SAFDERUN

4-Dengesiz

Medya: Duman- Belki Alışman Lazım

-4-

Bazı zamanlar düşünme yetimi kaybettiğimi hissediyordum. Sanki gözlerim açıkken beynim uyuyor gibi. Şu anda da tam olarak böyleydi. Hiçbir şey düşünemiyordum. Zihnim içindeki tüm düşünceleri defetmişti. Zihnim bomboştu ve ben sadece karşımdaki kahverengi iki göze bakıyordum. Gözlerimizin savaşını sona erdiren yorgun ve mahzun bir çocuk sesiydi.

"Sarp abi?"

Gözlerimi sesin geldiği yöne çevirdiğimde Ali'nin kardeşi Emir'i gördüm. Ağlamaktan gözleri şişmiş, yüzü yorgunlukla bezenmiş bir haldeydi. Sesini duyan Sarp hızla ayağa kalkıp Emir'in önünde durdu ve dizleri üzerine çömelerek Emir'in boyuna yaklaştı. Sarp gerçekten uzun bir adamdı. Tahminimce 190'ın üzerinde olmalıydı. Emir'in gözlerinin içine baktı şefkatle.

"Efendim abim?"

Usulca dökülmüştü sözcükler dudaklarından. Sesindeki merhamet beni gülümsetti.

"Abim niye uyanmıyor hala?"

Emir'in cümleleri içime otururken Sarp'ın vereceği cevabı merak ediyordum. Ne diyebilirdi ki? Ben olsam ne söylerdim?

Sarp Emir'in saçlarını okşayarak cevap verdi.

"Az kaldı aslanım. Sen bunu düşünmemeye çalış. Ne dedim ben sana?"

Emir gülümseyerek cevap verdi.

"Abin uyanınca hep birlikte lunaparka gideceğiz dedin."

Emir'in sesindeki heves beni öylesine mutlu etmişti ki, bu çocuğu her gün lunaparka götürebilirdim. Abin uyanacak güzel çocuk. Uyanacak.

Sarp gülümseyerek Emir'in saçlarını okşuyordu hala.

"İşte bak, sen sadece bunu düşün aslanım."

Emir Sarp'ın boynuna atlayıp sımsıkı sarıldı. Sarp da kocaman kollarını Emir'in minik bedenine sardı. Öyle güzel sarılmışlardı ki. Sarp'ın yüzüne baktım. Elinden gelse dünyaları serecekti Emir'in önüne. Öyle merhametli davranıyordu ki bu çocuğa. Zihnimden geçen tek bir cümle vardı.
Bu adam kötü biri olamaz.

Sarılmaları sona erdiğinde Emir ile göz göze geldik. Ona içten bir şekilde gülümsedim. O da bana aynı şekilde karşılık vererek Sarp'a döndü heyecanla.

"Bu abla kim? Çok güzelmiş."

Söylediği şeye kıkırdadım. Sarp ise kararsız bakışlarla kafasını bana çevirdi. Ne diyeceğini düşünüyor gibiydi.

"Arkadaşım."

Emir heyecanla bana baktı.

"O zaman benim de arkadaşım olsun."

Sarp gülümseyerek konuştu.

"Kendisine sormak lazım."

Minik Emir'in bu halleri öyle tatlıydı ki. Sarp'ın kolları arasından çıkıp hızla yanıma doğru gelip önümde durdu.