MELEZ!! #Wattys2018

5.Bölüm

Onaylar bir ses çıkardı ve kısık sesle"lütfen çabuk ol"dedi.....
👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑
Ben telaşla gözümden akan yaşı elimin tersiyle sildim ve Uzay'ı hızımı kullanarak eve getirdip odama çıkardım.Yatağıma yatırdım ve boynunu inceledim.Derin bir yaraydı ve boynunun bir tarafını kaplıyordu.Sanırım zehrimi bulaştırmıştım.

Hafif kıpırdandı ve inleyerk yatağın üstündeki elimi sıktı.Elimi kaçırmadım.Canı çok yanıyor olmalıydı ve yara zehirim yüzünden kapanmak yerine yayılıyordu.Elini gevşetince mutfağa gittim ve bir bardak aldım.Bileğimi dişleyip kan boşalttım.Yukarı çıktım.Dikleşmesine yardım etmek için bardağı bıraktım ve ona yardım ettim.Çok yavaş davranıyordum ama yinede canı yanıyordu.

Dikkeştirdim ve duvara yastık koyup yaşanırken canının açıklaması için başını tek eliyle tuttum ve yaslanmasına yardım ettim.Üzgünlük ve pişmanlık dolu sesimle"Uzay ,sana zehrimi bulaştırdım"dememle duraksadı ve "bu zehrin tedavisi yok.Yani öleceğim"dedi sesi sabitti ama kokusunu gözünden anlayabiliyorum, ben lafa girdim"eğer bardaktaki kanı içemezsen acılı bir şekilde halüsinasyon görecek olmayan şeyleri ayırt edemeyecek ve acı çekerek öleceksin,aslında tedavisi yok olarak bilinir ve bu normal çünkü evrende iki melez var" dedim bardağı alıp ona uzattım.

Elinin tersiyle itti.Ben şaşkınca "Uzay ne yapıyorsun,lütfen içermisin"dedim ve fısıldıyarak devam ettim kendimin bile duymakta zorlandığı bir sesle "içmezsen öleceksin lütfen"dedim ama içmedi."ölsemde o kanı içmem ve zaten ölüyorumda"dedi.Ben ona çaresizce bakıyordum.

İçmeyecekti.Ne dersem diyeyim.Ona uzanması için yardım ettim.Uykuya daldı.Bende onu izledim.Nefes alış verişleri huzur veriyordu.Ona has kokusu burnuma doluyor ve gülümsememe neden oluyordu.o uyurksen onun yarasını temizledim yavaşca ama canı yanmıştı yinede.Yapabilecek bir şeyim kalmamıştı.Ağlıyordum.Daha dün tanıştığım ve kavga ettiğim birinin ölmemesini,canının yanmamasını istiyordum.

Nedeni suçluluktu.Onu zehirlediğim için suçluluk hissediyordum zaten başka birşey olamazdı.O kanı ona içirmeliydim.Bir anda inliyerek gözlerini açtı.Ona baktım ve gözünden bir hal süzüldüğünü gördüm.Ve bir tane daha,Bir tane daha derken kendini bıraktı ve yaşların akmasına izin verdi.Muhtemelen kâbus vey bir anısını görmüştü rüyasında.Daha onı 1 gündür tanıyorum ama sanki onu çok iyi tanıyor muyum gibi hissediyorum.Uzay ne kadar sınırlı,güçlü,umursamaz ve ukala gözüksede içinde kırılgan,düşünceli ve anlayışlı biriydi.Ben bu görüşe varmıştım.

Bana baktı,üzgün ve özür diler bir şekilde."anne o gün orada olamadığım için çok özür dilerim "dedi,Sanırım beni annesi zannetmişti,yarasına göz ucuyla baktım daha çok yayılmıştı.Halüsünasyon görüyor olmalıydı.Ona abktım çok çaresiz gözüküyordu.Bende beni annesi zannetmesinde faydalandım ne kadar istemesemde.Çünkü onu kandıracakmışım gibi hissediyordum."Uzay bu bardaktaki kanı içmelisin"dedim."onu içemem anne,ben bir kurdum,bunu benden isteme"dedi.

Ne kadar istemeyerekte olsa ağızımdan şu sözcükler döküldü"eğer içmezsen seni affetmem"ve ne dediğimi anladığım an kendime kızdım.Gözlerim dolmuştu.Bana baktı "anne lütfen affet,tamam içeceğim ağlama "dedi beni annesi sanmasına okulda olsak gülerdim ama durum ciddi malum.

Bardağı uzattım.İçindeki kana baktı ve nefes almadan kafasına dikti.Bitirdiğinde yarası kapanmaya başlamıştı ve benim annesi olmadığımı farketti."E-Ece"dedi kekeleyerek "Uzay lütfen kızma ne desen haklısın ama seni ölüme bırakamazdım çok özür dilerim affet"dedim tek solukta.Sinirle bana baktı"S-Sen benim kaybettiğim annemi tekrar kaybettmemi sağladın Ece!"diye gürledi.Haklıydı.Birşey demedim.Yarası neredeyse kapanmıştı."annemi gördüm ben!Yaşıyordu,sen benim duygularımla oynadın ölen annemi ikinci defa öldürdün gözümde Ece!"dedi ve hıçkırmaya başladı.

Yatağa oturdu ve ellerini saçından geçirerek ağlamaya devam etti.Düşünmeden yanına oturdum ve ona sarıldım.Sonra ne yaptığımı anladım ellerimi gevşetirken birden tuttu "bırakma" dedi sessizce.

