MELEZ!! #Wattys2018

4.Bölüm

   Multi=Uzay ve Sürüsü
Telefonuma tekrar baktığımda iki saatimin kaldığını gördüm.Sakinleşmeye çalışıyordum ama hiçbir taktik işe yaramıyordu.İçimdeki kıpırtı dakikalarla dahada artıyordu.Yavaş yavaş hava kararmaya başladı.....
👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑
Yakından bir çıtırtı sesi gelmesiyle oraya döndüm.Kokusu tanıdık geliyordu ve bir kurtdu.Aklıma ilk gelen kişi Uzay'dı ki doğru tahmin etmişim.Ona sorar gözlerle bakıyordum.Oda benim olduğum tarafa bakarak yanıma geliyordu.

Geldi ve yanıma oturdu.Benim gibi ağaca yaslandı.Bir süre öylece oturdu ve sonra ona dönüp"senin bir sürün yokmuydu,dolunaya az kaldı,neden onların yanında değilsin"dedim.Telefonumun saatine baktım.15 dk gibi bir süre kalmıştı.Bana bakarak "istersen gidebilirim"dedi ve gülümsedi.

Sanki gülümsemesi bulaşıcıydı.Bende gülümsedim.Ama sonra ona döndüm "çok korkuyorum Uzay"dedim.Bana anlayışla bakıyordu.Sonra derin bir nefes aldı sadece 10 dakikamız kalmıştı.

"Buraya geldim.Çünkü ben ilk dönüştüğümde"dedi ve derin bir nefes alarak devam etti"yanımda beni sakinleştirecek,korkmamamı söyleyecek ve ona sarılanileceğim kimse yoktu"dedi.

Gözlerindeki anlayışı gördüm.Birazda hüzünlüydü.İlk dönüşürken kimse ona sarılmamış ve yardım etmemişti,ona yapılmayanı bana yapmak istiyordu.Yanına kaydım ve ona sarıldım.İlk başta şaşırdı ama sonra oda sarıldı."U-Uzay"dedim.Sesim titremişti.Gözlerimiz buluştuğunda "lütfen beni hiç bırakma"dedim.Bana daha sıkı sarıldı ve fısıldadı"emin olabilirsin,senin yanında olacağım"dedi.

Sadece 5 dakikamız kalmıştı.Uzay ellerini gevşetti ve "korkma ben yanındayım,sadece rahatla,kendini dolunaya bırak,kendini ne kadar kasarsan daha acılı olur"dediğinde korkarak ona dahada sıkı sarıldım o sırada 1 dakikamız kalmıştı.İçim kıpır kıpırdı yerimde duramayacak gibi hissediyordum ve çok korkuyordum.Ama Uzay bana güven veriyordu."sen dönüşmeyecek misin"dedim."dönüşeceğim ama sen dönüşene kadar kendimi tutacağım merak etme"dedi.

Şu anda dolunay en tepedeydi ve ben Uzay'a sarılıyordum.Tam birşey olmadı diye düşünürken bacağım ters dönerek kırıldı.Ben Uzaya daha sıkı sarılırken ağızımdan bir çığlık koptu ve göz yaşlarım hıçkırıklarımla beraber serbest kaldı.Hıçkırarak ağlıyordum.Uzay beni hala bırakmamıştı ve bırakmayacağından emindim kendini kasıyordu benim yanımda olmak için.Ona güveniyordum.

Kolum ters dönüp kırıldığında ağızımdan bir çığlık sesi daha çıktı ve gözyaşlarım hızlandı.Şuan sadece ölmek istiyordum.Uzay'ı bırakmak zorunda kaldım ama o bana hala sarılıyordu ben bir elimle kırık olan elimi tutuyordum.

Diğer bacağımda kırıldı.Uzay fısıldadı"kendini kasma,rahatla,kendini kasarsan canın daha çok acır"dedi.Ben inliyordum.Çığlıklarım hıçkırıklarımın arasında kayboluyordu.Birden Uzay'ın bacağı ters dönüp kırıldı ve Uzay acıyla inledi.Ma hala beni bırakmamıştı "biraz daha dayan,omurgan kırılınca dönüşeceksin,sakin ol yanındayım"dedi fısıldayarak ve sarıldı.

