ခ်စ္​လွစြာ​ေသာ

အပိုင္​း ၄. စာခ်ဳပ္​စာတမ္​း

အ​ေတာ္​ကုိပ်င္​းစရာ​ေကာင္​းတယ္​ ...
​ေဒၚ ႏြယ္​က ပ်င္​းရင္​စာဖတ္​ဖို႔​ေျပာတယ္​။ သို႔​ေပမယ္​့ သူမကစာအုပ္​​ေတြကိုစိတ္​မဝင္​စား။ စာအုပ္​နဲ႔ထိလို႔မရဘူး။ အလက္​ဂ်စ္​႐ွိလို႔ပါ..

ဒါဆို ဟုတ္​ၿပီ။ TV ၾကည္​့ရသည္​လည္​း ပ်င္​းလာၿပီ။ သူမ ဒီအိမ္​မွာ ​ေနတာ ႏွစ္​ရက္​​ပဲ႐ွိ​ေသးတယ္​ ။ ပ်င္​းလြန္​းလို႔အ႐ိုး​ေျမက်​ေတာ့မယ္​။
အိမ္​မွာဆို မနက္​၉​ေလာက္​ကတည္​းက ဒ႐ိုင္​ဘာဦး​ေလးႀကီးနဲ႔ ဟိုသြားဒီသြား။ ငါ​ေလးကအစားတစ္​လိုင္​းတစ္​​ေယာက္​ပါ​ေနာ္​။
အခု​ေတာ့​ေျခ ခ်ဳပ္​က်​ေနခ်က္​ကျမင္​မ​ေကာင္​း။

​ေဒၚ ႏြယ္​တစ္​​ေယာက္​ က​ေတာ့ လင္​းလက္​ၾကယ္​ကို မသိမသာ​ေရာ သိသိသာသာ​ေရာ လာလာ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့ ကာ​ေစာင္​့ၾကည္​့​ေန​ေလရဲ႕။အဲ့က​ေလးမရယ္​လည္​း ..အင္​း .. ဆိုဖာခံုမွာထိုင္​​ေနတာက ဆူပုတ္​​ေနတာပဲ။ ခပ္​ပါးပါးႏႈတ္​ခမ္​း​ေလးကို​ေထာ္​ထား႐ွာတယ္​။ တြန္​႔လိမ္​ၿပီးအိပ္​လိုက္​ထလိုက္​​ေၾကာင္​့ ​ေခါင္​း​ေလးလည္း​ဆုတ္​ဖြာ​ေန​ေတာ့တာပဲ။
အဲ့ပံု​ေလးကိုၾကည္​့ၿပီး ရယ္​​ေမာမိရ။

​ေန႔လည္​ ၁နာရီခြဲ​ေလာက္​မွာ သက္​တန္​႔​ေရာင္​ဟာ ထမင္​းစားဖို႔အိမ္​ကိုျပန္​​ေရာက္​လာတယ္​။ အဲ့ခ်ိန္​သူမက ဆိုဖာ​ေလး​ေပၚမွာ ​ေခြ​ေခြ​ေလးအိပ္​​ေန​ေလရဲ႕။

​ေဒၚ ​ေဒၚႏြယ္​ဟာ သက္​တန္​႔ကိုၾကည္​့ၿပီး ျပံဳးကာစကားစ​ေလရဲ႕။

"ျပန္​လာၿပီလားမမ​ေလး။ ​ေဒၚႏြယ္​ႏိုးလိုက္​မယ္​။ ထမင္​းစားလို႔ရၿပီ​ေနာ္​ အဆင္​သင္​့ပဲ.."

"အင္​း"

သက္​တန္​႔​ေရာင္​က ပန္​းႏု​ေရာင္​ႏႈတ္​ခမ္​း​ေလးကို​ေထာ္​ၿပီး အိပ္​​ေနတဲ့သူမ​ေလးကို တစ္​ခ်က္​​ေလး မတ္​တပ္​ရပ္​ၾကည္​့တယ္​။ ၿပီး​ေနာက္​မွာ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆးနဲ႔ပဲ ထမင္​းစားခန္​းထဲကိုဝင္​သြားရဲ႕။ ​​ေဘစင္​က ​ေရသံကို ၾကားၿပီးတဲ့​ေနာက္​မွာ​ေတာ့ ​ေဒၚႏြယ္​ဟာ လင္​းလက္​ၾကယ္​ရဲ႕ လက္​​ေမာင္​း​ေလးကိုခပ္​ဖြဖြ​ေလးဆြဲယမ္​းလိုက္​တယ္​။