Diary Ng Broken Hearted

Entry # 13

Flashback

I was about at my place for almost an hour.

But waiting for someone that is really special on me makes me feel that all of this was all worth it once I see his presence.

Muli akong napatingin sa maalon na dagat na kaharap ko ngayon.  Katulad ng dagat,  payapa ang puso ko ngayon at tahimik na umaalon at nakikisabay sa diwa ng gabi.

I seize the cold air that covers me up right now.  Hmm. Mukhang uulan yata? Ugh. Not this day please.

Nasaan na ba sya?
 

Kanina pa ako naghihintay dito sa seaside ng MOA.

Binuksan ko ang phone ko para i check kung may message ba na nanggaling sa Kanya.

From: Migo

I'm sorry baby.  Malelate ako ng konti. We have a family matter right now.

I texted him na OK lang and hindi nya naman kailangan magmadali when it comes to family.  Ang mahalaga ay maayos nya muna yung problema na meron ang family nila ngayon.

It was already 8:00 p.m nang tumayo ako sa pagkakaupo ko sa seaside nang maramdaman ko ang pagpatak ng ulan. 

Sinabi nang wag ngayong araw e! Nako naman. Raining makes me remember all the bad memories I've been through with my dad,  that left us and chose his mistress among us. At sa Totoo Lang,  I hate rain drops, its just I recognized raindrops as a tear drops by someone or basta,  Ayoko nang umuulan. Nakakalungkot kasi yung presence ng ulan sa buhay ko.

And the weird thing about me is that palagi na lang ako wrong timing pagdating sa ulan.  Lagi akong walang payong Kapag umuulan and minsan, may payong nga ako,  Hindi naman umuulan.  Diba?  Sinasadya talaga!kaya hindi ko masisisi yung petite kung katawan kung palagi akong nagkakasakit dahil sa ulan.

Anyway,  pumasok na ako sa loob ng mall para hindi na maabutan pa.  Naglakad lakad na muna ako at tumingin tingin na rin sa mga store na nasa loob.

Pumasok ako sa arcade at sinubukang libangin ang sarili ko.  Naglaro ng kung Ano ano, nag basketball at nag aksaya ng tokens sa isang larong puno lamang ng pandaraya. 

9:00 pm na at Wala pa rin sya... 

Nakakapagod.

Naupo ako and I decided to text him.

To:Migo

I think you should fix your family matter first.  I understand kung hindi ka makakapunta. I love you.

Then I took a deep breath and let out a heavy sigh,  sigh of disappointment. Expectation versus reality nga naman talaga oh. But then,  I have to understand. I should be the one to understand na may problema sila ng family nya.  Napatingin naman ako sa mga lovers na nasa tabi ko ngayon.  I imagined myself sa mga lovers na katabi ko ngayon kung dumating lang Sana sya...

From: Migo

I'm really sorry baby.  Hindi ko ginusto na hindi makarating. Don't worry babawi ako sayo.  I promise that. I love you and sorry.

It's a sign para lumisan na sa lugar na ito.  He already texted me na Hindi na sya makakarating and there's another time pa naman para dito. I hope maayos na yung problema nila.

Naglakad na ako palabas ng mall na para bang natalo ako sa isang pustahan. OK Lang yan Maureen!

Napatingin naman ako sa isang restaurant malapit sa entrance ng mall.  Hmm.  I think I need to buy some food para naman may makain ako sa biyahe and para na rin Kay mommy.  Nakakagutom pala talaga ang maghintay noh?