Just My RoomMate(COMPLETE)

JMyR-FINAL ENDING

In this world. Nothing stays permanent. Lahat ay temporary. Lahat ay naglalaho nalang ng parang bula.

Yung akala mung nandiyan hanggang sa huli ay hindi pala. Yung akala mung MAY FOREVER ay wala na pala.
Yung akala mung GROW OLD WITH YOU ang peg niyong dalawa ay hindi rin pala.

"So kamusta kayo ng mama mo ngayon?" I smiled at him kahit sa transparent mirror lang kami nagkaka-usap.

"Well, she's getting better. Pero nandun parin yung pagkakamiss niya sa isa niyang anak" medyo may namuong luha sa mata ko habang sinasabi iyun kay dad.

I know what happen to dad. Kung bakit siya ipinakulong ni alfred.

But overall i won't see him in this jail again. Ayokong dito kami nagkakausap.

"You can't help her. Dahil ilang taon niya rin nakasama ang tao andrei. Kaya just support your mom okay?" Tumango ako sa sinabi niyang iyun.

May sakit sa pag iisip si dad. Which is namana ni kuya harold. Pero kahit may sakit sa pag iisip si dad. Minabuti kung dito siya ipakulong sa kulungan talaga. Hindi sa mental.

Baka kasi lalo pa siyang magkasakit kapag nandun siya.

We changed our topic hanggang sa naubos na ang visit hours ko.

"I have to go dad?" Inilapat ko ang kamay ko sa mirror.

"Yeah. Take care my son." Ginawa niya rin ang ginawa ko.

Kahit man masama ang memory ko as andrei sakanya. Atleast unti-unting nagbabago.

Umalis na ako sa kulungan at isang tao ang sumalubong sa akin na malapad ang ngiti.

"Feel better?" Ngumiti ako sa tanong niyang iyun.

Years have been passed. Lahat kami ay nakarecover na sa nangyari.

Si nicole at drake ay nag ibang bansa na kung saan ay mag ma-mastered ng mga course na tinake nila dito sa pinas.

Pero thank god. Kasi nagkaayos si nicole at si princess.

At ito kaming dalawa ni NIEL. Magkasama at magkasangga sa lahat ng problemang kinakaharap namin.

By the way. He is now a CEO sa company nila.

"So pupunta tayo sa wedding nung dalawa?" Hindi ko siya sinagot pero tumango lang ako.

Why? Bakit hindi ako sumagot? Because it will make my heart ache.

Yung taong akala kung makakasama ko sa lahat ng problema ko ay iba pala.

---------------------

"Oh gosh. Ang ganda niya kahit kailan"

"So true sissy. Kahit kailan maganda siya nuh. Tapos yung partner niya? Gosh. So hot"

I rolled my eyes dahil sa mga pinagsasabi nung ibang tao.

Para akung nawalan ng mood dahil dun.

"Excuse lang niel. Magc-cr lang ako" paalam ko kay niel tsaka umalis sa pwesto namin.

I saw nicole princess and drake na papunta sa direksyon namin.

Pero lumiko kaagad ako.

Alfred POV

Because of happaned to us. My heart are broken. It still not complete. Kahit na ikinasal ako sa babaeng akala ko kukumpleto rito.

"I know hindi muna ako mahal alfred. But please don't leave me here" rinig kung bulong niya.

Sasagutin ko sana siya. Kaso may nakita akung pamilyar na tao sa peripheral vision ko.

"W-wait lang anna. Magsi-cr lang ako" paalam ko sakanya tsaka tumayo.

Wala pa naman kasi yung pari. kaya hindi pa nagsisimula.

Kaya may oras pa ako para makausap siya.

Nasalubong ko sila nicole at itunuro kung saan direksyon siya papunta.

Nang makita ko siya ay parang may ngiting namukod tangi sa bibig ko.

Oo. Nakipag break siya sa akin. It's because of my papa. Pero kahit ganun ay mahal ko siya. I still love him. Kahit anung mangyari mahal ko siya.

"Huhuhu... b-bagay? S-sino? Silang d-dalawa? Huhu" rinig kung hagulgol niya.

Hay. Kahit kailan talaga iyakin parin siya.

"Kahit kailan talaga iyakin ka. Kaya hindi kita maiwan iwan eh" haharap na sana siya sa akin. Pero pinigilan ko siya.

Niyakap ko siya habang nakapatong ang baba ko sa balikat niya sa kaliwa.

"A-alfred?" Tawag niya sa pangalan ko.

"Kahit anong mangyari marco.... no... andrei... ikaw at ikaw lang mahal ko... tatandaan mo yan" bulong ko sakanya tsaka hinalikan siya sa pisngi.

Since sa pinuntahan niya ay hindi matao. At tago ito. I kiss him na parang walang bukas.

"A-alfred... i-it's your wedding day... a-anong ginagawa mo?" Nauutal niyang tanong sa akin.

Tumayo ako at iniharap siya sa akin.

"Yeah. It's my wedding day. Pero gusto ko sayo ikasal" sagot ko sakanya at niyakap siya ng mahigpit at hinalikan siya.

"MAHAL NA MAHAL KITA ANDREI" bulong ko sakanya habang hinihingal dahil sa pinaggagawa ko sakanya.

sapilitan ko siyang hinubaran. Pati narin ako naghubad ng damit ko.

Inilatag ko yung damit namin sa sahig at dahan-dahan siyang inihiga.

"Mahal na mahal din kita ALFRED" and we do what we need to do.

Hindi man kami ang nagkatuluyan sa huli. Pero alam namin sa puso't isipan namin. Kaming dalawa lang at wala ng iba.

Not all of fairy tale story have a happy ending. Yung tipong magkakatuluyan ang mga lead character sa isa't isa. Yung may happy ending sila sa huli. Yung bang ikakasal sila. Yunh magkasama sila hanggang tumanda sila.

At yung bang magkaka anak sila. Kasi kami ni andrei? O marco? We also have our happy ending. Our FINAL ENDING kahit hindi man kami ang nagkatuluyan sa huli.

Pero alam naming mahal namin ang isa't isa. And that's how happy ending ENDS.