Just My RoomMate(COMPLETE)

JMyR 2.8

Marco POV

"Mama... saan po tayo pupunta?" Pagtatanong ng isang bata.

I don't know who he is.

"Basta anak... huwag ng maraming tanong okay?" Sagot ng babae.

Magkahawak kamay silang naglalakad.

Hindi ko kilala kung sino ang dalawang ito. Pero bakit ganun? Parang alam ko kung saan sila pupunta?

Naglakad pa sila ng maglakad. Hanggang sa makarating sila sa isang malaking bahay.

Nagdoorbell yung babae. Kaso naka ilang doorbell siya ay wala paring lumalabas sa bahay.

Medyo nasilaw ang mga mata ko ng biglang may ilaw na tumama sa mag ina.

Isang vintage car.

"S-sino sila?" Tanong nung taong lumabas sa sasakyan.

Kaagad niya namang pinatay ang headlights ng sasakyan niya. Tsaka nilapitan ang dalawa.

"Sino sila? Anong ginagawa niyo sa ba-----" natigil ang lalaki sa pagsasalita ng bigla nalamanh siyang yakapin ng batang lalaki.

"P-papa" masaya nitong salubong ng yapusin niya ang binti ng lalaki na tinawag niyang "papa"

Napalitan naman ng isang tanong ang mukha ng batang nakayapos sa binti ng lalaki. Nang may lumabas sa sasakyan.

"D-dad... w-who are they?" Tanong ng batang lumabas galing sa sasakyan.

Para bang nanliit ang mga mata ko. Nang makita ko ang itsura nung batang lalaki.

"M-MARCO...." tagaktak ang mga pawis ko ng bumangon ako sa pagkakahiga ko.

"W-what's that? A-ano itong napapanaginipan ko?" Taka kung tanong sa sarili ko.

It was a weird dream again. Like nung una ay nasa madilim na lugar ako habang nakikita ko si andrei na humihingi ng tulong.

Pero this time ay may mga dumagdag na tao. S-si dad... at.... at ang.... ang nanay ni alfred.

---------------------

"Hey... baby boy? Okay ka lang ba?" Napa pikit ako ng mga mata ko ng bigla akung kalabitin ni tita sa balikat.

Tumingin ako sakanya at nagtanong.

"B-bakit po tita? M-may sinasabi po ba kayo?" Pagtatanong ko.

"Hay nako. Ikaw talaga. Minsan na nga lang tayo magkasama. Hindi mo pa pinapakinggan mga sinasabi ko" buntong hininga niyang pag dadrama sa akin.

Matapos ko kasing magising dahil sa panaginip ko. Mapag isip-isip kung maglakad lakad nalang muna dito sa village namin.

At nasaktuhan ko pang aalis si tita para mamili ng makakain nila.

"P-pasensya na po tita... nawala lang po yung pokus ko dahil sa napanaginipan ko." Pagdadahilan ko sakanya.

Well. Totoo naman. Kaya nga ako naglakad lakad. Para isipin yung napanaginipan ko eh. Kaso nasaktuhan ko lang si tita. Kaya sinamahan ko nalang. Para tulungan narin siya sa mga pinamili niya.

"Bakit baby boy? Ano bang napanaginipan mo? Weird ba? Or nakakatakot?" Napagbiro niyang tanong sakin.

Kaya naman ako nagdalawang isip kung sasabihin ko. Baka kasi matulad lang kay kuya. Sinabi ko yung gumugulo sa utak ko. Pero iniwan lang ako.

"Dali dali. Nasayo ang dalawa kung tenga ngayon" pangungulit niya.

Ako naman ay walang choice. Mas better kasing sabihin sa ibang tao yung nararamdaman o iniisip mo. Kaysa kimkimin mo lang. Baka lalo pang madagdagan eh.

"P-pero teka lang tita... may gusto akung itanong bago ko ikwento yung napanaginipan ko... okay lang po ba?" Pagiiba ko muna ng topic.

It's better to ask something na pwedeng naging koneksyon sa panaginip ko. Bago ko ikwento.

"Sure. Ano ba yun?" Tanong niya.

Bumuntong hininga ako. Bago ko itanong sakanya.

"W-what happen to mom? I... i mean kay mommy po? B-bakit parang nawala lahat ng family picture namin sa bahay with her? T-tsaka anong nangyari sa akin nung 11 years old po ako?" Pagtatanong ko kaagad sakanya.

Kaya kaagad kung tinignan ang reaksyon ni tita. Like what i thought. Kung kanina ay may pagkaisip bata siya. But this time ay bigla siyang sumeryoso.

Seryoso na hindi mo alam kung sasagutin niya ang tanong ko. O hindi.

"Y-your mom?...." paghuhumpisa niya.

She looks somewhere. Para bang ayaw niya akung tignan sa mga mata ko.

"Your mom... she died ng ipanganak ka niya... namatay siya para lang iligtas ka niya... at yun ang rason kung bakit mahal na mahal ka ng daddy mo... dahil sa pagkakaalam ko ang huling habilin ng mommy mo sa dad mo... is to give all of his love to you... ibigay ang lahat ng pagmamahal niya sayo... imbes na sa mama mo..." i saw a tears na biglang tumulo sa mata niya.

I know it hurts... kasi kahit ako naman ay natouch sa kwento eh. My mom died just save me... gusto niya akung mabuhay sa mundong ito... kaysa sakanya.

She become selfless.

"But...." kaagad niyang pinunasan ang luha niya. Kaya kaagad akung tumingin kay tita.

"But?" Pagtatanong ko.

"But... naaksidente ka because of someone... m-muntik ka nang mamatay nung 11 years old ka palang marco... m-muntik kanang mawala sa mundong ito dahil sa pagdating niya" dugtong niya sa sinabi niya. Kaya naman kaagad kumunot ang noo ko.

S-someone? Niya? Did she mean him. S-siya ba ang tinutukoy ni tita?.

"S-sino tita? S-sino ang tao na naging dahilan para kamuntikan na akung mamatay?" Pagnanasa kung tanong sakanya.

Hearing it from her. Parang may biglang nagising sa katawan ko. Hindi ko alam kung ano. P-pero... pero para bang may isang sagot o salita na gustong gusto kung marinig.

"S-sorry my dear... b-but i don't want to answer that... mas better pang huwag munang alamin ang buong katotohanan. Para hindi ka masaktan"

Tumayo si tita. Matapos niya iyung sabihin.

Pero kaagad ko din siyang napatigil sa susunod niyang gagawin ng banggitin ko ang isang pangalan.

Pangalan na gusto kung malaman ang koneksyon sa buhay namin.

"Is it because of andrei?"  I said out the blue. Na nagpatigil sakanya.

I look at her. Dahil sa naging reaksyon ng katawan niya.

"So tama pala ang hinala ko tita?. May koneksyon siya sa buhay namin right?" Pagtatanong ko.

"You said gusto mung marinig ang panaginip ko diba?... to tell the truth tita?.... napanaginipan ko siya ng ilang beses..." kaagad kung ikinwento ang lahat ng panaginip ko about kay andrei.

At ang ikinagulat naman ng reaksyon niya ng sinabi kung alam kung kapatid ko siya.

"I... i think mas better itanong mo kay harold ang lahat marco... d-dahil may kasalanan din siya sa lahat ng ito" kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

K-kasalanan? S-si kuya?...

"K-kasalanan? A-anong kasalanan ni kuya harold tita?... a-anong ginawa niya?" I ask at her.

Pero kaagad lang siyang naglakad palayo sa akin.

Nagkaroon ng malaking tanong sa utak ko. Dahil sa sinabi ni tita.