Housemate # Shawn Mendes

quarante et un

"Haklısın artık çok geç Shawn."
"Bana ettiğin o hakaretleri önceden duymuştum ve öyle olmadığımı bildiğim için umrumda olmazdı. Fakat o fotoğrafları çekmiş olman. Ben bunu unutamam."

"Bu eve geri döneceğim ama sakın senin içi olduğunu sanma. Luke'u daha fazla zor durumda bırakmak istemediğimden. Geri döndüğümde eski Heaven olmayacağını bil."

Kalbinin kırılması umrumda değildi. Beni yeterince fazla kırmıştı ve böylece bende ona karşı olan acıma duygusunu köreltmişti.

"Şimdi eşyalarımı almam için beni Luke'a geri götür."
Bir şey demedi.

...

Zile bastığımda anında açtı ve beni meraklı gözlerle takip etti.
Hemen bana verdiği odasına girdim ve zaten pek boşaltmadığım bavuluma birkaç eşyamı geri koydum.

"Konuşmayacak mısın?"

"Ne dememi bekliyorsun Luke?"

"Ne oldu, anlat. Neden toparlanıyorsun şimdi?"

"Barıştık, tamam mı? Şimdi izin ver gideyim."

Ona yalan söylemek zorundaydım yoksa asla gitmeme izin vermezdi. Ama ona yük olamazdım zaten ailesi sorun çıkarıyordu.
Ama galiba biraz kaba davranmıştım.

"Özür dilerim Luke sert davrandım biraz. Beni burada ağırladığın için teşekkür ederim ama gitme vaktim geldi." dedim ve bavulumu kenara çekip ona sarıldım. Kolları belimi sardığında daha sıkı sarıldım.

Tanrım bu çocuk niye bu kadar güzel kokuyordu?
"Aynı okuldayız güzelim bir daha görüşmeyecek değiliz ya. Yinede seninle kalmak harikaydı."

Yanağından öptükten sonra bavulumu almama izin vermeden kendisi aldı ve beraber arabaya doğru yol aldık.
Bavulu bagaja koyduktan sonra el salladım ve arabaya bindim. Shawn'a da selam verdikten sonra gitmemizi bekledi.

Yol sessizce sürerken bir anda konuştu. İrkildim açıkçası çünkü ölüm sessizliğinde ilerliyorduk.
"Çok iyi bir arkadaşlığınız var."

"Evet öyle. Beni hiç üzmüyor, kullanmıyor, tehdit etmiyor ve beni ihtiyaçları içi kullanmıyor. Çünkü gerçek arkadaşlık böyle olur."

Shawn
Bana laf sokmadan bir an bile duramıyordu. Çok ciddiyim. Haketmiş olabilirim ama bu kadarı fazlaydı. Beni geçtim kendisi her an sinirli olmaktam yorulmuyor muydu yani?

Eve geldiğimiz gibi odasına girmişti ve bir daha çıkmamıştı. Ben gerçekten sıkıntıdan kendi kendime satranç bile oynamıştım. Tamam bu normal belki ama benim için değil.

Kapı çaldığında hemen koştum. Dave gelmişti.
Ona sarıldım ve haliyle şok oldu.
"Kendine gel ne yapıyorsun sen? Ben kız değilim bırak beni!" Şakayla karışık konuştuğunda güldüm.

"Sen adamım, harikasın"

"Biliyorum, bunu çok söylerler."

"Kimse demedi, değil mi?" dediğimde yüzü özgüvenli hâlinden eskiye döndü.
"Evet de mutluluğumu bozdun da ne oldu?"
"Heaven nerede? Özletti kendini"

Ben tam odasından çıkmadığını söyleyecekken onun sesini duymamla bir an yanlış duyduğumu sandım.

"Bende seni özledim Dave." sarıldıklarında gülümsedim.

Benim haricimde herkesle yakındı ama bu önemli değildi, çünkü o mutluydu.

xx

İşler tersine döndüü!

Fringe bitti depresyondayım bölüm atamayabilirim birkaç gün :(

( Eğer önceki bölümlerimde bu yazılarımı okuyanlar varsa üste dediğimin palavra olduğunu bilir )
Ne saçmaladım yine he

O DEĞİLDE SİZ HARIKASINIZ HEPİNİZİ NE KADAR SEVDİĞİMİ ANLATABİLSEM KEŞKE BİR ANDA 27K FALAN OLDUK!

Sizi seviyorum gençlik 🖤