Aşk Olsun (Çocukluk Aşkım)

3

Medya; Sena Seymen (Hayal'in kardeşi)

Yaklaşık üç saat oldu ve hala işleri bitirememiştim. Eziyet resmen ya. Mutfağı baştan aşağı silmiştim ve iki saat sürmüştü. Odama geçtim şimdi de orayı topluyorum sonra silicem, perdeler yıkanacak, ütü yapılacaktı. Sanki bilerek yapıyordu bu kadın. İnsan neden kızına böyle bir eziyet çektirir ki?

Eğer bu benim annemse yapar. Büyük çabalarım sonunda perdeyi asmam başarıyla tamamlanmıştı. Vee benim odam da bitmişti. Şimdi sıra salona gelmişti. Orayı da bir güzel temizledikten sonra diğer odaya geçtim o da bittikten sonra duş alıcaktım. Sonunda büyük an gelmişti, işim bitmişti "yaşasın." Diye çığlık attım evin içinde, bu kadar mutlu olacağım aklıma gelmezdi. Kim bilir belki apartmandakiler bile duymuştu sesimi. Ama umrumda mı ? Tabiki de hayır.

Güzel bir duş keyfi de yaptıktan sonra kıyafetlerimi giyindim ve telefonu elime aldım. Whatsapp' tan bir sürü mesaj gelmiş ve bilin bakalım kimden. Tabiki de Naz'dan başka kimden olacak.

"Kankaa bugün bize gelsene annem ve babam evde yok. Kankaa.Hayaal. Nerdesin ya iki saattir." Ve daha bir sürü mesaj atmıştı.

"Kızım hiç sorma bugün bütün işler bana kaldı, annem babam ve kardeşim dışarı çıktı. Neymiş bugün pazarmışta ben yapıcakmışım işleri de bilmem ne bende mecburen yapmak zorunda kaldım ama birde bana sor öldüm kıvırcık ya." Yazıp gönderdiğimde telefonun başında bekliyor olmalı ki hemen cevap verdi. " Ay bende bir şey oldu sanmıştım, ee hadi işin bittiyse gel bize." Yazdığında aslında gitmek istiyordum ama kolumu kaldıracak halim yoktu. " Kardeşim sen bize gelsen olmaz mı ya ? Çok yorgunum gel, kola çekirdek yaparız. İstersen cips ve çikolata da var." yazıp gönderdim. Bunlar onun vazgeçilmezi olduğunu bildiğim için en can alıcı yerinden vurmuştum onu. Çok üşengeç bir kızdı Naz, ama buna da hayır diyebileceğini sanmıyordum. Ve beklediğim mesaj gelmişti.

"Oo hemen uçuyorum ozaman oraya." Bende gülücük attım ve kalkıp cipsleri bir tabağa koydum. Kolaları döktüm ve çikolataları da aldıktan sonra geçip koltuğa yayıldım. Kapı çaldı ve rahatım bozuldu. Gelen Naz'dı. " Bu kadar çabuk geleceğini bilmiyordum Naz'cım." Dediğimde ikimizde güldük ve "Ya kanka o kadar çikolata cips dedin ne kadar bekletebilirim ki onları yemeyi." Dedi ve ilimizde güldük.

"Ee sen naptın bugün."dediğimde sırıttı ve " Bütün gün oturdum çok canım sıkıldı." dedi.

Allah'ım bu kızın ne kadar da anlayışlı bir annesi vardı. Kız bütün gün oturmuş annesi iş yapmış bide üstüne gezmeye gitmişti. Olsun benim annemde anlayışlı en azından bu yaşımda bana terlik fırlatmıyor.

***

Hangi aptal bu filmi izlerdi ki. Tabi biz izlemeye devam ediyoruz, o kadar korkmamıza rağmen. Naz ile resmen iç içe girmiş bir vaziyetteydik. Görende nabıyor bu lezler derdi herhalde. Çok merak ediyorsanız söyleyeyim, Dabbe 3 bir cin vakası izliyorduk. Haliyle korkmamızda normaldi.

Sonunda film bitti ve bir rahatlama gelmişti. Cipslere ne Naz ne de ben dokunmamıştık. Çünkü korkudan altımıza sıçtık.

Annemlerde geldi. Annem evi görünce gözleri parladı, Hayal sende nasıl bir cevher varmış dermiş gibi bakıyordu bana. Durdu ve "kızım senden böyle şeyler beklemezdim sen güzel bir geziyi hakettin." Dedi gülümseyerek. Bende güldüm ve tabii Naz da .

Saat dokuz olmuştu,"Ben artık eve gideyim."dedi Naz sonra annemle Naz'ı uğurladıktan sonra biraz sohbet ettik.
Ardından yatağıma geçtim ve telefonla oynadım biraz ınstagram'a biraz facebook'a girdim dolandım. Biraz da kitap okudum, etrafa bakına bakına uyumuşum.

***

Uyandığımda yüzüme güneş vuruyordu. Alarm olmasa annem, annem olmasa güneş uyandırıyordu. Her türlü uykumu almadan uyanmayı başarıyordum.

Bir türlü yataktan çıkmayı başaramıyorum. Sonunda becerdim ve aşağıya indim."Herkes'e günaydın." Dedim hep bir ağızdan "günaydın."dediler.

