Vampir / kurt akademisi

4.1

İYİ OKUMALAR
******************

Uyandığımda bir yataktaydım. Ne yani yaşananlar bir rüya değil miydi? Bir süre sonra kendime gelince kaçma planı yapmam gerektiğini anladım. Odada bir tane pencere vardı ve gazete kağıdıyla camı kapatılmıştı. Sessizce kalkıp gazete kağıdını sıyırdım. Eski bir mahalledeydik. Manolya sokak. Bunu aklımda tutmam gerekiyordu.

  Camı zorladım fakat açılmadı. Ne biçim kilit takmışlar da...

  Tıkırtı seslerimi duymuş olmalılar ki kapının önünde ayak sesi duydum. Hemen korkuyla yatağa geri döndüm. Belki adamlar kapıyı açtıkları zaman kaçabilirdim.

  Kapıyı Thor cisimli bi adam açtı.  "Rahat dur" dedi.
Yavaşça ayağa kalkıp bir şey söyleyecekmiş gibi telaşla adamın yanına gittim. "Benim annemi aramam gerekiyor. Telefonunu kullanabilir miyim acaba?"
"Biz buradayken telefon falan kullanmayız" dedi adam sertçe.
"Lütfen. Aramızda kalır. Daha sonra sana karşılığını veririm olmaz mı? Ne istersen." Dedim. Adamın aklını çelmiş gibiydim. Sağına soluna baktı ve "Tamam iki dakika bekle" dedi. O tam arkasını döndüğü zaman adamı itip koşmaya başladım. Plan işe yaramıştı. Buradan kurtuluyorum. Sevinçle kahkaha atarken karşımda dikilen iki üç adamı görünce kahkahamı kestim. Adamlar beni görmenin verdiği şokla olduğu yerde kaldılar. Adamların sağından diğer odaya girdim ve kapıyı direkt kilitledim. Açık olan camdan hızla dışarı çıktım ve tüm gücümle koştum. Adamların peşimden geldiğini biliyordum o yüzden bir apartmana girdim. Yaklaşık 20 dakika sonra eve doğru yürümeye başladım.

Bu adamların niyeti ciddiydi galiba. Yine başına bela aldın of Melisa. Ne kolyesiydi ki böyle ısrar ediyorlardı? Önümden bir adam geçince gerçekten susadığımı fark ettim. Adamın önünü kesip biraz beslendikten sonra yoluma devam ettim.

  Eve girdiğim an Mira'yı aradım. "Siz nasıl bi anda kayboldunuz?"
"Ben de tam onu düşünüyordum hiçbir şey hatırlamıyorum. En son hatırladığım şey içtiğimizdi ne oldu?"

"Tek bildiğim şey kötü şeyler olacağı."
Mira şaşkınca "Ne? Sen nerdesin?"

"Uyandığımda tanımadığım eski bir evdeydim. Çabuk bana gel o zaman konuşuruz."

  Telefonu kapattıktan sonra olayı bir kez daha kafamdan geçirdim. Kaçırdığım bir şey olmamalıydı. Ama hiçbir şey hatırlayamıyordum.
 
Ben derin düşüncelere dalmışken kapı çaldı. Koşarak kapıyı açmaya gittim. Karşımda nefes nefese kalmış bir adet Mira vardı.

"Hemen anlat şu olayı yoksa meraktan gebereceğim şurada. "
.
.
"Melisa kim ki bu çocuk?"
"Ben nerden bileyim onu öğrenmeye çalışıyorum işte. Sokağın ismini gördüm Mira. Oradaki adamların yüzünü de gördüm. Aptal bir kolyeden bahsedip durdu. Ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok."

"İlk önce kolyenin ne olduğunu araştıralım meliscik sonrasına bakarız. Ama ondan önce senin neye ihtiyacın olduğunu biliyorum." Dedi tatlı bi gülümsemeyle. Mutfağa koştu ve en sevdiğim çikolatalı dondurmayı getirdi.

"Ahahaha Miraa. Beni nasıl da tanıyorsun. "

"Tabii kızım bu kadar kısa sürede iyi anlaştık gerçekten."

Birkaç saatliğine de olsa bugün başımdan geçen olayo unutmuştum.
Mira" Haydi dışarı çıkalım. Dün yarım kaldığımız eğlenceye devam edelim kız kıza."

"Hiç hayır diyemeyeceğim kanka. Tek bir şartım var...Makyajımı sen yapacaksın." Diyip güldüm.

"Sen bana kıyafet ayarla da gerisi bende Melisa'cım."

Bugünlük hiçbir şey düşünmemeye , sadece eğlenmeye karar vermiştim. Eğlence başlasın..