Bende daha sıkı sarıldım.
Bir saat o ağladı ben sakinleştirmeye çalıştım,sarıldım sonunda sakinleşti.Bana baktı ve "Tuvaletin nerede olduğunu söylermisin"dedi.Ona sarılı olan kollarımı çözdüm ve"aşağı katta,zaten görürsün gidince"dedim.Gülümsedi.Bende istemsizce gülümsedim.Ve onunla beraber aşağı kata indim.O tuvalete girdi bende yelefonumun saatine baktım ve salona geçtim.Yarım saat sonra Gizem okuldan dönecekti ona mesaj attım.
"Kanka özür dilerim bu gün okula gelemdim."mesajı atmamla beraber cevap geldi.

"Eve gelince görüşcez senle.Merak etme seni idare ettim.Ama eve gelince herşeyi anlatıyosun,dün nerdeydin,okula niye gelmedin hepsini ayrıntısına kadar"

bu yazdığına kıkırdadım.Gizem gibi bir bestim olduğu için çok şanslıydım.Kafamı kaldırdım ve Uzay'ın çatık kaşlarıyla karşı karşıya kaldım.Merakla "kiminle konuşuyorsun sen"dedi.Ben şaşkınca "sanane"dedim.

Anında yanıma geldi ve telefonu elimden alıp mesajı okudu KHK(Kütük Hödük Kurt).Yuh ya insan bakmaya çalışır ama elinden almak nedir hangi devirdeyiz."Yuh ama ya KHK hangi devirde yaşıyoruz versene sen benim telefonumu"dedim.Sorar gözlerle "KHK?)dedi sorarcasına "önce telefon"dedim.Oflayarak verdi "hadi söyle" dedi "Kütük Hödük Kurt"dedim.Bana ters ters baktı "ne var öylesin ama"dedim.Ofladı ve koltuğu attı kendini.Bende karşıdaki tekli koltuğa oturdum."Uzay,boynun iyileştimi"dedim.Sesim ağlamaklı çıkmıştı zaten kendimi tutuyordum.Birini öldürmek bana uzak birşeydi.Bana baktı ve kafa salladı.Sanırım sesimin titrediğin farketmişti.Ayağa kalktım ama beni kolumdan tutup yanına oturtarak sarıldı "senin suçun değildi prenses,inan senin suçun değildi,sen yapmış olabilirsin ama kendinde değildin bu kadar üzülme"sesi anlayışlıydı.Gözümden bir damla yaş süzüldü ve damladı sonrada bir diğeri derken hıçkırmaya başladım hıçkırıklarımın arasından "U-Uzay b-ben gerçekten ç-çok özür dilerim" dediğimde ise o da bana "üzülme bu kadar prenses,sonuç ılarak buradayım,hem dediğim gibi kendinde değildin,bu tüzden kendini suçlama"dedi.BüBen hala onun kollarında ağlarken kpı sesiyle içerş giren Gizem bize döndü,ve hayretle bir bana birde Uzay'a baktı beni görünce şaşkınlığından kurtulup yanıma koştu bende o sırada kollarımı Uzay'dan utanarak ayırdım.Gözlerim ve burnum ağladığım için kırmızıydı.Bana dönüp seninle bunu konuşucaz bakışı attı ve Uzay'a döndü.
"Napıyonuz siz burda"dedi
"Gizem bişey yapmıyoruz ben sana sonra anlatırım olanları"dedim ve Uzay'a döndüm.
"KHK sen git yarın konuşuruz"dedim ve sonrada zihnimi Gizem e kapatıp Uzay'a zihinden
"Üzgünüm KHK Gizem buradayken seni kovmuş gibi oldu ama yanlış anlayabilir.Tekrar özür dilerim.Yarın Görüşürüz"dedim.
Bana şaşkınca baktı ve ona yarın anlatıcam şimdi sus bakışı attım,öyle bi bakış mı vardı ya neyse ben attığıma göre artık var demektir.Uzay bakışlarımı anlamış olacak ki "hoşçakal Gizem"diyip sinirle gitti.Neden sinirlendi şimdi bu ya. Neyse Gizoşuma döndüm,bana "hemen dökül yoksa ölürsün,sonra yeniden canlanırsın ama olsun yinede anlatmazsan seni 37 yerinden bıöaklayıp kafandan aşağı mine ve kurtboğa karışımı su döker sonrada kafanı keserim"dedi.Kıkırdadım"bunları demeseydinden anlatcaktım zaten Gizem gerek yoktu,nasıl aklına geliyo böyle işkenceler sen konuşurken bile bi titreme hissettim ürperdim ya"dedim ve sonra başımızdan geçenleri benim iki derse girmiyceğimi söyleyip okula gelmeyişimin nedenlerini ve başımızdan geçenleri anlattım.Tabi ayrıntılı değil.Konuşmalarımızı onu zehirlediğimi anlattım ama sadece zehirlendi kanı ilk kabul etmedi sonra kabul ettirip içirdiğimş söyledim.Yalan değildi sadece ayrıntıya girmedim.Anlattıktan sonra odalarımıza dağıldık.Benim için aorlayıcı bir gün olmuştu ve çok uykum vardı.Pijamalarımı giydim ve yatağıma kendimi atıp ışığımı kapatıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.......
👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑
Lütfen vote ve yorumlarınızı esirgemeyin.Bu gğn bir tane bölüm attım bekleyeni şuan olmasa da .Ben yazarken olmayan okurlarıma sesleniyorum eğer şuan bunu oluyorsunuz vote ve yorum atın.Hayalet okur olmayın.Babayyy😘❤️🖤