Thirtytwo Minutes Till Twelve

19 augustus 2012 - 16:04

19 augustus 2012 - 16:04

Ze zeggen altijd dat de beste dingen in je leven de kleine dingen zijn. Dat je die dingen dan ook het meest moet waarderen. Dat ze het speciaalste zijn. Het zijn de dingen die je pas gaat waarderen als je ze kwijt bent.

Dat dacht ik vroeger ook, maar als je ze kwijt bent, zijn de kleine dingen dan ook het pijnlijkst? Zijn het de kleine dingen waardoor je hele hart ineenkrimpt? Zijn het de kleine dingen waarvan je op de meest verschrikkelijke manier gaat huilen? Je weet wel, je zit gehurkt op de grond en hebt je hand voor je mond, zodat niemand je hoort, maar dan ontsnapt er toch een geluid en krijg je geen lucht meer, ga je kapot van alles wat er in je hoofd ronddraait.

Het kan niet zijn dat dat door de kleine dingen gebeurt, want mijn relatie met Zayn was niet klein en toch zit ik nu gehurkt op de grond van Niall's badkamer.

Het eerste gehuil is net uit mijn mond ontsnapt en de adem die is ontsnapt uit mijn longen, komt er niet meer zo gemakkelijk in. Ik hoor Niall's gezucht bij de deur, maar er wordt niet aan de klink getrokken. Er gebeurt niets.

Niall weet ook niet wat er gebeurt is. Het kwam gewoon door de film die we keken en Niall die me zo liefdevol aankeek. Toen dacht ik weer aan deze ochtend, wanneer Zayn besliste dat het gedaan was.

Het kwam uit het niets, zonder reden, zonder hints. Ik had niets door, tot hij het vanochtend zei natuurlijk. Ik weet nog steeds niet waarom hij het deed.

We hadden net de meest perfecte nacht ooit gehad. Zayn wou eerst naar een hotel gaan. Drie keer raden welk hotel.

Ik zei dat we daar beter niet heen gingen, omdat het personeel verschrikkelijk gemeen was. Leugen 1.

Zayn vroeg of dat zo erg was, omdat we toch niet met hen zouden praten.

Ik zei van wel, voor bijvoorbeeld roomservice. Leugen 2.

Ik heb Zayn ook nooit verteld over Niall en de dingen die we doen. Dan lieg ik toch niet echt tegen hem? Dan verzwijg ik het gewoon, toch? Dat is niet liegen. Toch?

Hij vroeg wel altijd of Niall gewoon een vriend was. Dan zei ik ja, maar dat is toch ook niet echt gelogen?

"Ashley, gaat het wel?"

Door de bezorgdheid in Niall's stem huil ik alleen nog harder. Alles hier herinnert me aan Zayn. Niall's gel, Niall's scheermesjes, Niall's scheerschuim, z'n boxershorts, z'n handdoeken. Gewoon alles, en het verkloot m'n avond met Niall.

"Ashley?"

Nu ratelt de deurklink wel. Niall wil binnen. Waarom sloot ik de deur ook alweer? Juist, omdat ik Niall niet binnenwilde, maar nu wil ik hem wel binnen. Ik wil z'n beschermende armen om me heen. Ik wil zijn warme huid op de mijne voelen. Ik wil hem bij me.

Ik open de deur en val Niall meteen aan met kusjes. Dit moet wel helpen om het allemaal te vergeten, toch?

Hij zet me meteen op de wasmachine en zijn handen zijn opeens overal op m'n lichaam. Ik trek meteen Niall's t-shirt af en hij duwt me even van hem af. Ik zie hem m'n gezicht bestuderen. Hij veegt de uitgelopen mascara weg en in de plaats van me weer opnieuw te zoenen, neemt hij me in zijn warme, gespierde armen. Meteen huil ik weer, dit keer in de schouder van m'n beste vriend.

Toch heb ik niet het gevoel dat ik kan vertellen dat het uit is met Zayn. We weten allemaal wat er die ene keer gebeurde in het hotel en toen had hij het er ook over dat Zayn zo slecht is en dat 'zij', wie ze dan ook mogen zijn, voor Zayn werken. Hij was ook niet erg blij toen ik hem vertelde dat Zayn m'n nieuwe vriendje was. Om eerlijk te zijn heeft hij nooit echt een goed woord gezegd over Zayn.

En nu ik erover nadenk heeft Mathieu nooit iets slecht gezegd over Zayn, alleen over Niall. Ik dacht gewoon dat hij niet wilde dat er jongens in mijn leven waren? God, dit is allemaal zo verwarrend.

"Godverdomme, je trilt helemaal. Ik ga zo zelf nog huilen. Wat is er?"

Ik sluit m'n ogen en sluit mijn armen nog harder om Niall heen. Hij zucht alsof hij gaat wenen en trekt me ook dichter tegen hem aan. Hier wil ik blijven, zo wil ik blijven. Als het aan mij ligt, mag de tijd nu stoppen. Dan mag de tijd voor altijd bevroren zijn. Ik ben tenminste bij iemand die van me houdt.

"Zayn heeft het uitgemaakt," zeg ik dan uiteindelijk toch. Niall's armen verstijven. Hij verstijft gewoon helemaal. Wanneer ik alweer ga huilen, verstevigt hij z'n grip toch, ookal denk ik niet dat hij Zayn ooit vertrouwde.

Ik heb Zayn ontmoet op het nieuwjaarsfeestje. Toen zei Niall ook dat niet iedereen te vertrouwen is. Hij vertrouwde Zayn al zeker niet, wat wel begrijpelijk is sinds ik weet dat Zayn me gedrogeerd had.

Zayn en Mathieu zitten fout. Niall is zeker te vertrouwen. Zij net niet. De ene drogeert me, en de andere vertrouwt degene die me drogeerde.

Als ik aan dit alles terugdenk, denk ik er ook aan dat ik altijd met dezelfde jongens omga. De jongens die verschrikkelijk lief zijn, maar soms heel erg gevaarlijk kunnen overkomen.

"Zayn gaat eraan. Daar zorg ik voor," zegt Niall.

En om eerlijk te zijn geloof ik hem, maar ik mag hem niet geloven.

OMF 4.9K READS I AM SCREAMING SORRY VOOR HET SHIT CHAPTER

IK LAS NET DIT HELE BOEK OPNIEUW I'M SO PROUD HAHAHAH