Unwanted Mates

18

~Serena~

"zie hoe schattig ze zijn" hoor ik een vrouwenstem fluisteren. 

"lieverd, laat hun slapen. Ze hebben een zware tijd achter de rug" zegt een andere stem. Van een man deze keer. Waarschijnlijk zou ik mijn ogen moeten opendoen maar ik ben te moe. Dus wie die mensen ook zijn, ze kunnen maar beter wachten. 

Wacht, het is een schooldag! Ik schiet recht en kijk naar de klok. Het is al 9 uur! School is al lang bezig! 

"geen zorgen lieverd. We hebben je ziek gemeld" zegt een vrouw met koperkleurig haar. Damon zijn moeder... 

De beelden van gisteren komen terug. Hoe ik ontvoerd werd door Will, hier werd opgesloten, uit het raam wou springen, onze ruzie en dan onze kus. 

Ik kijk naar de slapende Damon. Zijn mond die een beetje open staat en zijn haar dat helemaal door de war is zorgen ervoor dat hij zowel onweerstaanbaar als schattig is. 

Glimlachend ga ik terug in zijn armen liggen die me direct stevig tegen hem aan trekken. Damon glimlacht in zijn slaap en op de achtergrond hoor ik zijn moeder helemaal op fangirl modus inschakelen. Ik zie Damon zijn vader haar uit de kamer sleuren. 

"zijn ze weg?" hoor ik Damon fluisteren. 

"yup" hij opent direct zijn ogen.

 "dat werd tijd. Ze zat hier al uren. Wat totaal niet verontrustend is" ah, sarcasme.

We kijken elkaar ongemakkelijk aan. Ook al zijn we mates, dit is voor ons allebei nog nieuw.

  Praat met hem. Dringt Mali aan. Of nog beter, mate met hem... 

Mijn ogen sperren zich open. 

Geez, Mali dat is veel te snel. We hebben gisteren nog maar voor het eerst gekust. 

Ze zucht. Best, dan zullen we nog wel even wachten zeker. Ze sluit de link teleurgesteld af. 

"dus..." Damon kijkt me me zijn betoverende ogen aan en ik ben even van de wereld. Zo knap... Hij zwaait met zijn hand voor mijn ogen en ik schrik op. Mijn wangen gloeien helemaal en hij kijkt me dromerig aan. 

"Wat?" prevel ik terwijl ik mijn gezicht achter mijn haar verberg. Hij steekt mijn haar achter mijn oren. Zijn vederlichte aanraking laat heerlijke tintels achter op mijn gezicht. 

"Niets, je ziet er gewoon zo mooi uit..." 

Hij trekt me op zijn schoot en ik slaak een gilletje van verrassing. Hij legt zijn hoofd in de holte van mijn nek. Hij ademt mijn geur in en drukt me nog steviger tegen zich aan. Hij geeft zachte kusjes en gaat langs mijn nek naar mijn kaaklijn. Ik sluit mijn ogen genietend en voel hem mijn mondhoeken kussen. Hij plant zijn lippen op de mijne en kust me teder. Ik beweeg mijn lippen mee en net als gisteren worden we weer onderbroken. 

Damon gromt geïrriteerd en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Serieus, kent er niemand het woord 'kloppen' hier? 

Ik kijk naar de persoon in de deuropening. Je kunt het al raden...Matt. Hij kijkt ons ongemakkelijk aan 

"waarom ben ik het die altijd op deze momenten binnenkomt?" Mompelt hij amper hoorbaar voor hij zijn keel schraapt. 

"Damon, je vader wilt je spreken" 

Damon legt zijn hoofd op mijn schouder en bromt wat. 

Ik geef nog gauw een kus op zijn wang voor ik van hem af spring en weer onder de dekens kruip. 

"Ga je serieus verder slapen?" Hoor ik Damon lachend vragen. Ik knik. 

"Ik heb twee weken lang amper geslapen. Ik heb dit nodig" mompel ik. Damon  buigt zich over me heen en plaatst een kus op mijn voorhoofd en fluistert nog gauw "ik hou van je" voor hij naar de kast stapt en een t-shirt aantrekt. Wacht, had hij er geen aan? Waarom heb ik dat nooit door? een perfect ontbloot lichaamsdeel zou toch mijn aandacht moeten trekken. 

Hij glimlacht nog even naar me waardoor mijn wolf hyper wordt voor hij de deur achter zich sluit. Ik draai me nog eens om en val met gemak in slaap.

