Hate At First Sight

Chapter 11

I said before na slow UD ito pero ang daming ideas na pumapasok sa utak ko haha

Okay back to our story

~~~~

Andy's POV

Dahil malapit na rin umalis ng bansa si Nathan ay mamimiss ko siya dahil ilang araw ko rin hindi makikita ang lalaking iyon. Pero bago siya umalis ay palagi ako bumibisita sa kumpanya niya pero pagkarating ko sa palapag kumg nasaan ang opisina niya ay nakita ko si Nathan may karga na isang baby.

"Sir, I think you can be a good father in the future." Sabi ng assistant niya.

"Really?" Nakangiting sabi ni Nathan habang nakatingin pa rin sa baby. Kita nga sa mukha niya ang saya. Nakaramdam ako ng inggit noong makita ko kung gaano kasaya ang mukha ni Nathan ngayon. Kaya hinaplos ko ang tyan ko na wala namang bata sa sinapupunan ko. Napapaisip tuloy ako bigla kung hindi ako nakunan noon siguro may anak na kami ni Nathan.

Yumuko na lang ako dahil gusto tumulo ng luha ko. Nasasaktan ako na ewan, siguro natatakot lang ako iwanan ni Nathan at makahanap siya ng ibang babae. Tutal hindi naman niya ako mahal kaya pwede pa siya makahanap ng ibang babae na mamahalin niya.

"Andy?" Pinahid ko na ang luha ko namg napansin niya ako nakatayo dito. Inangat ko na ang paningin ko sa kanya at ngumiti akong pilit sa kanya pero humarap siya sa kanyang assistant na ngayon ay karga na nito yung baby. "Just leave us."

"Okay, sir. Call me if you need something." Tumango naman si Nathan bago kami iwanan ng assistant niya.

"What's wrong? Why are you crying?" Pagaalalang tanong nito. Kung hindi ko lang alam na hindi ako mahal ni Nathan ay baka kiligin na ako dahil concern siya sa akin.

"I feel jealous." Pabulong kong sagot sa kanya.

"Jealous? Bakit naman?" Halatang naguguluhan siya sa nangyari.

"Because you look so happy when you're carrying a baby. Iniisip ko tuloy pabaya ako kaya namatay ang bata nasa sinapupunan ko noon." Napakagat labi ako dahil ayaw ko umiyak sa harapan ni Nathan.

"Andy, listen. Maybe I'm so happy while carrying a baby dahil excited na ako magkaroon ng anak pero hindi naman ako nagmamadali kung hindi ka pa handa."

"Why me? Hindi mo naman ako mahal at saka pwede ka pang makahanap ng ibang babae na mamahalin mo."

"Silly. Ikaw lang ang asawa ko. Wala ng iba."

"But I ready to have a baby with you kaya lang natatakot ako baka iwanan mo ko pag may nakita ka ng ibang babae." Sabi ko pero kinarate chop niya ako sa ulo, hindi naman ganoon kalakas. "Aray naman!"

"Sira ka talaga. Kung anu-ano ang pinagiisip mo diyan. Ang sabi ko nga hindi naman ako nagmamadali at hindi ako maghahanap ng ibang babae. Maybe I am a playboy pero nagbago ang lahat noong nagpakasal tayo."

"What do you mean? Mahal mo rin ako? Pero ayaw ko umasa." Bwesit na luha ito kanina pa pumapatak.

He sighed...

"Hay naku Andy, come with me. Sa loob tayo magusap na dalawa." Sabay hila niya sa braso ko at sumusunod ako sa kanya papasok ng opisina. Narinig ko ang paglock ng pinto. Akala ko ba maguusap lang kami?! "Do you really insist?"

"Yes." Simpleng sagot ko.

"Okay, if you really insist at pagbibigyan kita pero hindi ako mangangako na makakabuo tayo agad." Ngumiti ako sa sinabi nito. Napapayag ko rin siya. Pinahiga na niya rin ako sa sofa, parang sofa bed nga ito o baka sofa bed talaga.

Pagkatapos nangyari sa amin dito sa opisina niya ay pakiramdam ko mahal ko talaga ako ni Nathan, kahit alam kong malabo mangyari iyon pero maingat siya sa bawat galaw niya.

"Nathan, thank you." Nag ayos na ako ng sarili ko at umupo na sa sofa pero masakit pa rin.

"I hope there is no regret after what we did." Nag aayos na rin siya ng sarili niya, kahit rin yung long sleeve blue polo niya ay nagusot na rin.

"No, hindi ako nagsisi sa nangyari. Siguro nga noong una nagsisi ako dahil hindi ko pa alam na may gusto na ako sayo."

"Why you are so damn honest, babe?" Natahimik ako sa tanong nito. Kahit rin ako ay hindi ko alam kung bakit.

"Dahil mahal kita kaya iniisip ko na maging honest sayo. Since I know everything about you, your background kaya iniisip unfair naman kung hindi ko sabihin sayo ang tungkol sa akin."

"I like you for being honest at ang laki ng pinagbago mo simula noon." Umupo siya sa tabi ko na may ngiti sa mga labi niya.

"Sabi ko nga sayo gagawin ko lahat para sa asawa ko."

May narinig akong kumatok sa pinto kaya agad kami ni Nathan napatingin doon. Kaya tumayo na ulit si Nathan para i-unlock ang pinto.

"Why it's locked, sir?" Tanong ni mr. Assistant.

"Sorry about that." Natatawang sagot ni Nathan kaya ako pakiramdam ko umaakyat ang dugo ko sa ulo. "Do you need anything?"

"Yes because I would like to remind you about your schedule for today and tomorrow, sir."

"Okay, tell me what are my schedules."

Tumingin naman siya sa hawak niyang tablet kung saan niya nilalagay ang mga schedule ni Nathan.

"You have to arrive in the airport at eight in the evening tonight because you need to be in Germany before a day after tomorrow."

"Too early but okay."

Oo nga pala mamaya na ang alis ni Nathan mamimiss ko ang presensya niya dahil mawawala siya ng matagal.

"But make sure you have to remind me again."

"Okay, sir." Sabi niya bago umalis. Sinarado na ulit ni Nathan ang pinto pero hindi na nilock.

"Oh, what's wrong? Bakit ka malungkot? Parang kanina lang ay-- don't tell me nagsisi ka na sa nangyari."

"Hindi ah. Nalulungkot lang ako dahil mamaya na yung alis mo tapos matagal ulit bago tayo magkita."

"Kinaya natin ng tatlong buwan na walang communication, Andy and I'm sure one month we can do it again pero may communication na ulit tayo. You can call me anytime you want."

"Ayaw ko naman makaisturbo sa trabaho mo."

"Kahit kailan hindi ka naging isturbo sa akin, you are my wife now. You can barged in anytime you want ayos lang sa akin kahit busy pa ako sa trabaho ko, bibigyan pa kita ng oras kaysa ang trabaho ko."

"Parang dati lang ayaw mo sa akin pinipilit mo kong umalis ng opisina noon dahil sakit lang ako ng ulo."

"Dati, oo sumasakit ulo ko sayo pero ngayon nasanay na ako at hindi ako sanay na wala ang presensya mo."

Pakiramdam ko nagcoconfess sa akin si Nathan, eh.

"Maghihintay na lang ako sa pagbalik mo." Tumayo na ako para lumapit sa kanya at hinalikan siya. "One month, right?"

"Yes, one month and after that magkikita naman ulit tayo at magkasama lalo na after my meeting overseas ay kasal na ni Ethan at Ariana."