အဲ့ကတည္းက သက္တန္႔နားလည္လိုက္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို ပထမဆံုးအျမင္နဲ႔ မဆံုးျဖတ္ဖို႔ပဲ။ ထမင္းစားခန္းဟာ ပကတိတိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ သက္တန္႔ဟာ စကားတစ္ခြန္းေတာင္မဟပဲနဲ႔ ထမင္းကိုသာစိတ္ဝင္တစား စားေနတယ္။ လင္းလက္ၾကယ္ဟာ ဧည္သည္တစ္ေယာက္ပီပီ ေနရတာ ခက္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ သက္တန္႔ေရာင္က အသင့္ေခါက္ထားတဲ့ ေဘးနား႐ွိပုဝါနဲ႔ ပါးစပ္ကို သုတ္ရင္း ဖန္ခြက္ထဲက ေရကိုေသာက္လိုက္တယ္။ အေဒၚႀကီးကေတာ့ အဝတ္ေလ်ွာ္စက္ကိုအသံုးျပဳေနတယ္။
"လင္းလက္ၾကယ္~ မင္းထမင္းစားၿပီးရင္ TV ၾကည့္လိုက ၾကည့္ႏိုင္တယ္။ မုန္႔စားခ်င္ရင္ ေဒၚေဒၚႏြယ္ကိုေျပာ။ "
သက္တန္႔ေရာင္က သူမကိုတစ္ခ်က္မွမၾကည့္ပဲစကားေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခန္းတစ္ခုထဲကို ဝင္သြားတယ္။
သူမထမင္းစားလို႔အၿပီး မွာ ေဒၚေဒၚ ႏြယ္က TV လာဖြင့္ေပးတယ္။
အဂၤလိပ္ကားေကာင္းတာနဲ႔ သူတစ္ထိုင္တည္းၾကည့္ျဖစ္တယ္။ သူမဇာတ္ကားတစ္ကားၾကည့္ၿပီးတဲ့အထိ သက္တန ့္ေရာင္ကိုလံုးဝမေတြ႔ရ။ ဒါေၾကာင့္ ခုနက သက္တန္႔ေရာင္ဝင္သြားတဲ့အခန္းဘက္ကို လွည့္ၾကည့္မိတယ္။" သမီးငယ္...ပ်င္းေနၿပီလား။ မမေလးက အဲ့လိုပဲ ဒီလိုပိတ္ရက္ဆို စာဖတ္ခန္းထဲမွာပဲအခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိကုန္ေနတတ္တယ္ကြဲ႔။"
လင္းလက္ၾကယ္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အေဒၚႀကီးလက္ထဲမွာ အေအးခြက္ တစ္ခြက္နဲ႔ သစ္ေတာ္သီးေလးေတြ၊ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးကို ခြဲကာ တစ္ေယာက္စာစားယံုေလးထည့္ၿပီးယူလာတာကိုေတြ႔ရတယ္။
အဲ့ေနာက္မွာ အေဒၚႀကီးက သူ႔ေ႐ွ႕က ခံုေပၚခ်ေပးလိုက္တယ္။" မပ်င္းပါဘူး။ အန္တီ~လင္းလက္ေနတတ္ပါတယ္။"
"အင္းပါ။ ေဒၚ ေဒၚ ထမင္းသြားခ်က္ရဦးမယ္ညေနစာအတြက္။ သမီးငယ္။ စားခ်င္တာ႐ွိရင္ ။ ေဒၚႏြယ့္ကိုေျပာေနာ္။"
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ခ်စ္လွစြာေသာ
Фэнтезиသက္တန္႔ေရာင္သည္ မိန္းမသားျဖစ္ေသာ္လည္းထက္ျမက္ၿပီးရင့္က်က္ကာလုပ္ငန္းတစ္ခုကိုဦးေဆာင္ေနသူ.... လင္းလက္ၾကယ္ ဆိုတဲ့မိန္းကေလးကေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနကာကေလးဆန္လြန္းသူ..ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေနသူတစ္ေယာက္.. လင္းလက္ၾကယ္ရဲ႕...