" နမ္ဂြၽန္ေရ .... ငါမင္းကိုေျပာစရာ႐ွိတယ္ ... "
" အင္း .... ေျပာေလ အခ်စ္ .... "
ေရခ်ိဴးခန္းထဲမွာ သူနဲ႔ကိုယ့္ရဲ႕အဝတ္အစားေတြကို ဇလံုထဲထည့္ကာ ကုန္း႐ုံးေလ်ာ္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာကာ တံခါးအေပါက္ဝမွာထိုင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်စ္ေတာ္ေလး
တကယ္ဆို ဒီေန႔ကအလုပ္ပိတ္ရက္ေတာ့မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ သူဖ်ားခ်င္ေနတယ္ဟုဆိုကာ အနားနားမွာေတာက္ေလ်ာက္ကပ္ေနသည္ကတေၾကာင္း အရင္ေန႔ကလိုအျပင္ကိုေလ်ာက္ထြက္ေနမည္ကိုဆိုးသည္ကတေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္အလုပ္မသြားျဖစ္ေပ။
သူလည္းအခုတေလာ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚအလိုက္သိတက္လာသည္ဆိုရမည္။ အရင္ကဆို ေရခဲေသတၱာထဲမွာသူ႔ဖို႔စားစရာမ႐ွိလို႔ေအာ္ဟစ္ေနတာမ်ိဴးတို႔ ၊ သူ႔ရဲ႕ Mario အ႐ုပ္ေတြကို ဂ်ီမင္ေလးယူသြားလို႔ ဂ်ီက်တာမ်ိဴးတို႔ ၊ အခ်ိန္မ႐ွိ အခ်ိန္႐ွိ အိပ္ရာကအတင္းႏိႈးၿပီး ဗိုက္ဆာတယ္ဆိုၿပီး ဂ်စ္ကန္ကန္လုပ္တာေတြသိပ္မ႐ွိေတာ့ဘူး။
အရင္ကဆူပူေနရမဲ့အခ်ိန္ေလးေတြအစား ကြၽန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနရင္ မ်က္ေစာင္းထိုးေနရာေလးမွာဝင္ထိုင္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုေငးေနတက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္အိမ္မႈကိစၥအလုပ္လုပ္ေလးေတြလုပ္ေနရင္လည္း တခါတခါအေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ကာ ေက်ာျပင္ကိုခပ္ဖြဖြနမ္းေနတက္သည္။ တခါတေလ အလုပ္အရမ္းက်ပ္တဲ့ေန႔မ်ိဴးေတြဆို ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေနာက္က်ခဲ့ရင္ ညနက္တဲ့အထိအိပ္မေနဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုထိုင္ေစာင့္ေနတက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ပင္ပန္းလြန္းလို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္ညီးညဴေနမိတဲ့အခ်ိန္မွာဆိုရင္လည္း သူကရင္ခြင္ထဲအတင္းတိုးဝင္ကာ " သနားလိုက္တာ " ဆိုၿပီး႐ႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေနတက္ျပန္ေရာ .....
ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိေနတာေတာ့အေတာ္ၾကာၿပီ။ သူခုတေလာကြၽန္ေတာ့္ဆီပိုက္ဆံမေတာင္းေတာ့ဘူး ။ ၿပီးေတာ့ ေရခဲေသတၱာထဲမွာလည္း အရင္လိုသူႀကိဳက္တဲ့မုန္႔ေတြ႐ွိမေနျပန္ဘူး။ သူ ဘာေတြေျပာင္းလဲလာတာပါလိမ့္။ ခုလည္း .... ေရခ်ိဴးခန္းတံခါးဝမွာဒူးေလးပိုက္ကာက်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္အဝတ္ေလ်ာ္တာကိုေငးေနျပန္တယ္ ။ သူ႔ေမးေလးမွာလက္ေလးေထာက္ၿပီး အေလးအနက္ေတြးေတာေနဟန္ျပဳၿပီးမွ
VOCÊ ESTÁ LENDO
Take Me To The Moon
Fanficစိတ်ကူးရှိရာချရေးမဲ့ Free plot Fictionပါ။ ဟာသဘက်ပိုသွားမှာပါ ><