Serena.
Ik word gillend wakker. Ik begin hysterisch te huilen en voel twee gespierde armen rond me. "shhh, Serena. Er is niks aan de hand. Je droomde alleen maar." hoor ik Damon zeggen. Ik kalmeer een beetje maar heb dan door wat er gebeurd.
Ik worstel me los uit zijn greep. Ik spring van het bed af en kijk geschrokken in het rond. "waar ben ik?" ik kijk Damon aan. Zijn haar is helemaal in de war en hij ziet er vermoeid uit. Hij ziet er schattig uit. zwijmelt Mali. Ik negeer haar. en hot. Voegt ze eraan toe. Mali, hou je bek link ik terug.
"het packhuis" geeuwt hij. Hij trekt zijn pyjama T-shirt uit en ik wend mijn blik af.
"w-wat doe i-ik uhm hier?" stamel ik. Laat iemand hem alstublieft een T-shirt aantrekken. "ik heb al een T-shirt aan hoor." lacht hij. Ik zucht opgelucht en draai me om.
Hij grijnst en trekt zijn broek uit. Voordat ik iets zie draai ik mezelf pijlsnel om. Ik voel me helemaal rood worden. Draai u om Serena! please! smeekt Mali. Wat is er mis met haar? ik ga niet naar hem kijken terwijl hij geen broek aanheeft Mali! Ik hoor hoe hij zijn riem aandoet en kijk voorzichtig naar zijn kant. Zodra ik zie dat hij een broek aanheeft adem ik opgelucht uit.
"we moeten zorgen dat je hier ongezien weg raakt. Anders gaat ze ervoor zorgen dat je hier blijft wonen" zegt hij opeens.
"wie?" vraag ik. Hij kijkt me ernstig aan
"mijn moeder" oh nee. Moeders zijn altijd het ergste. Ik volg hem geruisloos door de gangen.
Een van de vele trucs die ik heb geleerd toen ik nog in de wolfsbane pack zat. Als je betrapt werd gooiden ze je een week in de kerkers met maar 1 keer eten. Meestal op een woensdag. Je mocht er alleen uit om naar school te gaan en je mocht daar niks eten. Er waren altijd wel spionnen in de buurt. Ik kan zelfs rennen zonder een geluid te maken.
Hij sluipt naar de achterdeur. Hij probeert hem te openen maar hij zit op slot. "shit" mompelt hij. "Blijf hier. Ik haal de sleutel." ik draai mijn ogen en pak een haarspeldje uit mijn broekzak. Ik heb er altijd bij voor noodgevallen. Ik begin het slot open te breken wat binnen een minuut lukt.
"cool" mompelt Damon verbaasd.
"Hey Serena" hoor ik iemand achter me zeggen. Ik draai me om en zie een vrouw met koperkleurig haar en donkerbruine ogen. "Hey, ik ben Damon zijn moeder" shit. Ik hoor Damon zuchten.
Ze pakt mijn hand en trekt me mee. "we gingen net ontbijten. Er is meer dan genoeg dus kan je er makkelijk bij." Damon kijkt geschrokken en ik laat me gewoon meetrekken. Ze gebaard dat ik op een lege stoel moet zitten. Ze soort van dwingt Damon om tegenover me te gaan zitten. Zelf gaat ze aan de kop van de tafel zitten. Wat dus eigenlijk tussen Damon en mij is.
Matt komt naast me zitten en Kyle naast Damon. Er komt een man met donkerbruin haar en lichtblauwe ogen aan de andere kop van de tafel zitten. Ik gok de alpha aangezien Damon sprekend op hem lijkt.
Als laatste komt er een koppel aan. De man heeft blond haar en donkergrijze ogen. Hij lijkt ergens in de 40. De vrouw daarentegen lijkt alsof ze in de 20 is. Ze heeft ros haar tot in het midden van haar rug en karamelkleurige ogen. Ik bekijk haar aandachtig. Is dat... Ja dat is ze. ik probeer mijn gezicht nog te verhullen maar het is te laat. Ze heeft me al gezien.
