12 minuten - 2 minuten

627 69 22
                                    

12 minuten

Nog maar twaalf minuten te gaan.

Het is minder dan een kwartier, maar meer dan 10 minuten.

En dat is veel te weinig voor mij.

Want tien minuten betekend dat het einde er bijna is.

En in dit geval is dat dus het einde van mijn vrijheid, vrede en rechten.

Ik tel de seconden af in mijn hoofd.

719

718

716

Steeds meer seconden vliegen voorbij, en steeds minder blijven er over.

Alles om me heen begint te draaien.

Misschien komt het door de alcohol.

Of de zenuwen.

De druk.

Ik heb geen idee.

Maar de kamer lijkt te veranderen in een kermisattractie.

Alles draait rond.

Het lawaai dat pijn doet in je oren.

De vreselijke mensen die er zijn.

En dat is ook meteen weer een contrast.

Bij een kermisattractie, maken de mensen niet zoveel uit. Het gaat om de attractie.

Maar hier zijn de mensen juist het allerergst.

11 minuten

Hij loopt weer naar me toe, en hurkt voor me neer.

Ik hoor zijn knieën knakken.

"Ashley, je ziet er toch wel heel slecht uit. Gaat het wel goed? Wil je een glaasje water, of iets anders?"

Hij klinkt bezorgd, en zijn glimlach doet pijn.

Zijn bruine ogen branden een gat in mij.

Negeer hem.

Negeer die mooie glimlach, die nu nog lacht.

Negeer die bruine ogen, die nu nog twinkelen in het weinige licht van de kamer.

Negeer het Britse accent, en het feit dat hij nu nog kan praten.

Ik weet dat je het kan.

Hij haalt zijn schouders op, en loopt weg, hij kijkt nog een keer om, en dan verdwijnt hij in de mensenmenigte.

En ik kijk automatisch naar Niall, om te kijken wat hij er van vind.

En hij knikt goedkeurend.

En ineens voel ik me stukken beter.

10 minuten

Ik haal een hand door mijn vette haar, en ga verzitten op de bank.

De leren bekleding plakt aan mijn benen.

Ik ben alweer vergeten waarom ik een jurkje aan wilde doen.

Helemaal niet handig.

En wat een feest zeg, laten we vieren dat hij straks niet meer leeft.

Met champagne en rode wijn.

Chips en koekjes.

Kampvuur en goede muziek.

Want hij leeft straks niet meer.

En dat is vast iets om te vieren.

Ik hoor de sarcasme in mijn eigen gedachten.

Thirtytwo Minutes Till TwelveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu