VEFÂ

5.Bölüm

  Epey vakit olmuştu çalışmaya başlayalı.Sena çalışırken gerçekten konsantre olmayı iyi başaran öğrencilerimden biriydi.Saatlerce hiç ara vermeden çalışmaya devam edebilmek büyük bir gayretti onun için.Ayrılmamız gerekiyordu.Onu metrobüs durağına kadar arabayla bıraktım. Arabadan inerken:
-Her şey için sağolun hocam.Görüşmek üzere , dedi.
  Sabah buluştuğumuzda gözlerinin içi gülüyordu , ayrıldığımızda ise  gözlerindeki o neşe gitmiş , sanki kafası bir şeye takılmış gibi duruyordu.Onun dünyasını çoğu zaman berrak, saf ve çok duru olduğununu düşünürken  kimi zamansa karmaşık ve derin bir ruhaniyata sahip olduğu hissine kapılıyordum.
    Trafik tahmin ettiğim gibi bu saatte oldukça sıkışıktı.Önde  kağnı gibi giden arabalar yolu açmadıkça ,duruşmaya yetişemiyeceğimin farkındaydım.Çantamda duran boşanma evraklarına bakmak için yan koltuğa uzandığım esnada telefonum çaldı.Çetin arıyordu. Açmayacağımı biliyordu teli, ama ısrarla çaldırmaya devam ediyordu.
-Efendim?
-Nerdesin sen duruşma saati geldi.Avukatın da yok ortada.Kim bilir nerde ne halt yiyorsun.Gidiyorum ben.Senin gibi ciddiyetsiz bir kadının lafına kananda kabahat. Boşanmak istiyorum diye tutturan sensin.Hala dışarlarda sürtüyorsun.Aklın nerdee?
-Çetin hakaretlerini bir kenara koy lütfen.Geliyorum yaklaşık 15 dakikaya ordayım.Avukatıma ulaşırım.Bekle ordan bir yere ayrılma.
   Telefonu yüzüme kapatmıştı her zamanki gibi.Hayatımı zindana çeviren bu evlilik beni 10 yıl daha yaşlandırmıştı.Bir türlü bitmek bilmeyen işkenceydi bu.Artık kurtulmama ramak kalmıştı.Biticekti sonunda. Tekrar evrakları yoklamak için çantama baktığımda göremedim bir türlü.İyice gerginleşmiştim.Trafik o esnada çözülmüştü.Yola devam ediyordum öteki yandan elimi çantada gezdiriyordum.Hayır bu olamazdı. Evraklar çantamda gerçekten yoktu.Sabah evden çıkarken çantama koyduğumdan emindim. Muhtemelen Sena'yla çalışırken proje dosyalarının arasına karışmıştı.Arabayı yol kenarında uygun bir yere çekip durdurdum. Takaatim kalmamıştı artık şu andan itibaren.Her şeye yetişmeye çalışırken , sürekli  düzeltmek için çabalarken daha da işi batırmak beni artık çileden çıkarmıştı.Hayatımda ilk defa  o an da ölmeyi isteyecek kadar çaresizdim. Sena yurda neredeyse varacaktı ve ona bugün içinde ulaşmam neredeyse imkansızdı ve o evraklar olmadan duruşma geçerli sayılmazdı .Sakin olup bir çözüm üretmem gerekiyordu.Avukatımı aradım .Ulaşılmıyordu kendisine.Bürodaki  telefonu da yanıt vermiyordu.Oğuzu aradım daha sonra:
-Oğuz nerdesin oğlum? Avukatım Ayşe  Hanım büroda  mı,çıktı mı yoksa?Kendisine ulaşamıyorum. Büroda boşanma evraklarının kopyası olması lazımdı.Onlara ihtiyacımız var.
-Büroda değilim , yarım saat önce çıktım.Çevre yolu trafiğindeyim şu an.Ayşe Hanım oradaydı en son.
- Şu an çok acil ona ulaşmam  gerekiyor,duruşma saati geldi.Kendisine hiçbir yerden ulaşamıyorum.Adliyeye gidip gitmediğinden haberim yok.
-Dediğim gibi yarım saat önce bürodaydı.Eğer oraya yakınsan bir bak .Ofistekilere haber veririm ben.
-Peki tamam.
    O an gidebileceğim en kısa yoldan varmıştım büroya.Büroya geldiğimde Ayşe Hanımın nerede olduğunu sordum.Bana  yaklaşık yarım saat oldu çıkalı dediler.Artık çok geçti.Muhtemelen varmıştı duruşmaya.Masasını sordum.Gereken evrakları lazım olduğu için bana vermelerini rica ettim.Fakat yasa gereği avukatın izni olmadan dosya direk olarak müvekkilin eline verilemez denildiAyşe Hanımın yanında kopyaların olup olmadığını bilmiyordum .Masasına yüzeysel olarak göz geçirmiştim ama evrak falan yoktu hiçbir yerde. O esnada telefon çaldı.Çetin arıyordu.
- Sen ve avukatın gelmediğinden dolayı  bir süre daha boşanma ertelendi.Umarım yaptığın haltı beğenmişsindir.Hangi cehennemdeysen ortaya çıktığında görüşücez.
O an elim ayağım buz kesilmişti.Peki ya avukatım nereye kaybolmuştu?
Sanki her şey üzerime geliyordu pes etmem için. Bürodaki mesai arkadaşları başıma toplandı.
-Mehtap Hanım iyi misiniz? Hiç iyi gözükmüyorsunuz.Bir problem mi var?
    Etraf bulanıklaşıyordu ve git gide başım dönüyordu.En son duyduğum şey "Ambulans çağırmalıyız." demeleriydi.