Married to Unknown

Special Chapter # 2

Special Chapter: Back in my arms.

GEMMA

He kissed the side of my lips, slowly...teasing me. His hands went to my back, slowly...caressing it. What he was doing is too slow for my liking; he's clearly enjoying this. I stop, already annoyed. This is not happy. I'm not happy. Nothing is happy with what he is doing.

Itinulak ko siya.

"Hey, what's wrong?" Pa-what's wrong what's wrong ka pa diyan. Manigas ka.

"Babe?"

"Babe mo mukha mo!"

I stomp my feet, I know very childish. Bigla bigla akong naiinis sa kanya pati sa pagmumukha niya na ilang beses nang naisalampak sa mga billboard at magazine at commercials at...hays.

"Anong ginawa ko?"

He tried touching me again pero iwinasiwas ko ang kamay ko.

"Gemma?"

"Stop."

"Why?"

"Basta."

"What did I do?" Tanong mo sa pagong.

Naglakad na ako paalis at mas lalo lang ako nabwisit kasi yung mokong prente pang humiga sa kama, hindi man lang ako hinabol!

Huminto ako at nilingon siya.

"Luc."

"Yes?"

I can't believe this. Wala ba talaga siyang idea? He acts as if ang inosente niya and as if wala siyang ginawang mali kanina.

"I hate you."

"I love you most."

Argh! Bwisit! Nag marcha ako papunta sa C.R. at narinig ko pa siyang tumawa ng mahina.

My emotions these past few days are getting worst. Naiinis ako bigla sa konting bagay at tumatawa naman sa mga bagay na sobrang babaw. Nagagalit ako kahit na ako yung may kasalanan, I'm becoming inconsiderate. Gusto ko ako lahat yung tama, gusto ko na sa'kin lang atensyon ni Luc pero minsan din ayokong makita ang presensya niya. At katulad nga kanina, I'm becoming more needy and more impatient. Yes I can't control my hormones and emotions. I'm such a mess.

Hindi ko namalayan na may luha na palang pumatak sa mga mata ko.

Bigla akong nakaramdam ng takot. Paano kung iwan na ako ni Luc dahil sa ugali ko? It's been almost a year noong ikinasal kami, paano kung mabilis siyang mag sawa sa ugali ko?

Kagaya kanina hindi na niya ako sinuyo. Ganun na ba ako kasawang intindihin? Sobra sobra na ba yung ginagawa ko sa kanya nitong nakaraan? Kasalanan ko na naman ba? Siguro nga. Sobra na ako.

"Babe are you okay?"

Nilingon ko yung pinto, buti nalang naka lock.

"Y-Yes."

"Are you crying?"

Dammit. Ganun na ba kahalata? Paano kung sabihin kong oo? Baka isipin niya na ang babaw ko at masyado na akong pabebe.