Hayatıma Dökülen Yapraklar

CANIM HALKIM...

Merak tuhaf bir duygu olmakla birlikte, toplum olarak en başarılı olduğumuz konulardan bir tanesidir...

Mahallede başlar, okulda, işte, otobüste, minibüste aklınıza gelebilecek her yerde devam eder bu duygu... Meraklı teyzeler ve meraklı amcalara hemen her yerde rastlayabilirsiniz.

Meraklı teyzeler enteresandır. Bu konuda ihtisas yapmış zannedersiniz. Evden kaçta çıktınız eve kaçta girdiniz, üzerinizde ne vardı?

Siz bilmez unutursunuz o hatırlar. Hafızanıza hayranım Emine teyze dediğiniz an cevap hazır, ben kaçın kurasıyım, işaret parmağını da sallar bir taraftan.

İçinizden yahu bunu övün diye söylememiştim dersiniz, ama neyse sen öyle anlamış ol.

Otobüslerde yanınıza bir teyze düşmeye görsün. Nerden geliyorsun, nereye gidiyorsun, kaç kardeşsin ne iş yaparsın. Yolcu mu muhtar mı belli değil.

Bir keresin de kulağımda kulaklık müziğimi dinliyorum teyze beni dürterek çıkartsana evladım şunu kulağından sohbet edelim. Bu yol bitmez demez mi? İç sesim teyze asıl kulaklığı çıkartırsam yol bitmeyecek dese de dış sesim nezaketen gülümsemeyi seçti.

Merak dedikoduyu da beraberinde getiren anlaşılmaz bir dürtü... Merak ettiği konu hakkında tam bilgi sahibi olamıyorsa üretmeye başlıyor.

Ama ne üretmek öyle yaptıysa kesin böyledir. Çok şık giyinip çıktı evden, kesin biriyle buluşacak... Daha önce ben bunu bir yerde biriyle görmüştüm....Yazar da yazar kendisi inanır, başkasına gerçekmiş gibi anlatır, hikaye böyle başlar. Bazen sonu felaketle bitebilir.

Hiç unutmam mahallemizde bir teyzemiz vardı. Teyze pencereye monte edilmiş şekilde yaşardı. Yaşım küçük anlayamazdım, neden hep burada acaba diye düşünürdüm. Bize manasız sorular sorardı, felancıyı gördünüz mü? Ablan nerede? gibi kaçırdığı noktada haber alma kaynağı biz zavallı çocuklar olurduk. Büyüyüp dedikodu denilen şey ile tanışınca bizim mahallemizdeki kıvırcık saçlı cama monte yaşayan teyzenin ne olduğunu öğrendik...

Dedikodu ömrü uzatıyor diye bir söylenti çıkmıştı bir dönem... Bunu duyan dudu teyzeler dedikodunun dozunu daha da arttılar. Nedense dedikodu hep kadınlara mal olmuştur. Ama erkeklerin daha çok dedikodu yaptıkları kanıtlanmış bir gerçektir. Ve bu konuda daha acımasız ve tehlikeli oldukları söylenir.

Dedikoducu amcalar ile de anılar mevcut..

Arkadaşım oturduğu semte yeni taşındı. Bakkalların neslinin tükenmekte marketlere karşı son savaşlarını verdikleri dönem... Yeğeni ile beraber bir ev tuttular. Her yer market, bir bakkal bu kalmış. Bizimkiler adamcağıza acıyıp arada sırada bakkalından bir şey alıyorlar.Yaz ayında yanlarına misafir olarak diğer yeğen de geldi.Bakkal amca misafir gelen kıza alışveriş esnasında şöyle bir soru sormuş.Sen babanla mı yaşıyorsun kızım? Anlayamadım deyince, buradaki hanım Annen değil mi? Yanındaki de ablan diye düşündüm. Boşandılar herhalde sen babanda, o annen de kaldı.

PES... Amca sen hangi ara bu senaryoyu yazdın? Yazmakla kalmadın yazdığına nasıl bu kadar inandın? Kız saçları diken diken olmuş vaziyette hayır amca o bizim annemiz değil deyip bakkaldan çıkmış ... Bakıldığında çocukların annesi olabilecek bir görüntü olmadığı gibi doğursaydı o yaşta çocuklarının olma ihtimali de düşük.Kısaca, bazen nereye neyi monte edeceğini şaşıranlarda var.

Hiç unutmam bir gün trafiğe takıldık kaldık. İlerlemiyor, kilit noktaya geldiğimiz de trafiği tıkayanı bulduk bir kaza var. Araç kenara alınmış, lakin meraklı halkım ilerlemek yerine yavaşlayıp kazayı tespit etme telaşında, elin de telefon bir taraftan fotoğraf çekiyor. Konuyu anlatırken tescillemiş olarak nakledecek.

Canım halkım genellikle seni anlamakta zorlanıyorum. Bazen beyin devrelerim yanacak diye korkuyorum.

Keşke diyorum keşke daha faydalı olabilecek şeyleri merak etsen. Bir adım da olsa yol alırsın oturduğun yerde saymazsın. Kendine de topluma da faydan dokunur kımıl zararlısı gibi ortalarda dolaşmazsın.

Dedikodu ömrü uzatırmış lafını değiştirip ömrü kısaltmaya başladı deseler; Belki bunlar biraz köşelerine çekilip, ölüm korkusu ile susmayı denerler ne dersiniz?