Annemle beraber kahvaltıyı hazırladıktan sonra yemeye başladık. Kahvaltımızıda ettikten sonra annemle alışverişe gitmeyi düşünüyorduk. Dolabımda her şey var ama beğenemiyorum. Annem bana hep aynı eşyayı giymekten sıkılmıyor musun diye soru sorduğu zamanlar, sende bu soruyu sormaktan sıkılmıyor musun anne diye cevap veriyordum. Nababilirim benim sevdiğim kıyafetlerim bunlar diğerlerini sevemiyorum ve bu yüzden yeni giysiler alacağım bugün.

***

AVM ' ye girdik ve almadığım şey kalmadı ne bulursam aldım. Neredeyse elimdeki poşetlerle yere yığılacaktım. Annemin elinde hiçbir şey yoktu. "Anne biraz da sen taş-." Daha cümlemi bitiremeden annem bölmüştü ve "Kendin aldın , kendin taşıyacaksın." Dedi yüzümü astım. Sanki marketten bir şeyler alınca ben değil de hayaletler taşıyordu poşetleri, gıcık kadın.
Bide şimdi eve gidip ona yemek yaparken yardım edecekmişim. Bu işler hiç bana göre değil, ben gezmeyi seven biriyim. Ev kızı rolü hiç bana göre değil. Ama neymiş evlenince zorluk çekmezmişim bilmem ne. Bilmiyor ki evleneceğim adam beni 1 ay önce bırakıp gitti.

Eve gelmiştik nihayet. Koltuğa yayıldığım gibi mutfaktan "Hayal hadi mutfağa yemekler bizi bekliyor." Diye seslendi annem. "Tamam anne ya geliyorum." Dedim ve sallana sallana mutfağa gittim. Anneme lütfen yapmayım ben anne bakışı atarken bakışlarımdan anlamış olmalı. " Hayır Hayal bana öyle bakma öğrenmen gerek bunları hem baban ve kardeşin bir kere de senin elinden yemek yesin bakalım." dedi. Ben oflayarak odama gidip üstümü değiştirdim, önlüğümü taktım ve mutfağa girdim.Yemekleri yapmaya başladım. Mantı yaptım tabiki de en kolayı o çünkü. Başka birşey gelmez elimden derken "Hayal mantı yaptın tamam ama sadece o değil yanına yaprak sarması da yap." Dedi neredeyse ağlayacak durumdaydım. Mantıyı yaparken bu kadar sıkıldıysam sarma sararken bayılırdım herhalde. İçi hazırlanacak, yapraklar tek tek birbirinden çıkarılacak, sarılacak ve pişirilecek...
 
Şuan"Tanrım neydi günahım." Diye bağırmak istiyorum.

***

Büyük uğraşlarım sonunda yemekte olmuştu. Yemeği güzelce hazırladım ve yemekleri yemeye başladık. Sanırım yaprak sarma'nın tuzu çok olmuş, ama kimse sesini çıkarmadan yiyordu. Kesin üzülmemi istemiyorlar, tabi yiyecekler o kadar sardım ben onu.

"Iıyy bune be abla döktürmüşsün diyemiycem ama içine etmişsin diyebilirim bune ya." Dedi kardeşim Sena yüzünü buruşturarak.

"Sus lan bücür ben o kadar uğraştım onlarla istiyosan git kendin yap." Dedim annem ve babam gülerken Sena ile ben somurtuyorduk.

Neyse ki bugünde bitmiş, gece olmuştu. Çok yorucu bir gündü bugün. Naz'la dünden beri konuşamamıştık. Yani dün o filmden sonra kalpten mi gitti bilmiyorum. "Özledim o kıvırcığı da ya dur bir arayayım." Yine kendi kendime söylemiştim bunu tabi.

Saat geç olmasına rağmen ikinci çalışta açmıştı telefonu.

"Efendim kanka. Hayırdır bir şey mi oldu bu saatte." Dedi uykulu sesiyle. Kesin uykusundan uyandırmıştım. İşte şimdi sövücek, kim sever ki gecenin bu saatinde aranıp uyandırılmayı.
"Yok kıvırcığım bişey olmadı, sadece dünden sonra konuşmadık seninle hiç. Acaba filmden sonra kalpten mi gittin diye merak ettim o yüzden arayayım dedim ama herhalde uyandırdım kusura bakma." dedim gülerek. Çok sakin karşıladı. Lan bu kız uykudan kalkınca daha sakin oluyormuş ya.

"Yok maviş bir şey olmadı iyiyim ben ölmedim." Dedi gülerek. "Ya kıvırcık artık ben seni hep böyle uyandırayım çok sakin oluyorsun." Dedim güldüm. Ama sonra pişman oldum dediğime. "Hayal bidaha böyle bir şey yapmayı deneme, bu ilk ve sondu. Şimdi birşey demedim çünkü mutlu uyudum ama birdahakine  kafanı kopartırım." Dedi ve kahkaha attı. Bu kız ne zaman cani olmuştu bu kadar.

"Hmm tamam ozaman kanka birdaha seni rahatsız etmem kusura bakma iyi geceler uykuna kaldığın yerden devam edebilirsin. Kafamın kopmasını istemiyorum." Deyip kahkaha attım ve telefonu kapattım. Bende biraz kitap okudum, aslında kitap okumayı sevmezdim ama bu kitap hoşuma gitmişti. İlgimi çekiyordu ve bende her gece birkaç sayfa okuyordum.

Arkadaşlar votelemeyi ve yorum yapmayı unutmayın :)