15 april 2012 - 02:16
Niall valt naast me neer op het bed. Hij neemt mijn middel vast en trekt mijn naakte, bezwete lichaam tegen zijn naakte, bezwete lichaam.
"Dat was goed," Glimlacht hij. Zijn stem klinkt alsof hij nog altijd op de zevende hemel zit, en ik lach. Een beetje vals wel, want Zayn weet niet wat ik met Niall doe.
"Zijn we al klaar?" Grijns ik. Niall's lach vult de ruimte. Die prachtige lach die ervoor zorgde dat ik een tijdje geleden een verschrikkelijke 'crush' had op Niall.
"Niet dan?" Ik voel Niall's hand zachtjes langs mijn zij op en neer gaan en ik giechel. Ik. Giechel. Niall proest het uit en ik sla hem zachtjes op z'n arm.
"Hou je kop, kneus. Meisjes giechelen. Ik heb jou ook al horen giechelen, trouwens."
Niall's lach verdwijnt meteen en hij kijkt me aan met een -vals- boos gezicht.
"Ik giechel niet. I'm indestructable."
Hij gaat vlak op me liggen en valt mijn gezicht aan met kusjes, waarna hij dan mijn zijden aanvalt met kusjes, wat er dan ook voor zorgt dat ik alleen nog meer ga giechelen.
"Als je giechelt, verdwijnt de hele "Ik ben sexy en stoer." - act. Het is eigenlijk best wel schattig bij jou," Grijnst Niall. Ik rol mijn ogen naar hem en hij steekt gewoon z'n tong uit.
Als er nu iemand zou binnenkomen en Niall op me zou zien liggen, wij allebei helemaal naakt, zou die denken dat we nu seks hadden. Net hiervoor hadden we seks, maar dit zijn de momenten waar ik voor leef. Die leuke, grappige, zelfs schattige momenten. Dat is intimiteit. Iemand alles kunnen vertellen over jezelf. Iemand kunnen opbellen om 3 uur 's nachts omdat je niet kan slapen. Niall en ik samen hebben heel veel intimiteit. En dan heb ik het niet over de seks.
"Niall," Fluister ik in z'n oor, "Weet je dat je heel erg sexy bent nu?"
Niall knikt en bijt op z'n lip. Godverdomme, Niall, zo kan ik niet stoer doen. Dat lip bijten zorgt er alleen voor dat ik helemaal week wordt in m'n knieën.
"Kunnen we iets bestellen om te eten? Ik heb echt honger."
Niall trekt zijn wenkbrauwen op, "Ik ben hier toch?" En hij slaat de dekens over ons heen.
15 april 2012 - 03:23
Deze keer ben ik het die naast Niall valt. Mijn hoofd leg ik op zijn borst en hij speelt met m'n haar. Dit is alles wat ik eigenlijk nodig heb. Niall, deze hotelkamer en geen zorgen.
Uit het niets springt Niall recht. Mijn hoofd knalt tegen de achterkant van het bed.
"What the fuck, Niall?"
Hij gebaart me dat ik stil moet zijn en ik rol met mijn ogen, wrijvend over de plek waarmee ik tegen het bed knalde.
"Hoor je dat?" Fluistert Niall. Hij zit rechtop in het bed, hard ademend en zwetend.
"Hoor ik wat?" Antwoord ik. Niall draait zich om naar me en wijst naar de badkamer. Niall's blauwe ogen staan rood en vol angst.
"Ze zijn hier, Ashley. We moeten hier weg. Ze zijn hier. Fuck, fuck, fuck." Niall staat op en kleedt hem snel aan. Ik sta dan ook maar op en trek op mijn gemak m'n kleren aan.
"Wie zijn hier ook alweer?"
Niall kijkt me aan alsof ik dom ben, "Zij. Ze werken voor Zayn. Ze willen me dood. Ze gaan me doden. We moeten hier weg, Ashley. Alsjeblieft."
Werken voor Zayn? Dood willen? Is dit een soort van domme grap? Als dat zo is; ik hoop dat Niall weet dat 'ie niet grappig.
"Wat?" Vraag ik, zo serieus mogelijk. Niall kijkt nog steeds even bang, maar nu ook verschrikkelijk verward.