"Serena!" shit. Ik zet mijn gezicht zo opgewekt mogelijk.
"Sarah!" kan ik nu kotsen? "Hoelang is het al geleden? 4 jaar?" ik schud mijn hoofd. "5 jaar" mompel ik. 5 heerlijke jaren zonder u.
"hoe kennen jullie elkaar?" vraagt de Luna verbaasd. "mijn broer was de alpha van haar vroegere pack" en de meest psychopatische tiener ooit. voeg ik er in mijn gedachte aan toe. "ik huil elk jaar op zijn sterfdag" ik vier zijn dood. Daarom ben ik nooit 100% triest op de dag mijn moeder stierf.
"Serena, mis jij hem niet elke dag?" vraagt ze aan mij. "aangezien hij degene is die mijn moeder afslachtte, nee. Ik mis hem niet" de sfeer aan tafel wordt gespannen. "ik weet zeker dat mijn broer een goede reden daarvoor had" ik kijk haar dodelijk aan.
Damon zijn moeder is de eerste die de gespannen stilte verbreekt. "dus, Serena. Hoe vind je het op school?" "het valt wel mee. De laatste 3 weken waren nogal vermoeiend" zeg ik terwijl ik een kwade blik op Matt en Kyle werp die opschrikken met een volle mond. "huh, wat?" vraagt Matt terwijl het voedsel uit zijn mond valt.
De rest van het ontbijt zijn er geen echte gesprekken. Af en toe vraagt iemand iets maar dat was het. Dit was zonder twijfel het gênantste etentje dat ik ooit heb meegemaakt.
Zodra iedereen bezig is met afruimen trekt Damon me mee. We lopen het bos in. Hij laat me los en we stappen in stilte door het bos.
"Sorry voor wat er gebeurde tussen Sarah en mij" zeg ik halverwege. "nah, het is niks. Wat ze zei was ook totaal ongepast. Zelfs Jordan is kwaad op haar" Jordan is de blonde gast die tegenover Sarah zat. Hij was echt aardig.
"bedankt dat je me gisteren heb gered" bedank ik hem. "het was niks." glimlacht hij.
"Jawel, Damon. Niet iedereen zou naar buiten gaan in de vrieskou voor een vreemde"
ik ril even. Ik heb het nog steeds wat kou. "heb je het koud?" vraagt hij. "Nee" lieg ik maar hij ziet het kippenvel op mijn armen. Hij trekt zijn vest uit en slaat hem over mijn schouders. Hij ritst de vest dicht waardoor onze gezichten dicht bij elkaar staan.
"Je zei daarnet dat niet iedereen naar buiten zou gaan in de vrieskou voor een vreemde. De waarheid is dat je geen vreemde meer voor me bent." hij kijkt naar mijn lippen en ik doe hetzelfde.
Hij komt dichter. Ik voel me opeens door hem aangetrokken. Ik wil hem kussen. Ik hunker naar zijn omhelzing. Ik laat hem toe. Zijn lippen zijn nog maar een paar centimeter van de mijne verwijderd. Zijn warme adem laat mijn wolf spinnen. Hij komt dichter. Onze bovenlippen raken elkaar.
"Damon! Gast, je moeder wilt je spreken" hoor ik Matt roepen. Zodra ik doorheb wat we gingen doen loop ik weg. Damon roept me nog achterna maar ik negeer hem.
Ik ren mijn huis binnen. Mijn vader en stiefmoeder kijken me geschrokken aan.
"Wanda, het spijt me dat ik zo akelig tegen je was. Vergeef je het me?"
________________________________________________________________________________
Zou ik even vaak als nu uploaden of maar 2 keer per week ofzo?
Hopelijk hebben jullie van dit hoofdstuk genoten x
Whovians-in-hogwarts
JE LEEST
Unwanted Mates
WerewolfOorlog. Zo begon al de ellende in het leven van Serena. Voor de oorlog wou ze haar mate vinden. Koste wat kost maar toen koos ze voor een eenzaam leven. Zonder mate. Het liefst zou ze alles wat te maken heeft met weerwolven achter haar laten. Nieman...