zor hayat(dramione)

Hayatım

Kahvaltıda birbirlerini izlediler. Derste birbirlerini izlediler. Tenefüste birbirlerini izlediler. Öğle yemeğinde birbirlerini izlediler. Derste birbirlerini izlediler. Tenefüste birbirlerini izlediler. Akşm yemeğinde birbirlerini izlediler. Gece birbirlerini düşündüler.

Kahvaltıda birbirlerini izlediler. Derste birbirlerini izlediler. Tenefüste birbirlerini izlediler. Öğle yemeğinde birbirlerini izlediler. Derste birbirlerini izlediler. Tenefüste birbirlerini izlediler. Akşm yemeğinde birbirlerini izlediler. Gece birbirlerini düşündüler.

Kahvaltıda birbirlerini izlediler. Derste birbirlerini izlediler. Tenefüste birbirlerini izlediler. Öğle yemeğinde birbirlerini izlediler. Derste birbirlerini izlediler. Tenefüste birbirlerini izlediler. Akşm yemeğinde birbirlerini izlediler. Gece birbirlerini düşündüler...

Nasıl yapıyorlardı bilmiyorum ama, ikisi de birbirlerinin gözlerinin içine bakıp yine de ümide kapılmıyorlardı. Sadece ne kadar sevdiğini hatırlıyor, biraz daha seviyorlardı.

İkisi de kıldan ince hale geldiler. Ağlamaktan morarmış gözler, kalbinde eller ile çok benziyorlardı.

____

"LANET OLSUN!!!!! Seni seviyorum. Seni seviyorum. Seni seviyorum. Seni seviyorum. Seni seviyorum."

Sesi en sonunda fısıltıya döndü. Kimsenin duyması umrunda değildi.

Sadece bağırıyordu. Üç aydır dilini ısırmaktan bıkmıştı. Ağzına geleni söyleyip ağız dolusu küfrediyordu. Bir umut belki rahatlarım diye. Bir umut aşkımı duvarlar anlatabilirim, hapsedebilirim diye.

Duvarları yumrukluyordu. Sevdası onu öldürüyordu. İçimden çık diye çırpınıyordu. Dertleri yetmiyormuydu? Şimdi de dertlerin en büyüğüne sahip olmuştu.

"LANET OLSUN!!!!"

"Bence lanet okuma."

Hermione korkmuş kedi gibi duvarın arkasına saklanmıştı. O da ağlıyordu.

"Git sevdiğine sarıl, değerini bil. Yoksa duygularınız karşılıklı değil mi?"

"Hayır. Yani evet o da beni seviyor."

"Senden nefret etmem için bir sebep daha."

"Peki sen?"

"Ney ben?"

"Sen niye aşkının yanında değilsin?"

Hermionenin gözyaşları daha hızlı ve fazla akmaya başladı. Ama yine de gülümsedi. Hem de çok güzel görünüyordu.

Draco, bir insanın ağlarken nasıl bu kadar güzel olabildiğini düşündü.

"Ah evet aşkım. Beni sevmeyen, başkası için ölen  aşkım."

Draco önüne baktı. Sustu, ve ağladı. Hermione bir insanın ağlarken bile bu kadar karizmatik olabileceğine inanamadı.

"O... Ben... Ben onu haketmiyorum."

Draco'nun içi acıdı. Ona her şeyi hak ettiğini söylemek istedi ama yine her zamanki gibi tuttu.

"O benim onu hakedemeyeceğim kadar olağanüstü. Bir de bana bak. "

"Hayır, sen çok gü... da çirkin değilsin."

Salak Draco, salak Draco. Sen hayatında ondan daha güzel bir kız gördün mü?

Hermione, kafasını eğdi. Öyle ağlıyor, öyle hıçkırıyordu ki Draco'nun kalbini sıkıyorlar gibi oluyordu.

"Beni sevmiy..."

Draco dayanamadı ve onu öptü. Bittiğinde birbirlerine baktılar. İlk defa birbirlerine baktılar. Burunları değiyordu. Draco fısıldadı:

"Seni seviyorum Granger."

Hermione gözlerini açmadı. Yüzünde Draco'dan başka kimsenin anlayamayacağı bir gülümseme vardı. Aynı fısıltıyla karşılık verdi.

"Her şeyi biliyordun."

"Biliyordum."

"Bize geldin. Benim için."

"Senin için."

"Çünkü seviyordun."

Draco, Hermione'nin yüzünü ellerinin arasına aldı.

"Hermione, seni herkesten, her şeyden çok daha fazla seviyorum."

Hermione kafasını Draco'nun omzuna gömdü. Mis kokusunu içine çekti.

"Ben de seni."

İkisi bir süre öyle durdular.Draco Hermione'nin saçlarını okşadı, kokusunu içine çekti. Hayal ettiğinden daha güzeldi.

Hermione anlık bir şekilde kafasını kaldırdı.

"Peki niye benden kaçtın? Niye bana bunu yaptın? Niye bize bunu yaptın? Niye?"

"Senin iyiliğin içindi."

"Ne dediğinin farkında mısın? Senin iyliğin için, sen benim için ölürken senden uzak durdum."

"Hermione..."

"Benim iyiliğim için benden uzak durma Draco, benim iyiliğim için benim ol, her şeyim ol. Hayatım ol!"

Yıldızabasalım🌟🌟🌟