ခေါက်ဆွဲပြုတ်တစ်ပွဲမှအစတည်သည်....။
" ခရီးထွက်ချင်လိုက်တာ NamJoon ..."
အလုပ်လုပ်နေတဲ့ မိမိပေါင်းပေါ်ကိုခေါင်းလာအုံးအိပ်ရင်း ပီဇာကိုပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းရင်း ပလုတ်ပလောင်းနဲ့ အမောင် SeokJinလေးက အာလေးသံနဲ့ပြောပါသည်......။
တကယ်ပါနော်။ ကိုယ့်မှာဒီလောက်စာရင်းဇယားတွေနဲ့ရှုပ်ရှက်ခတ်လို့ခေါင်းတောင်မဖော်နိုင်တဲ့အချိန်မှာ သင်းလေးကခရီးထွက်ချင်သေးသတဲ့......။ အလုပ်လေးဘာလေးဝိုင်းကူပေးရမလား။ ဘာလားညာလားတစ်ခွန်းမမေးတဲ့အပြင် ပေါင်ပေါ်လာအိပ်နေတာသာကြည့်ပေတော့.........။
" ဟာ....... Kim NamJoon !! ငါပြောတာကြားရဲ့လား....!! "
ဟော......။ ဒီတစ်ခါတော့အသံက စိတ်မရှည်တော့တဲ့လေသံနဲ့။ မဖြစ်ချေဘူး အလိုက်သိဖို့လိုပြီ...... Kim NamJoon....။
" ကိုယ်မအားဘူးလေ အချစ်ရယ်......ခုတလောအလုပ်တွေအရမ်းပိနေတာ အချစ်လည်းသိသားနဲ့......."
ပေါင်ပေါ်အိပ်နေတဲ့သူ့ကိုမကြည့်အားဘဲ စာရင်းကိုသာအာရုံစိုက်ရင်းဖြေလိုက်တော့.......။
" အူဝါးးးးးးး!!!! KIM NAM JOON! အစုတ်ပလုတ်ကြီးငါ့ကိုမချစ်တော့ဘူး ...!!! အီးဟီးဟီးးးးး!!!!! "
အောင်မလေး။ အောင်လိုက်တဲ့အသံဗျာ။ အရှေ့ခုနစ်အိမ် အနောက်ခုနစ်အိမ်ကတော့ကျွန်တော့်ကို ကိုယ့်လင်လေးကိုနှိတ်စက်နေပြီလို့ထင်ကြမှာပဲ။ တကယ်တော့အသံနဲ့နှိတ်စက်နေတာက သူ။ ဘယ်နှယ့် ပေါင်ပေါ်ကထလာပြီး နားနားမှာလားကပ်ပြီးအော်ငိုတာ.......။
ကြည့်ဦး။ ငိုတာကလည်းမျက်ရည်လည်းမထွက်ဘူး။ မျက်လုံးကြီးစုံမှိတ်ပြီးအကြိုက်ကိုအော်နေတာ။ သူ့အသံကြီးကြောင့် ကိုယ်ပါငိုချင်လာပါပြီနော်.....အဟင့်....။
မဖြစ်ဘူး။ Kim NamJoonရေ။ အလုပ်ကနောက်ထား အခုတော့အရင်ချော့ပါဟ။ မဟုတ်ရင် ဆူပူမှုနဲ့ရပ်ကွက်ရုံးရောက်ရတော့မယ်....။
ESTÁS LEYENDO
Take Me To The Moon
Fanficစိတ်ကူးရှိရာချရေးမဲ့ Free plot Fictionပါ။ ဟာသဘက်ပိုသွားမှာပါ ><