BNHA One-shots

hayat senin kadar güzel

Ship: MomoJiro

Tür: fluff

Jirou, soğuktan titreyen parmaklarını cebine soktu ve anahtarını çıkardı. Anahtarı deliğe yerleştirmek çok zor olmuştu. Titreyen parmaklarıyla bunu yapmak imkansız gibiydi. 

Sonunda anahtar, deliğe girdiğinde yüzüne buruk bir ifade yerleştirdi ve kapıyı hızlıca açtı. Kapıyı açmasıyla içeri dalması bir olmuştu. İçerisi, dışarıya göre oldukça sıcaktı. Jirou, titreyen kirpiklerinin ardından ışığı açık olan salona baktı.

"Momo," diye seslendi ev arkadaşına. Aynı zamanda botlarını çıkarıyordu.

"Hoş geldin, Jirou!" İçeriden Momo'nun canlı sesi duyulmuştu. Salona girdi ve alışılmadık bir manzarayla karşılaştı. Gözleri irileşirken eli istemsizce ağzına gitmişti. Ayrıca bir kaç adım geri kaçmıştı.

"Bunlar..." diyebildi yorgun sesiyle. Momo, başını duvardan çekip kendisine göre kısa boylu olan kızın suratına çevirdi. "Momo... Neden...?" dedi Jirou kolunu kaşırken.

Gözlerini, salondaki duvarların üzerine yapıştırılmış olan fotoğraflarda gezdirdi. Momo, her anını fotoğraflayan birisiydi ve çektiği fotoğraflarını duvarlara yapıştırmıştı.

Duvarlarda tek bir tane bile boşluk kalmamıştı. Her tarafta çiçek, ağaç, böcek, hayvan, manzara resimleri vardı. Jirou gergince gülümsedi.

"Jirou," dedi Momo ifadesizce. Yaklaştı ve kısa boylu kıza doğru eğildi. "Hayat fazla güzel..." Jirou gözlerini irileştirip Momo'dan bir kaç adım uzaklaştı. "Vazgeçilemeyecek kadar güzel." Momo, bunları söylerken gözleri istemsizce dolmuştu. "Lütfen gitmeye kalkışma... Bırakma beni." Momo'nun zayıf ve titrek çıkan sesine karşılık Jirou ona yaklaştı ve parmak uçlarında yükselip Momo'ya sarıldı.

Hiç şüphesiz Momo, Jirou'nun günlüğünü okumuştu. Jirou buna fazla sinirlenmişti. Sonuçta özel hayat diye bir şey vardı. Fakat Momo'nun bu acı dolu hallerini gördüğünde ona kızmak imkansız bir hâle gelmişti.

"Shh," dedi Jirou, Momo'nun sırtını sıvazlarken. Jirou şaşırmıştı. Momo'nun ona değer verdiğine inanamıyordu.

"Söz ver, Jirou. İntihara kalkışmayacağına söz ver." fısıldadı siyah, uzun saçlarını topuz yapmış olan kız. Jirou'nun içini gereksiz bir heyecan kaplamıştı. Acaba Momo'da onu mu seviyordu?

Fakat bu düşünceyi bir kenara itti. Arkadaşı için endişeleniyordu sadece. Başını aşağı yukarı salladı.

"Söz veriyorum. Özür dilerim," dedi kollarını gevşetmeden. 

Aradan 20 sene geçmişti. Jirou, kahvaltısını bitirip çiçekleri sulamak için bahçeye çıktı. Momo haklıydı. Hayat, zorlukların yanı sıra yaşanmaya değer güzelliklere de sahipti.

Bahçedeki işini bitirince içeri geçti ve kendisini tekli koltuğa bıraktı.

Gözleri o sırada masanın üzerindeki polaroide takılmıştı. Hemen yanında ise sevdiği kadınla çekildiği bir resmi vardı. Momo hayattayken hatırlanmaya değecek anıları olmuştu. Ona açılabilmişti. Hatta karşılık bile alabilmişti. Güzel bir hayat yaşamıştı Jirou.

Momo güzel şeyleri resmetmeyi severdi. Jirou ise güzel şeyleri izlemeyi severdi. Bu yüzden Momo, Jirou'yu çeker, Jirou'da Momo'yu izlerdi sürekli.