VEFÂ

4.Bölüm

   Pierre Loti'ye varmıştık.Onunla bir aradayken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyordum.Konuşmama devam ederken"Geldik, muhabbetimizin geri kalanında çayla devam ederiz artık"dedi.Bir yer seçip oturduk.Dosyalarımı çıkarıp masaya koymuştum.Çay söyledik.
-Kaldığın yerden devam etmeni istiyorum.Çayımızı bitirdikten sonra çalışmaya başlarız.
-Aslında ben de sizin gibiyim.Etrafımı dinlemeyi ve gözlem yapmayı ,bir şeyler anlatmaktan daha çok seviyorum.Kendi hakkımda size bir çok paylaşımda bulundum.Peki hocam ,ya siz?Mesela bu proje sizin için ne anlam ifade ediyor?
-Anlattıklarımız bizim kim olduğumuzu gösterir , Senacım.Doğrusunu söylemek gerekirse yaşam her zaman muazzam olmayabilir.Ama bence her zaman yaşamak için bir sebep vardır.Ben de bu projeyi bir sebep olarak seçtim.Ve anlattıklarımın bir şeyler değiştirmesini istedim.Çünkü insan bazen en yakınlarına faydası dokunmayabilir ve o zaman çareler aramaya başlar.Daha sonra yeni hayatlar keşfederek aslında kim olduğunu bu şekilde görebilir.Seni aynam olarak görüyorum bu konuda.Bana hayallerimi ve yaşamak için iyi bir şeyler olduğunu hatırlatıyorsun.Benim için bu proje sandığından daha önemli buyüzden.
    Dediklerini iyi bir şekilde dinlemiştim.Evet demek istediği şey benim anlatmaya çalıştığım amaçla aynıydı.Ama farklı bir şey vardı.Böyle büyük bir şeyi amaç edinmesindeki tek sebep kendisini tanımak olamazdı.Belki de ben kendimi böyle bir projeyle tanımayı isterken, o aynı zamanda kendisinden,sorunlarından kaçmayı istiyordu .Ona karşı kendimi sorumlu hissediyordum.Bana olan itimadının sarsılmasını istemezdim.Bu projede hayal kırıklığı yaşamasına izin vermemeliydim bu nedenle.
- Mehtap hocam bunun sizin için ne anlam ifade ettiğini  şimdi daha iyi anlıyorum.İnsaAllah Rabbim bize bu projeyi hayırla tamamlamamızı  nasip
eder.
-Amin Sena'cım.İznin olursa ben de sana bir şey sormak istiyorum.Seninle ne zaman muhabbet etsem,diğer öğrencilerimle olan diyaloglarımdan daha farklı bir duygu içerisinde oluyorum.Sürekli "inşaAllah","nasipse","Allah bize yeter","Rabbim büyüktür" gibi cümleler kuruyorsun tanıştığımız zamandan beridir.Bu sözler nedendir bilmiyorum ama çok samimi ve huzurlu hissettiriyor bana.Merak ediyorum, nasıl oluyor da genç yaşında olmana rağmen bu kadar olumlu ve yapıcı konuşup aynı zamanda her işinde Allah'a dayandığını söylüyorsun?
  Hocamın sorduğu soruya şaşırmıştım ama hoşuma da gitmişti.Kendisinin derin bilgi dünyasının altında  bir o kadar da boşlukta hissettiğini düşünüyordum.Bir şeyler onun hayatında eksikti veya yanlıştı .Bana çoğu zaman böyle derdi.Onunla aramızda  daha önce pek maneviyatla alakalı bir konuşma geçmemişti.Bana saygı duyduğunu hissediyordum ama dini yönden pek ilgisini çekmediğimi düşünüyordum.Bunu bir anda sorması beni şaşırtmıştı açıkçası.
-Kur'an ı Kerim'de yüce Allah buyuruyor ki:"Allah bana yeter.O'ndan başka ilah yoktur.Ben ona dayanmaktayım ve O büyük arşın sahibir."Çünkü insanlar zayıf ve acizdir.Eger gerçek bir dayanakları olmazsa hayatla hakiki anlamda başa çıkamazlar.Her şeyi tasarrufu  altında tutabilecek güçlü ve her şeyi  bilen birine ihtiyaç duyarlar. Her işimizde bizi muvaffak edebilecek yalnızca  Allah'tır.Çok şükür üniversite kazanmamı sağlayan,buraya beni yerleştirip ,güzel projelerde yer almamı nasip eden ve beni sizinle tanıştırıp kalplerimizi sevdiren yalnız O'dur.
   Mehtap Hoca başını öne eğmiş ara sıra şaşırmış gözlerle beni süzüyordu.Soylediklerimin manasını derketmeye çalışıyordu anlaşılan.Şaşırmış gibi bakıyor olmasına rağmen gözleri hüzünlü ve buğuluydu.Sanki dokunsan ağlayacak gibi bir duruşu vardı.Ne düşündüğünü merak ediyordum.Bir anda rahat  duruşunu dikleştirip sakin ve hüzünlü bir ses tonuyla:
-Senin gibi bu kadar  olgun ve inançlı bir ögrencim olmamıştı hiç.Bana kızımı hatırlattın.Senden bir kaç yaş küçükken o da senin gibi Allah'tan bahsediyordu sürekli.O'nu tanımak istediğini söylüyordu.Ama ona fırsat vermedim.Çok çalışıp üniversite kazanması için onu devamlı motive ediyordum.Mimarlığı kazandığında ondan daha fazla sevinmiştim.Ama şuan görüşmüyoruz .İşinde  çok başarılı değil bu nedenle beni sebep görüyor.Emel'in küçüklüğü, sen anlatırken sinema perdesi gibi gozumun önünden geçti.
  İlk defa kızıyla olan problemini paylaşmıştı.Farkında olmadan bastırdığı duyguların açığa çıktığını anlamıştı.Bir anda:
-Sena'cım öğleden sonra isim vardı.Vaktiyle başlıyalım yazımıza anca yetişir zaten.Bu kadarlık sohbet yeter.Çok zevk aldım.Bir dahakine seninle sırf muhabbet etmek için gelmek isterim buraya.
  O hüzünlü gözlerden eser kalmamıştı.Dik ve ciddi bakışlar  almıştı yerini.Anlamıştım, hislerinin işine karışmasına müsade etmek istemiyordu.O gün ayrılana kadar sadece çalışıp , dosyalardaki yazılarla ilgilenmiştik.