ခ်စ္​လွစြာ​ေသာ

အပိုင္း ၁၄ ေလႏုၾကမ္း

ZawGyi Ver:
အပိုင္း ၁၄ ေလႏုၾကမ္း

မ်က္စိ ေရွ႕က ေကာ္ဖီ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းကို မ်က္ေတာင္မခတ္မိေလာက္ေအာင္ ၾကည့္မိေနသည္။ မနက္ခင္း ခပ္ေအးေအးက ဂႏၲဝင္ ဆန္ေအာင္ ျငိမ္သက္ေနေသာ္ျငားလည္း သက္တန္႔ေရာင္ ရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ ဆယ္ႏွစ္ၾကာမွ တစ္ႀကိမ္ျပန္လည္ေျဗာင္းဆန္ေနခဲ့သည္။

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း လက္ပတ္နာရီကို ငံုၾကည့္မိသည့္အခါ ၆ နာရီခြဲ ။ တစ္ညလံုးလဲ ေတာင္ေတြးလိုက္ေျမာက္ေတြးလိုက္ျဖင့္ သူမ ႏွလံုးသားထဲမွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေနရာယူခဲ့သည့္လူတစ္ေယာက္ ႏွင့္ လင္းလက္ၾကယ္က လြန္ဆြဲေနခဲ့သည္။

သူမ စိတ္အေျခအေနကို ေကာ္ဖီခါးသက္သက္ျဖင့္ ၿငိမ္သိမ္ေစလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ သူမ ေျခလွမ္းႀကဲမ်ားျဖင့္ ထိုကေလးမေလး၏
အခန္းတံခါးဝသို႔ေရာက္လာေလသည္။

သူမ ခါးကို မတ္လိုက္ကာ အားတင္းရင္း အခန္းတံခါးေခါက္ရန္ လက္လွမ္းလိုက္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တံခါးက တစ္ဖက္မွ သူ႔အလိုလိုပြင့္လာသည္။

" ဟို ... ႏိုးၿပီ "

ေခါင္းကို ငံုထားကာ မရဲတရဲႏွင့္ေျပာလာေလသည္။ ေျခမေလးကို ကုတ္ထားကာ လက္ေလးႏွစ္ဖက္က တစ္ဖက္ကို တစ္ဖက္ သိပ္သည္းစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။

ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာႏုေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးႏွင့္ ရွပ္အက်ီအျဖဴ လႊလႊေလးကို ဝတ္ထားကာ။ အညိဳေရာင္ခပ္လြင္လြင္ ဆံသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြဟာ သူမ လည္ပင္းနားမွာ ကလူကာ က်ီစယ္လို႔ေနသည္။
သက္တန္႔ေရာင္ ေငးေမာေနရာမွ။

" အင္း .. ၿပီးေရာ မနက္စာ လာစားေလ ။ ၿပီးရင္ သြားၾကမယ္။ "

...........................

ကားဘရိတ္အုပ္သံ...
ကားစတီယာတိုင္၏ လည္ပတ္မႈႏႈန္း....
ကားထဲမွ အေမႊးရန႕ံ...
လမ္းေကြ႔ေလးေတြ ...
သစ္ပင္ ခပ္စိမ္းစိမ္းေတြ
ျမက္ခင္း စိမ္းစိမ္းေတြ....
ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ ျပယုဂ္ အေဆာက္အအံု ခပ္ႀကီးႀကီးေတြ...
ဖြင့္ထားတဲ့သီခ်င္းသံ ခပ္ညိမ့္ညိမ့္ေလး ...
ႏွလံုးသား၏ လစ္ဟာေနမႈေတြ.....
မီးနီေလး....
အရာအားလံုးကို လင္းလက္ၾကယ္ လိုက္မွတ္ေနမိသည္။