Nadatnan nila ang ilang kaparehong nagsasayaw. Hinawakan siya nito sa baywang at nagsimulang gumalaw. Stacey had no choice but to put both her almost shaking hands to his shoulder. Tutal ay nandoon na din naman sila. Kusang sumunod ang katawan niya.
Ilang beses niyang natapakan ang mga paa ni Andrew but he was very patient. "I-I told you I can't dance." nakayukong pag-amin niya.
He laughed a soft, enchanting laugh. "You are keeping up, Stace." He guided her until she finally kept up. "See, you don't have to be a good dancer for you to dance. What you need to do is to close your eyes, feel the song, and your body will automatically do what it has to do." Ramdam niya ang paghinga nito sa punong tenga niya and it gives her a chill.
Stacey did and slowly relaxed. Until she found herself leaning on his chest. At narinig niya ang mabining tibok ng puso ng binata. It's like a piece of lovely music to her ears.
Nakapagpalit na ng kanta at karamihan sa kasabay nilang sumasayaw ay umupo na. Pero nanatili sila sa gitna. Maya-maya ay narinig niya ang boses nito na tila sinasabayan ang kanta.
"You know the song," komento niya at tumingala rito.
"It's a Jim Brickman classic. I'm a bit familiar with his tracks"
"Very old school?" She commented again. But romantic, she wanted to add pero piniling sarilinin ang opinyon.
"I just like the messages contained by his songs." Depensa naman ni Andrew na sinabayan ng banayad na tawa ang sinabi. "Don't you?" Balik-tanong ng binata.
Tumatama ang hininga nito sa ulo niya at gusto niyang panayuan ng balahibo sa batok. Pilit binalewala iyon. "What do you mean?"
"Aren't you familiar with Jim Brickman?"
"A bit, most of girls my age likes his songs." Matabang niyang komento at naalala ang ilang kababaihang kaklase sa Canada na laging kinakanta ang mga kanta ng naturang foreign singer sa tuwing nalalapit ang Junior Senior Prom.
"And you're not?"
She looked away, "No."
"Why?"
She shrugged. "It's just happened that I'm not a music lover." She admitted sheepishly na parang kakulangan iyon sa parte niya.
"Hmm, then what are you into?" Bumadha ang curiosity sa mata nito.
"Nothing interesting." She sighed at her statement.
"That you are wrong." He said and then he pulled her closer. Hindi na nga niya nararamdamang sumasayaw sila.They just stand there like lovers embracing each other in the middle of the dance floor.
Dapat ay itulak niya ito palayo. Si Andrew lang ang kauna-unahang nakalapit sa kanya nang ganoon. Except her dad of course noong nabubuhay pa ito Pero ayaw sumunod ng katawan niya.
She looked at the people around them. Hindi naman nakatingin ang mga ito sa kanila. Siguro ay normal lang na nagsasayaw ang ginagawa nila. Masyado lang siyang nag-iisip ng kung ano-ano. Besides, despite being too close to him, hindi naman niya nararamdaman na binabastos siya nito. Sa halip ay ibang damdamin ang nabubuhay sa dibdib.
She felt relaxed in his arms. At kailangan niyang pigilan ang sariling huwag tuluyang yumakap dito. Because the truth is that, she felt that inexplicable longing and desire to be physically close to him. She felt warm and fuzzy inside.
Hindi na ulit nagsalita ang binata at sa halip ay sinabayan ang kanta.
Now here you are. With midnight closing in. You take my hand as our shadows dance. With moonlight on your skin.
![](https://img.wattpad.com/cover/152503860-288-k870049.jpg)
BINABASA MO ANG
The Martinez Siblings Book I: Because I Love You
Romance"In his eyes was the same tenderness and love he had for her nine years ago. Ganito rin siya titigan nito noon. As if she was the only girl in the world." Simula namg mamatay ang ama ni Stacey ay naging magulo na ang buhay niya. After 3 years of re...