Thirtytwo Minutes Till Twelve

17 juni 2012 - 23:38

17 juni 2012 - 23:38

"Ik denk dat ik nu maar eens ga," Fluistert Zayn.

Zijn warme adem kietelt in m'n nek. Ik wel hem niet weg. Hij ligt hier goed, bij mij in bed, tegen me aan, met z'n armen om me heen.

"Moet je echt nu al weg?" Vraag ik.

Zayn zucht en knikt, geeft me nog een kus in m'n nek en staat op. De koelte valt meteen mijn lichaam aan. Zayn kust m'n voorhoofd en trekt dan de deur van mijn kamer open. Stil sluipt hij naar beneden, zodat m'n ouders en Mathieu niet wakker worden.

Ik sluit m'n deur wanneer ik de voordeur hoor dichtslaan en kruip onder mijn lakens.

Wanneer ik die dekens van me afgooi, valt iets met een luide knal op de grond. Met wijde ogen zit ik recht in m'n bed, maar niemand maakt geluid, dus ze slapen nog. Wanneer ik het voorwerp zie liggen, zie ik dat het Zayn's telefoon is, en dat zijn rugzak hier ook nog ligt. Eigenlijk mag ik dit niet doen, maar ik doe het toch. Ik open Zayn's zwarte iPhone en ga meteen naar z'n berichten. Ene Jack stuurt Zayn blijkbaar vaak foto's. Ik duw op dat gesprek.

'Zayn, maatje, wat vind je van deze?' En daarbij een foto van een brunette. Haar haar krult, heeft blonde dip-dye en komt tot net onder de plek waar normaal haar bh-bandje zit.

'Lekker ;)'

Mijn hart zinkt als ik kijk dat deze sms nog maar van eergisteren is.

'Ik liet een foto van je zien, ze zou wel willen hoor met je'

En dan nog een foto van het meisje in haar lingerie. In haar kanten lingerie.

Tranen rollen al langs m'n wangen wanneer ik Zayn's rugzak op m'n schoot neem.

Ik open het voorzakje, waar een doosje inzit. Ik haal het blauwe, metalen doosje eruit. Wanneer ik het deksel er af haal weet ik meteen wat erin zit. Drugs. Ik veeg een paar tranen weg en open de middenzak.

Ik had Niall moeten geloven. Hij zei altijd al dat Zayn niet is wie ik denk dat hij is. Maar hoe weet Niall dat? Doet Niall ook drugs? Dan is hij ook niet wie ik denk dat hij is. Ik zie het bij hem ook wel eerder waar zijn, zeker als ik terugdenk aan vorige keer in het hotel.

"Ashley?"

Snel sluit ik de rits en zet de rugzak naast m'n bed neer. Mathieu staat in de deuropening van mijn kamer en kijkt me aan met vermoeide ogen.

"Waarom ben je nog wakker?"

Ik veeg nog wat tranen af en strek mijn armen uit als teken dat ik een knuffel wil. Mathieu lacht en knuffelt me, maar wordt dan meteen weer serieus.

"Ben je nou aan het huilen? Wat is er? Waar is Zayn? Die bleef toch slapen?"

Ik zucht en kijk Mathieu even aan voor ik antwoord.

"Hij moest naar huis. Problemen met z'n zus," Lieg ik.

"Mijn zus of zijn zus?"

Ik blijf even stil. Wie had ooit gedacht dat mijn broer, die ik soms echt zou kunnen vermoorden, zo lief zou zijn? Zo geïnteresseerd? En diepzinnig, want ik zou nooit op hetgeen wat hij net zij gekomen zijn.

"De zijne."

Misschien was het niet z'n zus. Misschien zijn het zijn eigen problemen. Misschien weten zijn ouders ook opeens dat hij aan de drugs zit. Misschien weten ze dat hij rookt. Misschien weten ze dat hij met meisjes slaapt voor de lol, terwijl hij een vriendin heeft.

Terwijl er luide snikken uit mijn mond komen sla ik m'n armen nog eens om Mathieu, die op dit moment de enige persoon lijkt aan wie ik alles kan vertellen.

"Ga je nou nog altijd naar Niall morgen?"

Ik knik.

"Dan moet hij je maar troosten."

Mathieu staat kwaad op en slaat mijn deur achter hem dicht. Een broer, hoe leuk is het toch, iemand die je altijd steunt.

Nog steeds huilend trek ik de dekens tot aan m'n kin. Ik wil nooit meer uit bed komen.

Guyysssss

Ik had een writer's block en uhhh zoveel schoolwerk and sorry i'm late i love you all :) x -Nynke