Her şeyi kader deyip geçiyoruz. Oysaki kendi kaderimiz kendimiz belirliyoruz. Çünkü evet demekte kendi elimizde, hayır demekte.
Kısacası yüzmek isteyip te yüzmeyi bilmeyen , ama yüzmek için ısrar edip denize atlayıp çırpı nanlardanız. Biz ya hayat d...
Ucunda ölüm olan gözlerin yaşardığı , sonu hüsranla biten hayat yaşamaktayız. Bu günün kıymetini bilmeyen, yanımızda olmak isteyeni geri çevirip, son kez gökyüzüne bakma umudu olan ama yinede son sahneyi yaşadığını bilen insanlarız.
Sonunda sevdiklerimize veda edeceğimizi bildiğimiz halde sonuna kadar sevip sonuna kadar sadık kalan umudu kalmamış bir şekilde ölümü bekliyoruz. Oysaki hayatın sonunda veda kısmını bildiğimiz halde neden kalp kırıp, üzüyoruz ki. Mutlu olmak varken neden gözyaşı döküyoruz . Sonunda ayrılık varken şu an neden ayrıyız. Sarılmak kavuşmak varken sonları tekrarlamak varken neden hayla uzakta kalıp , yabancıyız.
Canı verende alan da Allah. Yine de ister istemez düşünüyor insan ölümüm ne zaman geleceğini bilsek daha mı farklı olurdu diye. Daha mı çok severdik, yoksa daha mı az üzerdik, ister istemez düşünüyor insan.
Vakit gelince... Hayat şerit gibi geçip canlanır gözümüzde . Yaptıklarımızla, yapamamadıklarımızla. Ölüm kapımızın ucunda. Vakit varken sevin hayatı, yaşamayı, vakit gelse bile hayla bir umut kalmalı içinizde. O yaşama sevinci hep olmalı. Vakit varken koşun hayallerinizin peşinden.
Ertelemeyin. Yarınlara.
Vakit gelince ... yarım kalır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
