

Rinig ni Jihoon mula sa telepono niya. Naalala niyang nagusap pala sila ni Soonyoung kagabi.
Binuksan niya yung mata niya para tignan ang oras, 5A.M.

(Bebeeee~ gising naaa. 6:00 pasok natin todaaaay~)

Umupo si Jihoon sa kama niya at kinuskos ang mata niya gamit ang mga kamay niya. Nag-stretching stretching muna siya.

(Alam kong gising ka na~ Naririnig ko yang pag-unat mo!)

"hm."

(AY, GOOD MURNENG, UJIBABES KO! KAIN KA NA~)

"hmm."

(Babes, hindi ko alam pero alam mo ba hindi na uso ang hmm na yan. alam mo anong uso?)

"..."

(i love you.)

"ts."

(YIEEEEEE KILIG SI BABESS)

"shut up."

(KAKILIG NAMAN NG RASPY VOICE NI BABES TUWING UMAGA! Osiya, papatayin ko na ang tawag para makapagready kana sa pagpasok. Kain ka ng madami ah? Hintayin kita sa kanto~)

"hm."

(Good Morning ulit! Labyu! See u!)

"hmm."

Call Ended.
03:56:12.

||

"Class dismissed." At agad nagsialisan ang mga estudyante. Si Jihoon naman naiwan dahil kakausapin daw siya ng teacher nila.

"Bakit po, sir?" Tanong ni Jihoon. "Hmm. Alam mo namang ako ang coach ng basketball team natin sa school, diba?" At tumango si Jihoon. "I'm so happy for you and Mr.Kwon." Medyo naguluhan si Jihoon.

"Bakit po, sir?" Tanong niya ulit.
"Dati kase, wala siyang ganang maglaro. Kaya lagi siyang sub kahit dati siya ang ace ng team. Ngayon, lagi ka niyang binabanggit. Lagi niyang sinasabi na for jihoon."

"Bakit niyo po to sinasabi, Sir?" Atat kase si Jihoon dahil naghihintay si Soonyoung sa kanta sa may back gate. Doon kase sila dumadaan pagumuuwi.

"May game ngayon. Championship. At hiling ni Soonyoung na pumunta ka dunm Sana matupad mo, Mr.Lee. Hindi para maipanalo ang team. Kung hindi mapasaya ang puso niyang sawi."

At dun naalala ni Jihoon na may game nga pala si Soonyoung ngayon. Nagpasalamat siya sa guro at pupunta ng covered court ng may humarang sa harapan niya.

"Tignan mo nga naman. Ang liit talaga ng mundo. Kasing.. liit mo, Lee."

"Juri."