VEFÂ

2.bölüm

Gazetecilik bölümüne ilk olarak lisedeyken ilgi duymaya başlamıştım.Elime geçen ne varsa bakar okurdum.Bu bazen gazete parçası olur,bazen de elime geçen çeşitli dergiler olurdu.Kısacası okuyup, araştırmayı ve paylaşmayı çok severdim.Ailem her zaman bana bu konuda saygı duydu ve benim ideallerime destek oldular.Bursa'da mazbut bir ailenin çocuğuydum.
İstanbul'a geldiğimde en çok korktuğum şey ise; çevremdeki saf ve temiz beyinlerin yanı sıra ahlaksız,durdurak bilmeyen,parayı ve gücü mutluluk sanan şahsiyetlerin de hayatıma girmesiydi.Buyüzden çevremi olabildiğince küçük tutmaya çalışıyordum.Kimseyi dinini yaşayıp yaşamamasına göre değerlendirmeyi sevmiyordum.Benim için önemli olan şey ruhunun ve karakterinin güzel olmasıydı.Mehtap hocam da bu kişilerden biriydi.Problemli bir evliliği olan,evlatlarıyla imtihanlar yaşayan ama her şeye rağmen öğrencilerine daima destekleyici ve motive edici davranan,asla kendi hayatını ve olumsuzluklarını öğrencilerine yansıtmayan biriydi.Belki de büyüzden koca İstanbul'da en çok ona yakın hissediyordum kendimi.Okul dışında da görüşüyorduk .Bölümümün başından beri benle ilgilenip annemin yokluğunu neredeyse aratmıyordu.
Kalan 2 dersimi de verip okuldan ayrılmıştım.Yurda varmam akşamı buluyordu.Yurtta ise akşamları odama çekilir,internet deryasında girmediğim haber sayfası kalmazdı.Çoğunlukla odamda araştırma ve okumayla ilgilenir daha sonra uyuyana kadar ibadete ayırırdım vaktimi.Yurttaki kızların hepsi anlayışlı kızlardı.Sakin ortamı sevdiğimi bildiklerinden geceleri odayı bana bırakırlardı.4 yıl onlarla iyi kötü ,bir şekilde geçmişti.Hepimiz farklı şehirlerde oturuyorduk ama yurttan ayrılsak bile yine de bir araya gelmeyi istiyorduk.Her şeye alışsam da ailemin yanı gibi değildi tabi burası.Her akşam annemle konuşurduk , dertleşirdik.O aramasa ben arardım.Sesimi duymadığında çok özlüyordu.
Bitirmem gereken "Farklı Hayatlar"projesi için tekrardan bilgisayarın başına geçmistim.O anda içimden daha yeni geçirmiş olduğum annem aradı.
-Selamun aleyküm evladım, nasılsın?
-Aleykum selam annecim.Çok şükür iyiyim, yurttayım,çalışıyordum.Siz nasılsınız ? Yusufla, babam nasıl?
-Elhamdülillah iyiler yavrum.Yusuf yarınki sınavı için erkenden uyudu.Baban da odaya çekilmiş Kur'an okuyor.Derslerini verdin mi bugün?
-Selamımı söylersin annecim.Çok şükür bütünlemeden de geçtim.Ama söylemem gereken bir şey var.Yaz için İstanbul'da bir planım yoktu,yanınıza gelmeyi düşünüyordum.Fakat Mehtap Hocamla konuştuk.Sana bahsettiğim proje için çalışmalarımı bir an önce tamamlamam gerektiğini söyledi.Hocamızın yürütmüş olduğu, Türkiye genelinde bir çok ünlü araştırmacı ve sosyologların da yer almış olmasından dolayı , bu proje tezim için önem teşkil ediyor.Bir süre daha İstanbul'dayım buyüzden.Dualarına ihtiyacım var annem.
-Babanla ben her gün senin için dua ediyoruz annecim.İçin rahat olsun.Allah yardımcın olsun.En kısa zamanda işlerini halledip gelmeni bekleyeceğiz.Bu arada Hale teyzen de Manisa'dan geldi.Burda bizimle beraber.Sana selamı var.Öpüyoruz annem hayırlı geceler.
-Aleykum selam annecim.Sizi seviyorum.Kendinize iyi bakın .Allah'a emanet olun.
Annemin sesi beni ferahlatıyordu.Böyle bir aileye sahip olduğum için çok nasipli olduğumu biliyordum.Allah kimseyi sevdiklerinden ayırmasın..