Hayatıma Dökülen Yapraklar

BİZ...

Ben, Sen, O derken, biz olmayı unutuverdik. Üçünü bütün hale getiremedik. Kalabalıkların içine karışmayı sevdik, biz gibi yapıp ben olma haline büründük. En kötüsü de kendimizi kandırdık...

Romanlar Filmler kurgulanır da hayatlar kurgulanamaz ya en çok da buna üzülürüm. Kim demiş kurgulanmaz diyenleri duyar gibiyim. Kurgularsınız kurgulamasına lakin evdeki hesap çarşıya uymaz her zaman. Bazıları denk düşürürler o da onların şansıdır. Kimileri her şeyi hesaplar hem de milim milim... Hayatı matematik hesabı ile yaşarlar. Mantık önde gider onlarda, bakın bunlarda kurguyu tutturma olasılığı yüksektir. Mutlu olabilme olasılığını ben hesaplayamayacağım. Onu size bıraktım.

Mantık güzel de, duygu özel... Onu özel yapan herkese bahşedilmemiş olmasından kaynaklanıyor. Varsın siz hayatı kurgulamayın matematiğiniz zayıf olsun, parmak hesabı yapın... Onlar hesap makinesi kullansınlar büyük rakamların peşine düşsünler. Ben ben diye bağırırken siz küçük hesaplarla kaç kişi ile biz oluruz acaba demeyi seçin. Kalem kağıt hesabına gerek yok hesap makinelerine de, boş verin ticareti... Duygudan bahsettik bir kere, duygunun ticareti olmaz.

Ticaret mantık gerektirir. Eğer mantıkla hareket ediyorsanız ticaret yapıyorsunuz. Bana duygulardan bahsetmeyin, sap ile samanı birbirine karıştırmayın. Ayrıştırın, ayrıştırın ki neyin ne olduğunu görün... Bunun için üçüncü göze ihtiyacınız yok iki göz yeterli. Siz yeter ki bakmayı ve görmeyi bilin.

Yaşamın kısa olduğunu her anın kıymetli olduğunu en çok da robot değil insan olduğumuzu hatırlamaya ihtiyaç duyduğumuz zamanlara geldiğimizi düşünüyorum. Her şey çok çabuk değişiyor. Yeni, yeni hep daha yeni ve bunların peşinde koşarken kendimizi unutuyoruz. Biz olmayı, insan olmayı...

Müthiş bir karmaşanın içerisindeyiz. Herkes halinden memnun gibi gözükse de kenar da köşe de kalmış üç beş kişi olanı biteni kafa karışıklığı ve üzüntü ile izliyor, bundan eminim onlara selam olsun bende buradayım demek istemedim. Kısaca yalnız değilsiniz sizin gibi düşünenler de kaldı kenarda köşede...

Bir kulüp kuralım bizim aksimiz de olanlara meydan okuyalım, ne dersiniz? Katılım düşük olur bundan eminim, hala duygulara hakkını verenler, azınlıkta da olsanız hep var olun ve kendiniz gibi olanlara denk düşün....