Snow Falling - The English translation of Autumn Leaves

The Horans

Even later zat ik aan een grote houten tafel in een knusse keuken. Niall's vader zat in zijn stoel. Toen kwam Niall de keuken binnen met een sweater in zijn handen. Hij legde de sweater voor me neer en ging tegen over me zitten.

'Dus, waarom ben je hier.' vroeg hij plotseling. 'Nou...' begon ik, 'Ik ben mijn ouders verloren op het vliegveld.'. 'Hoe?' Niall keek me diep in mijn ogen aan met nogsteeds dezelfde bezorgde blik in zijn ogen.

'In het vliegtuig heb ik een jongen ontmoet, Tyler, hij was heel aardig en zo. Toen we aankwamen in London gingen mijn ouders alvast hun koffers ophalen, dus ik bleef alleen achter met Tyler.'. Ik stopte even en keek naar de sweater die voor me lag. 'Go on...' zei Niall. 'Even later gingen Tyler en ik naar de ontvangsthal waar ik met m'n ouders had afgesproken, maar we konden ze nergens vinden. We hadden overal gezocht!' vertelde ik. Niall leunde wat naar voren. 'En..?' 'Nou, het bleek dat Tyler toch niet zo'n lieverdje was. Hij heeft me gedrogeerd en vervolgens mijn spullen gestolen!' zei ik. Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken. Niall schoof zijn hand over de tafel en pakte de mijne. Hij kneep voorzichtig in mijn hand en keek me nog altijd bezorgd aan.

Een minuut of twee later vroeg ik aan hem waar ik was. 'Hee je zei dat je aankwam op London airport he?' Vroeg hij. 'Ja...'. 'Nou ja hoe zeg ik dit... Je bent niet in London, je bent in Ierland, West-Mullingar.'. 'Holy...' zuchtte ik en ik sloeg mijn hand voor mijn ogen. Niall stond op en liep naar me toe. Ik voelde zijn hand op mijn schouder. 'Hee het komt wel goed.' zei hij en hij gaf me een knuffel.

'Ik ga morgen terug naar London, naar het huis waar ik met mijn vrienden woon. Wil je anders mee?' vroeg Niall toen we even later op zijn oude bed zaten. We waren in zijn oude huis waar hij woonde als kind en in zijn tiener jaren. Zijn ouders wonen hier nogsteeds, maar hij is vanwege One Direction in London gaan wonen samen met de andere bandleden. 'Natuurlijk, graag zelfs.' zei ik en ik plukte wat aan de sweater die hij mij gegeven had.

Het was even stil, maar toen vroeg Niall, 'Weet je in welk hotel je ouders verblijven?'. Ik schudde van nee. Niall haalde zijn neus op. 'Dan moet je maar bij ons blijven tot we ze gevonden hebben.'. Hij lachte naar me en legde zijn arm om me heen. 'Ja, sure.' antwoorde ik. 'Ik vraag wel aan mijn manager of hij wat hotels kan bellen.'. Ik keek hem aan en lachte. 'Dank je Niall.'.

We hoorden de voordeur open gaan, een vrouwenstem riep 'Niall darling, waar ben je!'. Niall ging rechtop zitten en klom uit het bed. 'Hi mam!' riep hij terwijl hij de trap afrende. Ik liep ook naar de trap en bleef even stil staan. Zijn moeder zag me. 'Wie is dat?' Vroeg ze nieuwsgierig. Ik begon te blozen. 'Dat is Maxime, ze is haar ouders kwijt geraakt op het vliegveld in London.'. 'London?!'. Niall knikte. 'We leggen het wel uit aan tafel oke?' Hij gaf zijn moeder een kus op haar wang en rende terug de trap op. 'Leuk je te ontmoeten Maxime,' riep Niall's moeder nog naar ons, 'we eten om acht uur.'.