UZAY'DAN
Kendimi dönüşmemek için çok kasıyordum ama bacağım kırılmıştı.Ece hıçkırarak ağlıyıp çığlık atıyordu ve hıçkırıkları çığlığıyla karışıyordu.Ona "biraz daha dayan,omurgan kırılınca dönüşeceksin,sakin ol yanındayım"dedim fısıldayarak ve sarıldım.Ben küçükken kurt olduğumu bilmiyordum.Yanlışlıkla birini merdivenden itmiştim ve laneti etkinliştermiştim ve haftaya dolunay vardı.Benim hiçbirşeyden haberim yoktu ve dolunay olduğu gece ormandaydım.Dolunayı izliyordum.İyikide dışarıdaydım.O gece dönüştüm.Bitin kemiklerim tek tek kırıldı.Ölmek istedim ama olmadı sonunda dönüştüğümde gerisi karanlıktı.Sabah uyandığımda Ormandaydım.Eve gittiğimde annem ve babam ölmüştü.O günden sonra yetimhaneye gönderildim.Sonra kurtlar beni buldu ve buraya getirdiler.Ailemin nasıl öldüğünü bilmiyorum ama paramparçalardı.İçeri girmemle yere çöktüm ve iç çeke çeke uyanmayacaklarını bilsemde onların uyanmasını bekledim.Dürtdüm,öpdüm,seslendim ama nafile yerde kan içinde yatıyorlardı.Yetimhaneye gönderildiğimde 12 yaşımdaydım,kimse yoktu ne yapacağımı söyleyen cesaretlendiren,sarılan yanımda kimse yoktu.Bunun için eceye karşı bir sorumluluk hissetdim bizim çocuklara bu seferlik idare etmelerini söyledim.

Ece inledi ve son kez hıçkırarak dönüştüğünde kendimi serbest bıraktım.Ece'ye baktığımda Gri ve parlak tüyleri olan göz alıcı güzellikte bir kurta dönüşmüştü.Benim iki bacağım ve kolum kırılmıştı inliyordum ve nefes nefese kalmıştım,gerçekten ölmek istiyordum.Bu sırada diğer kolumda kırıldı bı sefer gözümden yaşlar süzülmeye başladı.

Son hatırladığım şey sırtımda hissetdiğim acı ve gerisi karanlıktı.

ECE'DEN
Sabah ormanda uyandım.Yerde yatıyordum.Doğrulduğumda Uzay'ın kokusunu aldım ve yanına doğru ilerledim.Yerde uzanmış yatıyordu,boynu kanlar içindeydi ve sanırım kâbus görüyordu,adımı sayıklıyordu.Yanına koşarak gitdim.

Boynu çok kötü olmuştu.Bunu ben yapmıştım kendime inanamıyordum.Endişe ile ağlayarak ona sesleniyordum "Uzay kalk hadi uyan!"diyerek ağlıyıp onu dürtüyordum.Gözlerini yavaşça araladı ve elini bana uzattı yanına çekti ve sıkıca sarıldı.Ben ne olduğunu anlayamamıştım ve birden kendimi onun kollarında ve yerde buldum.

Bana bakarak derin bir nefes aldı ve "iyi misin"dedi endişeyle .Kafamı salladım ve "asıl sen iyi misin,boynun çok kötü duruyor sanırım sana saldırmışım,neden ve nasıl yaptığımı bilmiyorum Uzay çok öz- derken lafımı inlemesi kesti ve hemen endişeyle onu yavaşça ayağa kaldırdım "seni evime götüreceğim evim yakın,hızımı kullanacığım bana yaslan canın acırsa söyle durucam"dedim.Onaylar bir ses çıkardı ve kısık sesle"lütfen çabuk ol"dedi.....

👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑
Biliyorum bölüm kısa oldu ama olsundu.Zaten yaz tatiline girdiğimiz  için bol bol bölüm atabilirim.Var ile yok arası olan okurlarıma sesleniyorum lüüütfenn vote(yada oy) ve yorumlarınızı esirgemeyin❤️❤️❤️❤️❤️