THIRD PERSON'S POINT OF VIEW
- S I X -
Inis na naglalakad si Jullienne sa putikan habang nakakunot ang noo at halos magdugtong na ang kilay.
"Sa dami ba naman natin ikaw pa?! Bwisit na buhay to." Inis na bulong niya sa sarili at ipinagpag ang sapatos at naglakad nang diretso q sa isang gubat.
"You know what? We should just help each other." Sabi ni Sean at humabol kay Jul na mabilis na naglalakad.
"Wait, can you make me understand? Why are you so mad at me? Wala akong ginagawang masama sayow!" Sigaw ni Rave kaya inis siyang binalingan ni Jul bago siya sumalampak sa ilalim ng isang malaking puno.
Sa halip na sumagot ay pumikit lang ito at nagpahinga. Inis na napahawak ang kawawang si Rave sa sentido. "You won't answer?! Jesus." Gigil niyang sambit at naupo sa tabi ng dalaga.
"Kasi kapangalan mo siya!" Sigaw ni Jul at kasabay nito ang pagdaloy ng sari-saring memorya sa isip niya. Nagulat si Rave sa sigaw ng dalaga. "Kapangalan mo yung sipsip kong kapatid!" Sigaw ulit niya.
"W-what do you... I'm sorry." Bulong ni Rave at hinimas ang likod ng dalaga. "Alam mo bang nung graduation ko, adviser ko nagsabit ng medal sakin? Kasi recognition ng magaling kong kapatid." Natatawa niyang sabi, pilit na kinakalma ang sarili.
Naaawang tumingin sa kanya si Rave. "Wag mo kong kaawaan, tara na." Sabi ni Jul at hinila na siya palabas ng gubat. Umiling lamang ang binata at hinila siya para yakapin [hoy sa mga SRaulo, walang kilig kilig to, seryoso to HAHAHAHA] si Jullienne. "I don't know how I'll comfort you but I wish this'll help." Bulong niya. Tumango naman si Jul at wala sa sariling napangiti. Finally, someone understood her case.
"I also wish you won't see me as a brother." He said then chuckled, leaving Jul confused.
"Asan na kaya sina Fate? Sila Jul?! Oh my gosh." Pinaypayan ni Sacci ang sarili. Hinila siya paupo ni Melo. "Kalma lang, ang tapang nung babaeng yun. Baka siya pa kumagat sa mga hangal." Melo tried to joke that made Sacci smile at least.
"Why don't you tell a story muna?" Pagsusuhestiyon ni Sean. "Teka, kelan ka pa naging conyo?" Tatawa-tawang tanong ni Ley. "Til I met you, charot." Sagot ni Sean na inirapan ni Ley.
"There was once a girl with a happy family. Then nag-away ang mga magulang niya. Her father hated her mother's job but her mother loves her job so much. At nauwi iyon sa hiwalayan." Ngumiti si Sacci, habang gulat naman si Lalaine. "Sacci, not that." May pagbabanta sa boses niya.
Ngumiti naman si Sacci, "It's okay." Wala nang nagawa si Lalaine kundi makinig nalang. "The girl never met her mother 'til that day. Nabuhay siya na tatay lang niya ang nagpapalaki sakanya. And that girl happened to be me." She smiled bitterly. Naaawa namang tumingin sakanya si Ley, tila nararamdaman ang bigat na dala ni Sacci.
"That was quite a drama. Lol, magpahinga muna tayo." Masiglang sabi ni Sacci at patagong pinunasan ang mga luhang kumawala. Tumayo si Melo mula sa pagkakaupo sa sahig ng bus na kinalalagyan nila at inakbayan si Sacci.
"At least may nakilala kang gwapo at papahalagahan ka diba?" Nagbibirong sabi nito na ikinangiti ng dalaga. "Oo, si Sean." Inis namang tinanggal ni Melo ang pagkaaakbay niya at humalukipkip. Pinagtawaan siya ni Sacci at pinitik ang noo. "Kidding, Melo."
All Rights Reserved.
(c) touchofyellow
A/N:
Ang ikli neto wahahahaha kyut parin ako hahahaha. #LuSean po. :>>>
Note: This is just a story. Kung ano man talaga yung personality nyo, kilala nyo naman mga sarili nyo. Ako kase hindi masyado e hahaha jk. Basta, kung ano man ugali niyo dito, hindi ko alam kung ganon talaga kayo. Hahahahaha kyutko po ty