Ik wordt wakker met het zacht gesnurk van iemand. Vermoeid kijk ik om en zie ik Damon liggen. Ik wist niet dat hij snurkte... Waarschijnlijk omdat ik de eerste keer te druk was met schreeuwen en daarnet hij al lang wakker was maar deed alsof om zich te verbergen van zijn fangirl-moeder. Het is best wel schattig. Zodra ik de maan door het raam zie schrik ik. Heb ik zo lang geslapen? Het was ochtend toen ik in slaap viel. 

Damon wikkelt zijn arm rond mijn middel en drukt zich tegen me aan. Ik geniet van zijn warme lichaam. Het kalmeert me op een of andere reden. Mali rolt zichzelf op en valt in slaap. Natuurlijk doe ik hetzelfde, ook al heb ik net de hele dag geslapen. Ach ja, ze zeggen toch altijd dat slaap goed is.

De volgende dag sta ik wel op tijd op. Zelfs veel te vroeg. Ik schrijf nog gauw een briefje voor Damon:

Ik ben vertrokken naar school. Hou van je.

Xx Serena

Zo snel als ik kan loop ik naar huis om mijn kleren om te wisselen en mijn boeken te pakken. 

Zodra ik mijn deur weer uitstap word ik getackeld door niemand anders dan Will. "En, hoe was het met Damon?" Hij wiebelt zijn wenkbrauwen. 

"ik heb eigenlijk gewoon heel de dag geslapen" mompel ik. Zodra ik het heb gezegd valt Will op de grond van het lachen. En ja, dat was letterlijk. Hij ligt hier op de grond te lachen alsof ik het grappigste ding ooit heb gezegd. Wat me niet zou verbazen *hairflip*. 

"Sorry" hij veegt de tranen af die door het lachen over zijn wangen stromen. "Heb je echt de hele dag geslapen?" Ik knik. 

"Ugh, ik heb honger. Ik heb eergisteren geen avondeten gehad en gisteren helemaal niets" klaag ik. Iemand duwt iets in mijn gezicht. Zodra ik degene zie die blijkbaar een broodje in mijn gezicht duwde begin ik ongecontroleerd te glimlachen. 

Damon geeft me een kus op de mond en geeft me een knuffel. "wat doe je hier?" vraag ik met nog steeds die glimlach op mijn gezicht die maar niet verdwijnt. "Wel, ik kon mijn mate niet naar hel laten gaan zonder haar succes te wensen." ik grinnik door hoe hij school noemt. Hel. 

Hij drukt een kus op mijn lippen.
"ik kom je na school ophalen, ik heb een verrassing voor je" zeg hij terwijl hij mijn gezicht bestudeert. Zoekend naar tegenzin. Niet dat hij dat gaat vinden aangezien ik als een idioot begin te glimlachen.

Ugh, waarom kan ik mijn lachspieren maar niet controleren? 

Hij geeft me op zijn beurt een grote glimlach en ik kan maar niet stoppen met in zijn ogen te kijken. Zijn ogen worden glazig en hij zucht. "ik moet gaan. Ik hou van je" hij drukt nog een kus op mijn lippen voor hij naar zijn auto rent. Blozend kijk ik hem na. Hij schenkt me nog een van zijn betoverende glimlachen voor hij  wegrijd. 

"aarde aan Serena" Will haalt me uit mijn trance

"hmm, ja?" mompel ik nog wat afwezig. Will grinnikt en trekt me mee via mijn arm. He maakt niet uit. Ik merk het zelfs amper. Mijn gedachten dwalen af naar Damon. Hij heeft een verrassing voor me... Bedoelt hij als een date of een cadeautje? Of wilt hij me laten zien dat alles nep was dat hij tegen me zei. Dat zal het toch niet zijn he? Oh maangodin, alstublieft ze dat het een van de eerste twee is. Het zou me verwoesten als ik erachter kom dat Damon tegen me loog. Waarom voel ik me zo onzeker hierover? Waarom overdenk ik alles?

"Serena!" Will roept me uit mijn gedachten. Zijn grijze ogen kijken me bezorgd aan.

"Pas op met Damon oké? Het is niet omdat ik jullie samenbracht, waar je me trouwens nog voor moet bedanken, dat ik hem vertrouw" hij kijkt me aan en ik knik. Hij lijkt tevreden met mijn antwoord en we stappen verder.

Gewoon een paar uur wachten voor school eindigt en ik eindelijk weet wat Damon bedoelde.