zor hayat(dramione)

Senin İyliğin

Ertesi gün sabah vedalaşıp ayrıldılar. Bayan Granger'ın zoruyla sarıldılar.

Hermione

Annem sarılmam için ısrar etti. Aman tanrım ne güzek kokuyordu. Ne kadar yumuşak sarılıyordu. Teni buz gibiydi, ama sıcak hissettiriyordu.

Draco

Sarılıyoruz. Bir insan bu kadar mı güzel sarılır. Sıcacık teni...

Yazar

İkisi sadece el sallamışlardı ama kalplerinden geçenleri gözleriyle anlatıyorlardı.

Draco, bıraktığı yerden süpürgeyi aldı ve uçtu. En nefret ettiği yere. Gerçi Hermione'nin olmadığı her yerden nefret ediyordu.

Uçarken düşündü. Şimdi n'olacaktı? Sonsuza kadar yabancı mı kalacaklardı?

Sonra geldiği gibi odasının penceresinden geçti ve yine başa döndü.

Aynanın karşısına oturdu. Yarın Hogwarts'a gideceklerdi.

Her şeyi düşündü. Hermione'nin dediklerini, kendi hissettiklerini, geleceklerini, ve en çok da geçirdiği o güzel günü...

Hayatı çok karmaşıktı. Belki hayatının anlamının onun olma ihtimali olsaydı, o kızıl kafalardan olmayı bile isteyebilirdi.

Ama öyle bir ihtimal yoktu. Onlarınki yasaktı. Aşk olamayacak kadar yasaktı. Hayatındaki her şey fazlasıyla yasaktı. Hayatı bile yasaktı. Belki de buna son vermek gerekirdi.

Ama şimdi olmazdı. Önce aşkına bir kere sarılması lazımdı. Bir kere kokusunu içine çekmesi gerekirdi.Belki de bu yasağı çiğnemesi en büyük yasağı bitirirdi.

____

Ağladı da ağladı. Elinden başka bir şey gelmiyordu. Ona bunu söyleyemezdi. Yanına gelmiş"Draco" demişti. Draco'ya daha önce kimse bu kadar güzel seslenmemişti. Bu kadar güzel gülümsememişti.

Draco sonra ona bakmıştı. Gözlerinin içine bakmaması lazımdı. İçindeki aşkı görmemesi gerekiyordu.

Kapuşonunu çıkarmadı. Hem morlukları hem de aşkını görmemişti. Ağzını açıp kapadı.  Ama sonra bir şey diyemedi, kaçtı.

Draco gizlice peşinden gitti. Kızlar tuvaletinde ağlıyordu.

"Söyleyemedim" diyordu. "Anlamadı. Gözlerimin içine bakıp aşkımı görmedi. Ölüyoruuuum."

Draco'nun içi acıdı. "Ölme aşkım." dedi içinden. "Senin için yaşayan ben için ölme hayatımın anlamı!" demek istedi, ama dilini ısırdı.

Biri içerde diğeri dışarda ağlıyordu. Seni seviyorum diyerek ölüyorlardı ama yaşatamıyorlardı. Ellerini uzatsalar değeceklerdi, ama Draco elini geriye çekiyordu. İstemese de yapıyordu. Kendini onun iyiliği için diyerek avutuyordu.

Oysa bilmiyorduki onlar birbirlerinin ilaçlarıydı. Bağımlıydılar. Birbirleri olmadan yaşayamayacak kadar...

Yıldızabasalım🌟🌟🌟