အကယ္​၍သာ...

>>6<<

Finally , I caught you....

>>>>>>>>အကယ္​၍သာ <<<<<

လြတ္​​ေန​ေသာ အျခားလက္​တစ္​ဖက္​ျဖင္​့
လြယ္​အိတ္​ထဲက စာအုပ္​ကို ထုတ္​လိုက္​သည္​..

ပထမဆံုးစာမ်က္​ႏွာက​ေန တစ္​ရြက္​ခ်င္​းစီလွန္​လိုက္​ရင္​း
သူ႔မ်က္​ႏွာကို အကဲခတ္​ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့
မ်က္​လံုး​ေလးျပဴးကာ ​ေၾကာင္​ၾကည္​့​ေန​တာကို
​ေတြ႔လိုက္​ရသည္​..

''ဒါ.. ဒါ​ေတြက... ''

.........

''Sehun.. ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို အရင္​ကတည္​းကသိ​ေနတာလား ''

မ်က္​လံုး​ေလးျပဴးရင္​း ​ေမးလာ​ေသာသူ...

​ေသခ်ာၾကည္​့မွ..
ဘယ္​လို​ေတာင္​လွရက္​လြန္​းတဲ့ မ်က္​ဝန္​း​ေတြလဲ​ေလ...

''မဟုတ္​ဘူး.. ကိုယ္​မင္​းကိုဒီ​ေန႔မွပထမဆံုး
အႀကိမ္​ျမင္​ဖူးတာ... ''

''ဒါဆိုရင္​.. ဒါ​ေတြကဘာ​ေတြလဲ..
​ေသခ်ာတာက​ေတာ့.. ကြၽန္​​ေတာ္​့ပံု​ေတြမဟုတ္​လား... ''

စာရြက္​​ေတြကို ဟိုဘက္​လွန္​လိုက္​ ဒီဘက္​လွန္​လိုက္​ျဖင္​့ အလုပ္​႐ႈပ္​​ေနတဲ့သူက
လက္​႐ွိအ​ေျခအ​ေနကို
နားမလည္​ႏိုင္​တဲ့ပံုျဖင္​့
မ်က္​​ေမွာင္​က်ံဳ႕ထားသည္​...

''ထူးဆန္​းတယ္​... Sehun Hyung..
Arr.. စီနီယာ လို႔မ​ေခၚဘဲ Sehun Hyungလို႔ပဲ​ေခၚလို႔ရတယ္​မလား.. ''

ျပံဳးျပံဳး​ေလး​ေမးလာတဲ့ Baekhyun ကို
​ေခါင္​းညိမ္​့၍သာ အ​ေျဖ​ေပးလိုက္​သည္​....

စကားဝိုင္​းက​ေခတၱမွွ်တိတ္​ဆိတ္​သြားသည္​...

ကိုယ္​ဒါကိုဘယ္​လို႐ွင္​းျပရပါ့မလဲ..

အိပ္​မက္​​ေယာင္​ကာ ထဆြဲျဖစ္​ခဲ့တဲ့
ဒိိပံု​ေတြရဲ႕အ​ေၾကာင္​း...

ပန္​းခ်ီကားခ်ပ္​​ေတြထဲက လူဟာ..
Luhan မဟုတ္​ဘဲ Xiao Hanသာျဖစ္​တယ္​ ဆိုတဲ့အ​ေၾကာင္​း...

အရာအားလံုးကိုသာ
အမွန္​အတိုင္​း​ေျပာလိုက္​ရင္​
႐ူး​ေနတယ္​လို႔မ်ား သတ္​မွတ္​ခံလိုက္​ရမလားပဲ..

''Ahhh... Lu..Luhan...
ဟို​ေန႔က မင္​းငါ့ကို​ေျပာတဲ့ကိစၥ..
Sehun Hyungကို​ေျပာလိုက္​ပါလား... ''