"We moeten hier echt weg, Ashley. Alsjeblieft," Smeekt hij. Eigenlijk vind ik het wel zielig voor Niall; als dit een grap is en ik hem niet geloof. Dus ik doe een stap in de richting van de deur.
"Stop!"
Ik draai me om naar Niall die staat te ijsberen en zijn handen door zijn haar blijft halen.
"Niet langs daar! Dan ga je langs de badkamer. Daar zijn ze. Ben je helemaal gek?"
Een beetje bang van Niall, ga ik naast hem staan en knuffel hem. Hij duwt me van hem af en ik val op de grond met een luide bons.
"Niet zo luid! Straks trek je hun aanda- Te laat. Daar zijn ze! Ze komen naar buiten! W-we moeten langs het balkon!" Niall trekt aan m'n arm en sleurt me mee het balkon op. Hij kijkt de kamer in en dikke tranen beginnen over z'n wangen te rollen. Ik heb te veel schrik voor Niall, en dan heb je ook nog eens dat hij me net op de grond duwde toen ik hem wilde knuffelen, om hem een knuffel te geven.
"Ze kunnen niet door het glas. Ze zitten vast. Ze zijn te dom om de deur te openen. Ze hebben je foto," Snikt Niall.
"Mijn foto?"
"Ja, jouw foto. De foto van jou die altijd in m'n portefeuille zit. Ze mogen hem niet hebben."
Niall gaat nog harder huilen. Eigenlijk wil ik Mathieu nu bellen, zodat ik hier weg kan. Ik ben namelijk met Niall meegereden in zijn oude roestbak.
"Niall, ik wil hier weg."
Niall knikt traag, nog steeds huilend en kijkt over de reling van het balkon. Ergens heb ik wel medelijden met Niall, maar dan ook weer niet. Verschrikkelijk bang ben ik van hem, dat wel.
"We kunnen, uh, springen?" Stelt Niall voor. Ik kijk hem aan alsof hij drie hoofden heeft. Wat zegt hij nou? Springen?! Er is iets serieus fout in z'n hoofd.
"Ik ga naar binnen, Niall."
Niall schudt snel met zijn hoofd en grijpt me vast. Hij heft me op. Van schrik sla ik naar hem, schop hem. Hij geeft geen kik. Niall draagt me naar de reling en dikke tranen beginnen over m'n wangen te rollen.
"Jij bent één van hun, niet? Ik weet het wel. Je moet niet liegen!"
Ik slik hard, probeer de brok in m'n keel door te slikken zodat ik iets kan zeggen tegen Niall.
"N-Niall, alsjeblieft. Ik weet niet waarover je het heb."
Niall lacht bitter en zet me op de reling met m'n gezicht naar de straten gericht, mijn rug naar hem.
Mijn hartslag gaat sneller. De auto's razen onder mijn voeten voorbij. De tranen komen sneller, mijn ademhaling verslecht en ik ben bang, o zo bang. Uit het niets laat Niall los. Bijna val ik naar beneden, maar ik grijp me net nog vast. Ik trek me terug het balkon op en kruip op handen en knieën naar binnen. Niall zit in een hoek van het balkon op zijn knieën, huilend.
"A-Ashley, sorry. Wil je alsjeblieft even komen?"
Ik draai me om, neem mijn handtas en ren de kamer uit. Beneden ren ik tegen de grote baas aan, die dat ons hier gratis laat blijven.
"Hé, Ashley, wat is er aan de hand? Moet ik je naar huis brengen?"
Net als ik ja wil zeggen, komt Niall aangesneld.
"Ik breng haar wel naar huis, Carl. Ze is, after all, mijn vriendin."
SORRY VOOR DE LATE UPDATE IK HAD VEEL TE DOEN VOOR SCHOOL EN SHIT OKE I LOVE YOU GUYS
en RIP Femke ❤️
JE LEEST
Thirtytwo Minutes Till Twelve
Fanfiction1920 seconden. 32 minuten. 1 doel. Miljoenen gedachten. En een heleboel twijfel. By OneTimeWithFiveCabs and FANGIRLINGALLTIME.