zor hayat(dramione)

Muggle Dünyasında

Draco kendini öldürmek istiyordu. Ama sonra karar verdi: kafasına eseni yapacaktı. Süpürgesine atladı ve camdan sonsuzluğa uçtu.

____

Hermione bu aralar öyle dalgındı ki. Lucius önce azkabana atılmış, ardından da kaçmıştı.

Lucius için zerre kadar üzülmemişti. Ama Draco'nun çok üzüleceğini tahmin ediyordu. Na'pacaktı, kendini nasıl toparlayacaktı?

Onun için üzülüyordu. Artık hidletinden emindi onu seviyordu. Ama onun asla kendisini sevmeyeceğini biliyordu. 5. sınıfta onu tanımadığı bir kızla sarılırken görmüş ve çok üzülmüştü. Onun yerinde olmayı öylesine istemişti ki.

Yatağında oturuyordu. Kitap okuyamıyordu, ders çalışamıyordu. Minik ayıcığa sarıldı.

"Acaba burda olsaydı nasıl olurdu."

Sonrasında kapı çaldı. Hermione kendine çeki düzen verdi ve kapıyı açtı. Annesi karşısında duruyordu.

"Hermione kızım, Lucy diye bir arkadaşın geldi."

"Lucy mi? Peki gelsin."

Annesi aşağı indi ve Lucy'e seslendi. Yukarı çıkan kızın ayak sesleti geliyordu.

Hermione içinden hayaller gerçekler diye geçirdi. Kapıdan girmesiyle arkasını döndü ve çığlık atacakken ağzını eliyle kapadı. Hermione:

"Malfoy senin burada ne işin var?"

"Bak dur çığırma sakin ol."

"Annem seni görse nolacak?"

"Sakin ol senden başka kimse beni Draco olarak göremiyor."

"Lucy olarak görüyor."

"Aynen öyle."

"Peki niye geldin?"

"Muggle dünyasını gezmek istiyorum."

"Seeen! Safkan büyücü, Aziz Malfoy?"

"Uf hadi ama."

"Tamam hadi gel."dedi ve ceketini aldı.

Merdivenlerden aşağı inerken Draco hala na'ptığının şokunu yaşıyordu. Ama rahatlamıştı da.

Hermione ise başka bir şey dileseydim olur muydu acaba diye düşündü. Gerçi bundan başka bir şey ister miydi emin değildi ama.

"Anne, biz dolaşmaya çıkıyoruz tamam mı?"

"Dikkat edin bi tanem."

Evden çıktılar. Anayoldan geçerken az kalsın Draco'ya araba çarpıyordu ki Hermione Draco'yu elinden tutup kurtardı.

"Burda dikkat etmen lazım. Ya çarpsaydı. Napardım. Hayır yani benim başıma kalıcaktın ya ondan diyorum."

İçinde kesinlikle dedi. Sana bi şey olsa ben yaşayamam diyemiyorum da.

"Can borcunu ödedin ha süper kahramanım."

Hermione gülümsedi. Hatırlıyordu, unutmamıştı.

"Gel Malfoy sana biraz yemek yedirelim. Karnın sırtına yapışmış."

____

Draco'nun midesine tamı tamına iki haftadır sütten başka bir şey girmemişti.

Öylesine kibar ve hızlı yiyordu ki. Hermione yemek yerken hep gülümsedi. Draco onun yanında olduğunu biliyor ve güvende, rahat hissediyordu.

"Hadi Granger, daha ne kadar bekleyeceğim."

"Hızlısın Malfoy."

"Ee ne sandın."

"Egoist."

"Beeen. Münasebet canım. Bir Malfoy ve egoist olmak ha. Yan yana bile olmuyor."

Hermione gülümsedi. Draco da.

Draco_Hermione

Bir insan bu kadar güzel gülebilir mi?

Yıldızabasalım🌟🌟🌟