20. bölümü falan yapacaktım final ama başka bir kitap üzerine odaklanmam gerek. Zaten Mila beni bunaltmıştı yeteri kadar. Yanımda olanlara teşekkür ederim. Sizleri seviyorum.
♣️
Cenkay'dan
Mila dağ evinden gittikten sonra hızla hazırlanıp onun evine yol aldım. Kapıyı ısrarla çalmama rağmen açmayınca arka kapıya koştum. Bir şey yapmış olamazdı herhalde. Olmamalıydı. Odasına baktım, sonra salona, mutfağa.. en son korktuğum yere banyoya ilerledim. Kapıyı yavaşça aralamamla gözleri açık kollarındaki kanlarla ölmeyi bekleyen Mila'yı gördüm. Hızla yanına çöküp yüzünü avuçlarım arasına aldım.
"Ne yaptın sen güzelim ne yaptın!?" Bağırmıştım çünkü geç kalmıştım. Küvetin tamamı kan olmuştu. Gözleri kapandı kapanacaktı.
"Biz olamazdık zaten Cenkay. Ölüyorum artık bundan sonra olamayızda." diye mırıldanan Mila'nın küvetten fırlattığı bıçağı elime aldım.
"Bu mu seni öldüren Mila? Vicdan azabından ölmektense seni öldüren şeyle ölürüm yine iyi." gülerek koluma batırıp uzun bir çizgi çektim.
"Seni hayatımdaki herkesten çok sevdim Mila. Keşke olabilseydik."
"Sen delisin."
"Beni sen delirttin güzelim."
♣️
Komşuların bulduğu iki genç mezarlıkta yan yana gömüldüler. İkisininde bulunduklarında yüzünde bir tebessüm vardı.
Hayatları gibi ölümleride masumaneydi.
♣️
Evet. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Erken bitirdiğim için bana kızabilirsiniz, haklısınız da. Ama daha fazla devam ettiremiyordum. Üzgünüm. Onların sonu iyi bitemezdi çünkü hayatları hiç iyi olmamıştı. Yinede tekrar tekrar teşekkür ediyorum. Diğer kitabımda görüşmek üzere...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mad - Texting
Historia CortaMila: Sen delisin. Anonim: Beni sen delirttin Mila. 18.03.18